Toύ Νίκου Μαστοράκη: - ΡΕ ΣΕΙΣ...

...κανοντας ζαππινγκ εκει κατα τις 11 παρα, επεσα πανω σε ζωντανη μεταδοση μιας αθλιας σχολικης (;) παραστασης απο τη Θεσσαλονικη, οπου σ' ενα καρακιτσατο σκηνικο, σε καποιο θεατρο γεματο κοσμο, κακιστοι ηθοποιοι που δεν ειχαν μαθει τον κρυοκωλο διαλογο, εψαχναν να βρουν τα λογια τους. Μια γηραια ξανθια με εξω τα μπουτια, μια αλλη νεαρη αλλα οχι κοριτσακι ξανθια που καπου την εχω ξαναδει, ενας χοντρος που επαιζε τον Λαζοπουλο και κοιταγε συνεχεια την καμερα μπας και τον βοηθησει με τη χαμενη του ατακα, και τσουπ, να' την και η φιλη μου η Αννιτα, που πιθανον πηγε να βοηθησει τον ερασιτεχνικο θίασο -- η παρασταση μαλλον για φιλανθρωπικο σκοπο εγινε. Και λεγανε, λεγανε κρυαμαρες και ο κοσμακης δεν γελαγε, παρα μονον οταν ο χοντρος που επαιζε τον Λαζοπουλο, ελεγε "πουτσος" (νά τα χάχανα και το χειροκροτημα) ή η γηραια ξανθια ελεγε του χοντρου οτι "κλανει" (κι αλλο χαχανο, κι αλλο χειροκροτημα) κι ετσι πηγαινε αυτη η χασμωδια, του σηκωνεται, δεν του σηκωνεται, η γηραια ξανθια εστειλε το απαυτο της στο κινητο του αλλου, παλι το "απαυτο" εφερε γελιο, κι εγω βλαστημησα το τηλεκοντρολ και εκλεισα τη συσκευη απο το κουμπι της, την εβγαλα κι απ' την πριζα, μπας και ξανανοιξει μονη της και συνεχιστει ο εφιαλτης στον δρομο με τους ψευτες.