Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο): «Προφητικά» λόγια, 24 χρόνια μετά

Ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), η θρυλική αυτή μορφή της ελληνικής και παγκόσμιας Αριστεράς, υπήρξε μια προσωπικότητα που εκτιμήθηκε και από τους πολιτικούς του αντιπάλους! Κάτι που δείχνει το μέγεθος του ανδρός, ο οποίος πέθανε σε μεγάλη ηλικία τον Φεβρουάριο του 1996.

Είναι χαρακτηριστικό ότι συνέγραφε επί σειρά ετών στην εφημερίδα «Το Βήμα», παρά τις χαώδεις πολιτικές του διαφορές με τη διεύθυνση της εν λόγω εφημερίδας, ενώ βιβλίο-συνέντευξη μαζί του εξέδωσε και ο ιδρυτής της «Ε.Ω.», ο αείμνηστος Γρηγόρης Μιχαλόπουλος (υπό τον τίτλο «Ο Πάμπλο μου είπε...»). Όλα αυτά δείχνουν τι σεβασμό απολάμβανε ο διανοούμενος αυτός από όλο το πολιτικό φάσμα...

Τέτοιες μέρες, πριν από 24 χρόνια, δηλ. τον Αύγουστο του 1990, άρχιζε η κρίση του Κόλπου, με την εισβολή του σανταμικού Ιράκ στο Κουβέιτ. Δύο πόλεμοι έπνιξαν στο αίμα την περιοχή, το 1991 και το 2003, με τελική κατάληξη την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν και τον απαγχονισμό του στα τέλη του 2006... Ένας από τους καλύτερους αναλυτές της κρίσης στον Περσικό Κόλπο το 1990 παγκοσμίως υπήρξε ο Μιχάλης Ράπτης. Ιδού ένα δείγμα της διορατικότητάς του (από κείμενό του της 21ης Αυγούστου 1990):

«Παράλογα όνειρα των εμπλεκομένων στην κρίση της Μέσης Ανατολής μπορούν να οδηγήσουν σε σενάρια αποκαλύψεως. Ενώ πάνω από την πανάρχαια χώρα των Ιρακινών συσσωρεύεται τρομακτική θύελλα, ικανή να σκεπάσει ολόκληρο το χώρο της Μέσης Ανατολής, η εντυπωσιακή εκστρατεία των συνασπισμένων Δυτικών, η πιο θεαματική από την εποχή των σταυροφοριών, ετοιμάζεται να δοκιμάσει, ανεξαρτήτως του κόστους σε ανθρώπινα θύματα και υλικές απώλειες, την πρακτική αποτελεσματικότητα νέων όπλων της και στρατηγικών σχεδίων.

Κατασκευαστές, προμηθευτές, στρατιωτικοβιομηχανικά πανίσχυρα λόμπι, που κινδύνευαν να υποστούν κάποιες ζημίες από την ύφεση στις σχέσεις Δυτικών-Σοβιετικών, σπρώχνουν τώρα ακράτητα προς τη σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Αν η εκστρατεία των Δυτικών κερδίσει, δεν είναι μόνον οι Άραβες που θα ’χουνε επί χρόνια να υποστούν το ζυγό ενδεχόμενης παγκόσμιας Pax Americana. Ορισμένοι Ευρωπαίοι, όπως οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, αλλά και οι Ιάπωνες, θα αισθάνονται πιο εξαρτημένοι από τον έλεγχο που θα ασκεί στον πακτωλό του πετρελαίου η Ουάσιγκτον.

Και ενώ η οικονομία των ΗΠΑ βυθίζεται βραχυπρόθεσμα στην κρίση, μακροπρόθεσμα η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι οι προοπτικές της πρόκειται να καλυτερεύσουν σε περίπτωση εδραίωσης μιας παγκόσμιας αμερικανικής ειρήνης. Ίσως επίκειται μία από τις φοβερότερες τραγωδίες της ιστορίας, με έκταση και συνέπειες τέτοιες, που μπροστά τους θα ωχριούν εκείνες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι».

Ησαΐας Κωνσταντινίδης