Η Ευρώπη γίνεται «οικονομικό χαρακίρι": η αύξηση του χρέους και την αύξηση της υποτίμησης του ευρώ, απειλεί να μετατρέψει σε μια πρώην χρηματοπιστωτική υπερδύναμη, όπως συνέβη κατά τη χρονική στιγμή με την Ιαπωνία, λέει ο αναλυτής Henrik Müller.
«Οι προειδοποιήσεις ακούγονται δραματικές, αλλά στην πραγματικότητα υπολείπονται για να περιγράψει την πραγματική έκταση των προβλημάτων. Οι παραλληλισμοί μεταξύ της Ιαπωνίας και της ευρωζώνης πιέζουν ", επιμένει ο Müller , η οικονομική δημοσιογραφία καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Dortmund (Γερμανία) σε ένα Άρθρο στην « Der Spiegel ». Η ασιατική οικονομική exsuperpotencia παίρνει κλυδωνίζονται ένα τέταρτο του αιώνα, βυθισμένη σε στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό, καθώς και το τέλος της ασθένειάς του δεν είναι ορατή, εξηγεί ο Γερμανός αναλυτής. Για Müller η ιαπωνική περίπτωση περιέχει τρεις βασικές προειδοποιήσεις για την Ευρώπη.
Δημογραφική κρίση
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, η Ιαπωνία είδε μονοπάτια φούσκα έσκασε στη χρηματιστηριακή αγορά και ακινήτων, υπενθυμίζει Müller. Το χρέος αυξήθηκε και στραγγάλισε κάθε προοπτική οικονομικής ανάπτυξης. Η οικονομική κρίση έγινε στην Ιαπωνία σε μια παλιά κατάσταση, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο: «Σε μια χώρα όπου ο πληθυσμός μειώνεται μετά βίας αξίζει την επένδυση, η οποία σήμερα οι ιαπωνικές εταιρείες έχουν μεγάλες πρωτεύουσες, αλλά προτιμούν να επενδύσουν στην στο εξωτερικό », λέει ο Γερμανός ειδικός. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, υπενθυμίζει ο εμπειρογνώμονας, η γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού επηρεάζει ιδιαίτερα τη Γερμανία και την Ιταλία, ενώ η πραγματική του χρέους στη ζώνη του ευρώ συνεχίζεται αμείωτη.
Απίστευτα επίπεδα του χρέους
Μεταξύ 2001 και 2014, η οικονομική ανάπτυξη στην Ιαπωνία ήταν 0,8% ανά έτος. Είναι η πιο χρεωμένη (με ένα χρέος ύψους 227% του ΑΕΠ), παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιείται ένα πακέτο τόνωσης μετά το άλλο από τη δεκαετία του '90, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν από "τα έργα υποδομής που προβλέπεται αμφίβολη οφέλη" Δυτική χώρα. Οι χώρες της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της έχει τώρα, επτά χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, ένα κοινό χρέος 108% του ΑΕΠ, που ισοδυναμεί με την κατάσταση στην Ιαπωνία το 1997 (επτά χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης) υπενθυμίζει Müller. Ο εμπειρογνώμονας αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα των υφιστάμενων οικονομικών πολιτικών που εφαρμόζονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
