.

Μέ τόν ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΝΕΛΛΗ

Τα όσα συνέβησαν στο Μοναστηράκι με τη σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη αποδεικνύουν ότι οι τρομοκρατικοί θύλακοι που υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα, 40 χρόνια μετά την εμφάνιση του φαινομένου, είναι περισσότερο επικίνδυνοι από ποτέ. Όταν στα πρώτα χρόνια της «17Ν» επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί ένα κλίμα «νομιμοποίησης» των ενεργειών της και ένα πιο «φιλολαϊκό» προφίλ, το μόνο που τελικά έγινε ήταν να παραμείνει η οργάνωση ασύλληπτη για πάνω από 20 χρόνια. Μόνο όταν η επίσημη πολιτεία έδρασε συστηματικά και η κοινωνία αντιλήφθηκε ότι οι τρομοκράτες δεν είναι «Ρομπέν» αλλά κοινοί εγκληματίες, τότε άρχισε να ξηλώνεται το κουβάρι. Η… απονομιμοποίηση της τρομοκρατίας και η αποκάλυψη του πραγματικού, βίαιου προσώπου της οδήγησαν στη φυλακή πλήθος τρομοκρατών και επανέφεραν την ηρεμία και την ασφάλεια στους Ελληνες.

Ωστόσο, η δεύτερη γενιά τρομοκρατίας που ξεπήδησε στα μέσα της δεκαετίας του '90 και που ενισχύθηκε με ακόμη περισσότερα μέλη από το 2000 και μετά, εμφανίζεται πιο επικίνδυνη και πιο βίαιη από ποτέ. Το γεγονός ότι ο Νίκος Μαζιώτης έριξε 8 σφαίρες αδιακρίτως και με κίνδυνο να σκοτώσει αστυνομικούς και αθώους πολίτες δείχνει έναν «φιλοτομαρισμό» που οδηγεί σε πράξεις εξαιρετικά επικίνδυνες. Αλλωστε, εδώ και χρόνια ο Ν. Μαζιώτης και σειρά άλλων τρομοκρατών ζουν με τη λεία από τις ένοπλες ληστείες στις οποίες έχουν υπάρξει και τραυματισμοί. Ισως δε το γεγονός ότι θέλουν να εμφανίζουν τα χρήματα που «απαλλοτριώνουν» ως… επαναστατικό ταμείο να μην είναι τίποτε άλλο παρά μια δικαιολογία για τη δράση τους. Με λίγα λόγια, η νέα γενιά της τρομοκρατίας, αυτοί που γαλουχήθηκαν από τη «17Ν» δεν είναι τίποτε άλλο παρά κοινοί εγκληματίες που εμφανίζουν μια επίφαση επαναστατικής διάθεσης.

Όμως, η σύλληψη του πιο επικίνδυνου μέχρι σήμερα τρομοκράτη, του Νίκου Μαζιώτη, είναι μια ευκαιρία για να τελειώνουμε μια και καλή με την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Κατ' αρχάς πρέπει να καταλάβει ο κόσμος τον χαρακτήρα της λεγόμενης «επαναστατικής» δράσης του που δεν είναι τίποτε άλλο από εγκληματική και βίαιη. Δε χωράνε δικαιολογίες για τις πράξεις του Μαζιώτη και των συντρόφων του. Πρέπει να αντιμετωπιστούν ως κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου.

Κατά δεύτερον, η υπόθεση της τρομοκρατίας δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από την αντιπολίτευση. Πρέπει να υπάρχει σύμπνοια για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αυτό που δεν συνάδει με τις αρχές μια δημοκρατικής χώρας. Ούτε πανηγυρισμοί αλλά ούτε και μεμψιμοιρίες χρειάζονται αλλά αγώνας για να εξαφανιστούν οι τρομοκράτες από την ελληνική κοινωνία.