Τού Νίκου Μαστοράκη:
Απο φυση μας αντιπολιτευτικοι, δεν μπορουμε παρα να παρατηρησουμε (προς το παρον) την εντονη κινητικοτητα της νεας κυβερνησης σε παιχνιδια Chicken με τα τριαξονικα της Ευρωπης. Απο τα ακομψα faux pas του Μπαρουφακη με τον Ολλανδο επιτηρητη μας (το σχολιο περι τροϊκας δεν ηταν στο προγραμμα των ανακοινωσεων και τον εξεθεσε) μεχρι τα σφουγγαρισματα που εκανε ο Τσιπρας στο αψε-σβυσε και την αναζητηση συμμαχιων, δεν φαινεται τελικα οτι παμε τη χωρα για χρεοκοπια, αλλα πως ισχυει το αξιωμα "ζητα, ζητα, στο τελος ολο και κατι θα παρεις." Στο μεσοδιαστημα, ο Μπαρουφακης θα μαθει οτι η πολιτικη θελει και διπλωματια κι ενας βασικος κανονας επιβιωσης ειναι να μην κανεις εχθρους τους ξενους interviewers οταν αυτοι επιχειρουν να διακοψουν τη φιλολό λογοδιαρροια σου κι εσυ το παιρνεις προσωπικα και τους κανεις ανοητως αυστηρες παρατηρησεις. Θα μαθει και ο Συριζα οτι τα μνημονια δεν σκιζονται και οι κωλοτουμπες θα γινουν ακομψα μεν αλλα "για το καλο μας," και θα σκεπαζονται καθημερινα απο λαϊκιστικες κουβερτουλες παρηγοριας, τις καθαριστριες, το δωρο (σε βαθος 10μηνου) στις συνταξεις, το "παω-δεν παω" κοντρα στην Cosco / Κινα, τα γουτσουγουτσου με τον Πουτιν, τα χειροφιληματα στον Ομπαμα και ολα αυτα που καθε κυβερνηση ξερει να τα κανει βαλιουμ της λαϊκης οργης.
