Μόνο φράγμα στην κατρακύλα ο Νικολά Σαρκοζί

Τα πράγματα στη Γαλλία, η οποία βυθίζεται στην ύφεση, είναι στην κόψη του ξυραφιού.

Η οικονομία χειμάζεται, η ανεργία ανεβαίνει συνεχώς. Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών, τα έχει κάνει μούσκεμα, αδυνατώντας να ορθώσει το ανάστημά της έναντι της Γερμανίδας καγκελαρίου. Το αντίπαλο δέος του Παρισιού, δεν υπάρχει πια. Ο Φρανσουά Ολάντ, αντί να λύνει προβλήματα κυνηγάει (μετά τη θυελλώδη σχέση του με την Βαλερί Τριερβελέρ) την ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ (η οποία αναδεικνύεται «άτακτη», μιας και εθεάθη με γνωστό Γάλλο δικηγόρο στην Κορσική). «Όταν είσαι πρόεδρος της Γαλλίας πρέπει να καταλαβαίνεις τον κίνδυνο να φανείς γελοίος. Και αυτές οι φωτογραφίες του Ολάντ με το κράνος της μηχανής να φεύγει από το χώρο της ερωμένης του τον έχουν κάνει γελοίο», είχε δηλώσει ο Νικολά Σαρκοζί τον περασμένο Ιανουάριο...

ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙΑ ΧΤΥΠΟΥΝ

Η Μαρί Λε Πεν επελαύνει δημοσκοπικά. Έχοντας κερδίσει την εύνοια μερίδας του απογοητευμένου αστικού κοινού στη Γαλλία και αποφεύγοντας τις ακρότητες του πατέρα της, ο οποίος περιθωριοποιούσε εαυτόν με εξωφρενικές κατά καιρούς (όσο και ανήθικες και φιλοναζιστικές) τοποθετήσεις, κινείται με στόχο την κατάληψη της Προεδρίας και τη διάλυση της ΕΕ. Οι αστοί Γάλλοι ψηφοφόροι, έχοντας μετανιώσει για την ατυχή – όπως αποδείχθηκε ήδη - επιλογή τους στο πρόσωπο του άχρωμου & άβουλου Προέδρου Ολάντ, ψάχνουν ήδη για τον αντικαταστάτη του. Ο προαναφερόμενος τύπος, είναι ο τελευταίος μιας σειράς σοσιαλιστών πολιτικών που το μόνο που κατάφεραν είναι να τροφοδοτούν τον Τύπο με σκάνδαλα σεξουαλικού τύπου (αλλά και αποκαλύψεις για εξώγαμα). Ο Μιτεράν, τελικά άνοιξε σχολή, αν και όλοι αυτοί ποτέ δεν είχαν, όντες γραφειοκράτες που εξελίχθηκαν (βλ. Στρος Καν), την «κομψότητα» αλλά και τη «μεγαλοπρέπεια» της συμπεριφοράς του – αυτοδημιούργητου, το τονίζω πάντα αυτό – Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΜΑΓΚΙΕΣ

Υπάρχει ένας που μπορεί να σταματήσει την Μαρίν Λε Πεν, στο όνομα όλων που ακόμα πιστεύουν στο ευρωπαϊκό ιδεώδες και στη σταθερότητα και δεν θέλουν να δουν την Ευρώπη να μετατρέπεται εκ νέου σε πεδίο μάχης. Ο λόγος για τον ελληνικής καταγωγής και δεξιό Νικολά Σαρκοζί, τον ηττημένο των περασμένων εκλογών, που το ξανασκέφτεται, καθώς και την εμπειρία έχει, και δεξιός είναι και δεν το κρύβει και σε θέματα όπως η μετανάστευση, έχει σωστές και λογικές προσεγγίσεις. Πολύ χαρακτηριστικός ήταν ο αποφασιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τις ταραχές που προκάλεσαν λαθρομετανάστες σε διάφορες γαλλικές πόλεις. Με λίγα λόγια, ο Σαρκοζί δεν σηκώνει μαγκιές.

