Του Κώστα Στούπα
Καλημέρα κ. Στούπα,
Είμαι σε συνέλευση αγροτικών συλλόγων και διαπιστώνουμε το έλλειμμα Οικονομικών στοιχείων σχετικά με το προτεινόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Πόσα εκατ. προσδοκά η Κυβέρνηση από το φορολογικό, από τους αγρότες, ποιες οι επιπτώσεις εγκατάλειψης της γης, το 1,2 δισ. που χορηγείται στα ευγενή ταμεία από τον προϋπολογισμό μπορεί να ανασταλεί έστω για κάποιο διάστημα και να καλυφθεί το προαπαιτούμενο του 1.8 δισ. από την συμφωνία; Χρειαζόμαστε τεχνική βοήθεια. Αν απευθυνθούμε στα κόμματα θα πουν ότι χρωματιστήκαμε.
Γύρισε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ρώτησε αγρότη σε πάνελ, " έχετε στοιχεία ότι ο ΟΓΑ είναι βιώσιμος;".
Αντιμετωπίζουν τους αγρότες στο αδύνατο σημείο τους. Δεν έχουν τεχνική υποστήριξη. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ηνία έχουν αναλάβει νέοι αγρότες παραμερίζοντας τους αγροτοπατέρες, αλλά δεν έχουν ακόμα επαρκή οργάνωση και υποστήριξη.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ;
Ιάκωβος Θεοδώσης
Πέλλα
Απάντηση: Αγαπητέ κύριε...
Οι κατά καιρούς ξένοι κατακτητές σε αυτήν τη χώρα της συμπεριφέρθηκαν καλύτερα απ’ ό,τι πολλές από τις κατά καιρούς κυβερνήσεις της και τους πελάτες τους που τις αναδεικνύουν στην εξουσία.
Πάρτε για παράδειγμα το ασφαλιστικό του κ. Κατρούγκαλου το οποίο όχι μόνο δεν αποτελεί λύση, αλλά κοροϊδία στην κοινωνία και κατάφωρη εξόντωση των επόμενων γενεών, με στόχο να καταφέρει να μείνει στην κυβέρνηση μερικούς μήνες ή χρόνια. Εκεί εντάσσεται το πρόβλημα που δημιουργεί στους αγρότες η εξοντωτική αύξηση εισφορών και φόρων.
Απλά το ζήτημα δεν είναι να εξαιρεθούν οι αγρότες σε βάρος των άλλων αλλά να μειωθούν οι εισφορές και οι φόροι για όλους.
Το ελληνικό ασφαλιστικό ζήτημα έχει ως εξής: Το πρόβλημα είναι πως η χώρα δαπανά το 17% του ΑΕΠ για συντάξεις, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι κάτω από 14%.
Η Ελλάδα δαπανά το 17% του ΑΕΠ για συντάξεις όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι κοντά στο 13 - 14%. Είναι παράλογο χώρες με παραγωγική βάση όπως η Γερμανία να δαπανούν για συντάξεις το 12-13% και η Ελλάδα χωρίς οικονομία να δαπανά περισσότερα. Αυτό δεν είναι βιώσιμο και θα καταρρεύσει. Για την ακρίβεια η κατάρρευση έχει ήδη ξεκινήσει.
Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο περί τα 30 δισ. ευρώ για συντάξεις, ήτοι περί το 17% του ΑΕΠ το οποίο κινείται περί τα 180 δισ. ευρώ.
Αν η Ελλάδα δαπανήσει όσο ο μέσος όρος της ΕΕ, δηλαδή περί το 12% του ΑΕΠ, η συνταξιοδοτική δαπάνη από 30 δισ. το χρόνο θα πέσει στα 21 δισ. το χρόνο.
Το 25% των συνταξιούχων στην Ελλάδα είναι κάτω των 65 ετών που είναι το εθνικό όριο συνταξιοδότησης. Αυτό το 25% δαπανά το 30% των συντάξεων. Το 30% των 30 δισ. ευρώ είναι 10 δισ. ευρώ.
