Τού Νίκου Μαστοράκη:
Ηταν απροσδοκητη και απροβλεπτη η υστερια των ΜΜΕ με την κηδεια του Κωνσταντινου Μητσοτακη. Η καλυψη ξεπερασε καθε προβλεψη, αφου ακομη και ο Σκάϊ τολμησε το ανεφικτο, να κοψει δηλαδη εκπομπη για το Survivor για ζωντανες συνδεσεις με καθε φαση του τριημερου πενθους. Πολιτικοι αναλυτες ειδαν το πρωτοφανες τηλεφαινομενο ως "αντισταση στην αριστεροχουντα του Τσιπρα," συγκρινοντας την τηλεοπτικη υπερβολη με την καλυψη αλλων παρομοιων γεγονοτων. Η κηδεια του Κωνσταντινου Καραμανλη (1998) ειχε καλυφθει με το 1/20 της αντιστοιχης του Κωνσταντινου Μητσοτακη, παρ' ολο που τοτε η ιδιωτικη τηλεοραση ηταν σε πληρη αναπτυξη. Γιατι, λοιπον, τα καναλια αφοσιωθηκαν με τοση ευλαβεια στις διαδικασιες της κηδειας του τεως πρωθυπουργου τις τελευταιες μερες; Και γιατι τα ΜΜΕ που ειχαν απαξιωσει βαρβαρα τον Μητσοτακη, τωρα βρηκαν ευκαιρια για μακροσυρτες αγιογραφιες; Η μονη απαντηση που εχω ειναι απλη: τα καναλια (και οχι μονο) ακολουθησαν το λαϊκο συναισθημα, δηλαδη αυτο που ηθελε να δει ο θεατης. Και ο θεατης, οπως φαινεται, ηθελε να βλεπει επι ωρες θρηνο, κλαμα, παπαδαριό, ψαλμωδιες, βρακοφορους, μπαλοθιες και φερετρο, ειδικα επειδη αυτο ηταν σκεπασμενο με την ελληνικη σημαια. Ο θανατος (και κυριως η κηδεια) του Κωνσταντινου Μητσοτακη ηταν εκφραση απελπισιας στην ασφυξια του αδιεξοδου. Φαινομενο της εποχης που δεν εχει προηγουμενο και δεν θα εχει επομενο. Ενα απο τα μυστηρια της λαϊκης θελησης που μετατρεπεται σε τηλεοπτικη καταναλωση. Κηδειολαγνεια.