Υπάρχουν βέβαια και αρνητικές πτυχές στις πολιτικές του: επί των ημερών του, χάθηκε ένα, αν όχι το βασικότερο, ένα εκ των βασικότερων χαρακτηριστικών της γκολικής δεξιάς: η απόσταση που κρατούσε διαχρονικά το Παρίσι από την Ουάσιγκτον. Αλλά, η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα. Πάντως, το αντικειμενικό χαρακτηριστικό της παρούσας φάσης στην γαλλική πολιτική σκηνή είναι το ότι ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο μόνος πολιτικός σήμερα που η δημοφιλία του υπερβαίνει αυτή της Μαρί Λε Πεν. Ο εφιάλτης της κυρίας αυτής, είναι η επιστροφή του Γάλλου πολιτικού στο προσκήνιο. Από την πλευρά τους οι Σοσιαλιστές βλέποντας τον κίνδυνο, αντί να τα βάλουν με τη Λε Πεν, τα έβαλαν με τον Σαρκοζί, αναμοχλεύοντας σκάνδαλα (μίλησαν για αθέμιτη επιρροή στη Δικαιοσύνη και παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του, του 2007, από τον Λίβυο δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι – είχε προηγηθεί και το σκάνδαλο Μπετανκούρ που αφορούσε και αυτό την αναμέτρηση του 2007) και «μεριμνώντας» για τη σύλληψη και ανάκριση του πρώην Προέδρου, κάτι που όμως δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να απέδωσε τα αναμενόμενα.

ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ

Οι Γάλλοι γνωρίζουν τον Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος για μια πενταετία. Είναι ευχάριστος, καλλιεργημένος και αθλητικός. Ευζωϊστής μεν, αλλά δεν προκαλεί με την προσωπική του ζωή. Ο (τρίτος) γάμος του με την Κάρλα Μπρούνι, άρεσε στο ευρύ κοινό, καθώς οι δυο τους είναι ταιριαστό ζευγάρι (απέκτησαν ήδη μια κόρη – ο Γάλλος πολιτικός έχει αποκτήσει και τρεις γιούς από τους προηγούμενους γάμους του). Οι Γάλλοι έχουν ήδη σκυλομετανιώσει για την επιλογή τους στο πρόσωπο του Ολάντ, ο οποίος, αντί να προνοήσει για το συμμάζεμα της οικονομίας και προσπαθώντας να φιλελευθεροποιήσει τις κοινωνικές σχέσεις, κατάφερε να εξεγείρει – στην κοσμική Γαλλία παρακαλώ – τον αστικό κόσμο και παραλίγο να αιματοκυλήσει τη Γαλλία. Η κοινωνική μηχανική του και η επίθεση στον θεσμό της οικογένειας, τον καταβαράθρωσε δημοσκοπικά. Την ίδια πολιτική σαχλαμάρα, θυμίζουμε, είχε κάνει και ο ΓΑΠ¨ θυμηθείτε ποιο ήταν το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε το 2009, μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία. Και έκανε και κάτι άλλο ο Ολάντ, που είχε κάνει και ο Λιονέλ Ζοσπέν στο παρελθόν: έδωσε αέρα στα πανιά του Εθνικού Μετώπου. Η αριστερά με τις ακρότητές της, τροφοδότησε για άλλη μια φορά τους Λε Πεν και μετά ουρλιάζει για την επέλασή τους.

Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως θα ανακοινώσει σύντομα αν θα επιστρέψει στην πολιτική ή όχι. Την Ελλάδα τη συμφέρει αναντίρρητα η επιστροφή του, όπως και την Ευρώπη συνολικότερα. Εδώ αξίζει να τονιστεί πως η Γηραιά Ήπειρος έχει αφεθεί ολοκληρωτικά στις διαθέσεις του Βερολίνου και στις επινοήσεις της γραφειοκρατίας των Βρυξελών. Όλοι θα ήθελαν σε αυτή τη φάση μια δυνατή Γαλλία που θα διεκδικούσε. Πολλοί είναι αυτοί πάντως στο Παρίσι που λένε πως η επικοινωνιακή αντεπίθεση του Σαρκοζί, μέσω της δημοσίευσης φωτογραφιών από τις οικογενειακές του διακοπές στα έντυπα του – κάποτε εχθρικού προς αυτόν – μεγάλου ομίλου Lagardère (όπου ανήκουν τα περιοδικά «Paris Match», «Elle», η εβδομαδιαία – κυριακάτικη - εφημερίδα «Le Journal du Dimanche», τα ραδιόφωνα Europe 1, Virgin Radio, Radio ZET, Jacaranda 94.2 κλπ., οι τηλεοπτικοί δίαυλοι Gulli, MCM, Mezzo, οι ιστοσελίδες Doctissimo.fr, elle.fr κλπ.), σημαίνει πως έχει ήδη πάρει την απόφασή του. Φυσικά, πριν την προσπάθεια για την επανάκτηση της γαλλικής προεδρίας το 2017, προηγείται εκείνη για την ανάληψη της προεδρίας του δεξιού και δοκιμαζόμενου UMP. Κι εκεί, καραδοκούν κάποιοι εσωκομματικοί εχθροί. Η συνέχεια αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον.

Νίκος Χιδίρογλου