Αν δεν είχαμε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λοιπόν ο μέσος όρος της συνταξιοδοτικής δαπάνης θα ήταν κοντά στο μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Η Ελλάδα όμως για να προσελκύσει επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας οι οποίες θα αρχίσουν να μειώνουν τον αριθμό των ανθρώπων που θα σιτίζεται στα φιλανθρωπικά συσσίτια, πρέπει να μειώσει περισσότερο την επιβάρυνση που δημιουργεί το συνταξιοδοτικό στο κόστος εργασίας.
Η άποψη που νομίζω πως θα επικρατήσει στο τέλος θα είναι κοντά σε αυτήν που έχει κάνει εδώ και χρόνια ο κ. Στέφανος Μάνος. Όσο πιο αργότερα εφαρμοστεί τόσο χειρότερες θα είναι οι προϋποθέσεις άρα μικρότερες οι συντάξεις.
Η άποψη αυτή λόγω των εκτάκτων συνθηκών διάλυσης της οικονομίας της χώρας και της ανάγκης προσέλκυσης επενδύσεων προβλέπει την κατάργηση των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών και την καθιέρωση μιας εθνικής σύνταξης για όλους τους Έλληνες πάνω από τα 65 έτη ύψους 700 ευρώ. Αν οι πάνω από τα 65 έτη είναι περί τα 2 εκατομμύρια και έκαστος λαμβάνει 12 Χ700 = 8.400 Χ 2.000.000 = 16,8 δισ. ευρώ.
Η πρόταση αυτή αν και συμφέρει τους περισσότερους αγρότες και τους χαμηλοσυνταξιούχους δεν συζητήθηκε σοβαρά ποτέ, γιατί υπάρχουν ευγενή ταμεία που λυμαίνονται τον κρατικό προϋπολογισμό.
Πιστεύω όμως πως όσο περνά ο καιρός και η οικονομία αδυνατίζει, το ποσό της εθνικής σύνταξης θα μειώνεται.
Πέραν της εθνικής σύνταξης, ο κάθε εργαζόμενος ή αγρότης θα μπορεί να έχει την ευκαιρία να καταβάλει εισφορές σε επαγγελματικά ταμεία ή ιδιωτικές εταιρείες όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο για να εξασφαλίσει επιπλέον σύνταξη. Ο καθένας είτε αγρότης είναι, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, είτε μισθωτός, να μπορεί να εισφέρει όσα μπορεί ή όσα θέλει και στο τέλος να μπορεί να εισπράξει όσα εισέφερε συν τις αποδόσεις τους.
Το πιο δίκαιο σύστημα είναι καθένας να εισπράττει όσα εισέφερε. Στο ασφαλιστικό σύστημα αναδιανομής που λειτουργεί σήμερα οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των ήδη συνταξιούχων πολλές από τις οποίες είναι καταχρηστικά υψηλές ή καταχρηστικά πρόωρες. Κανείς δεν εγγυάται στο μέλλον πως θα υπάρχουν συντάξεις γι’ αυτούς που πληρώνουν σήμερα εισφορές. Όλα τα στοιχεία, δημογραφικά και μη, συγκλίνουν πως είναι δύσκολο να υπάρξουν.
Η κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών θα είχε θεαματικό αντίκτυπο στην προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα, θα μείωνε την ανεργία, θα πίεζε τους μισθούς προς τα πάνω, θα αύξανε τα κρατικά έσοδα άρα θα παρείχε την ευχέρεια μείωσης των φόρων και ειδικών φόρων (όπως στα καύσιμα) και αυτό θα βελτίωνε την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής συνολικά και της αγροτικής.
Από εκεί και πέρα η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα έχει και άλλα δομικά προβλήματα όπως είναι ο μικρός κλήρος και η δημοσιοϋπαλληλοποίηση του κλάδου μέσω των επιδοτήσεων. Η συνεισφορά του κράτους στην αγροτική παραγωγή θα πρέπει να είναι η εκπαίδευση των αγροτών πάνω στο αντικείμενό τους και η δημιουργία νομικού πλαισίου συνεταιρισμού μακριά από το κράτος και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές. Οι αγρότες θα επιβιώσουν μόνο σαν μικρομέτοχοι ανώνυμων εταιρειών που θα αναπτύσσουν και θα εκμεταλλεύονται το άθροισμα μικροϊδιοκτησιών. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να παράγουμε προϊόντα ανταγωνιστικά σε ποιότητα και τιμή.
