Ό λαϊκισμός της αριστεράς

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δεξιά λαϊκιστικά κόμματα βρίσκονται σε άνοδο, και την αυξανόμενη επιτυχία του κουνώντας την παραδοσιακή πολιτική δομή μεταξύ των δύο πόλων, κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι «ο λαός» και κατά την αδιάφορη "πολιτικό κατεστημένο" δικαστής. Αυτό έχει αφήσει τους ανθρώπους με τις ανησυχίες του δήθεν κάτω και τώρα αφιερώνει τον εαυτό του αποκλειστικά για τα συμφέροντα των ελίτ.

Στο βιβλίο μου για την πολιτική μπορώ να εξηγήσω αυτήν την εξέλιξη με τη «συναίνεση στη μέση», η κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα έχουν γίνει υπό την αιγίδα της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας. Αυτό σημαίνει ότι οι εκτιμήσεις εξαφανίστηκε για μια εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση από το πολιτικό λόγο. Η συζήτηση έλαβε χώρα μόλις και οι επιλογές των πολιτών έχουν μειωθεί δραστικά.

Πολλοί Χαιρετίζω αυτή τη συναίνεση και την ερμηνεύουν ως σημάδι ότι η πολιτική των αντιθέτων καταστεί άνευ αντικειμένου και ότι η δημοκρατία είναι πιο ώριμος τώρα. Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Μετά τη δημιουργία αυτής της «μετα-πολιτικό" κατάσταση πιστεύω μου κατανόηση ενός ευνοϊκού κλίματος για τα κόμματα που λαμβάνουν αξίωση για τον εαυτό τους, τα συμφέροντα που εκπροσωπεί όλους εκείνους που δεν έχουν λόγο στο υπάρχον αντιπροσωπευτικό σύστημα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, και η λαϊκίστικη διάσταση της δημοκρατίας που απαιτεί το σχεδιασμό ενός λαού, είναι σημαντικό να εκτιμήσουν. Το πρόβλημα είναι ότι ο λαϊκισμός αυτά τα κόμματα είναι συνήθως βρίσκεται ακριβώς πολιτικά, γιατί συνδυάζουν ετερογενή κοινωνικά αιτήματα με φράσεις ξενοφοβικό, η μονάδα «του λαού» έτσι την κατασκευή του αποκλεισμού των μεταναστών.

Η λαϊκίστικη διάσταση της δημοκρατίας που απαιτεί το σχεδιασμό ενός λαού, είναι σημαντικό να εκτιμήσουν.

Στην αρχή νόμιζα ότι το κόμμα αυτό θα ήταν καλύτερο αγώνα αναβιώνοντας την πραγματική πολιτική του κόμματος και την αποκατάσταση της αριστερά-δεξιά αντιπολίτευση, η οποία ήταν ηπιότερη από την πολιτική του «τρίτου δρόμου». Εν τω μεταξύ, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα είναι δυνατή στις περισσότερες χώρες. Χρειαζόμαστε μια διαφορετική στρατηγική. Φώτα για την κατάσταση των «κεντροαριστερών κομμάτων» στην Ευρώπη, είναι σαφές ότι συμβάλλουν στους μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας πολύ μεγάλο μερίδιο της ευθύνης, δεδομένου ότι έπρεπε να προσφέρουν μια εναλλακτική λύση.

Έλαμψε στην απάντησή τους στην κρίση του 2008. Σε αυτήν θα ήταν σε θέση να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες για να αναλάβει την πρωτοβουλία και να χρησιμοποιήσει την εξουσία του κράτους για τη δημιουργία μιας πιο προοδευτικές πολιτικές. Από τότε, έχουν παγιώσει τον συμβιβασμό με το σύστημα και τη λιτότητα όχι μόνο αποδεκτή, αλλά και την εφαρμογή τους. Καταστροφικές πράξεις τους έφεραν τη δυστυχία και την ανεργία πάνω από την Ευρώπη.

Στο πίσω μέρος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας

Αυτά τα κόμματα εκπροσωπούν μια κοινωνική φιλελεύθερη εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Ως εκ τούτου, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η αντίσταση στις πολιτικές τους, όταν τελικά ήρθε από την προοδευτική πλευρά, θα μπορούσε να διακόπτεται μόνο από τα κινήματα διαμαρτυρίας ιστοσελίδων. Και από αυτούς που είχαν τα θεσμικά όργανα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας γύρισε την πλάτη του, την Αγανακτισμένοι στην Ισπανία και τις διάφορες μορφές του Occupy. Αυτές οι κινήσεις έγιναν δεκτοί. Επειδή κατέστησε σαφές πόσο μεγάλη δυσαρέσκεια με τη νεοφιλελεύθερη τάξη. Ωστόσο, είχαν μόνο ένα περιορισμένο αντίκτυπο, επειδή δεν θέλουν να ασχοληθούν με τα πολιτικά όργανα.

Στερείται κάθε μορφής άρθρωσης στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών πολιτική, έχασαν σύντομα την ορμή τους. Αντίθετα, ήταν δυνατό ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, μια ενωμένη κοινωνικό μέτωπο, η οποία προέκυψε από μια συμμαχία των αριστερών κινημάτων γύρω από την πρώην Ευρώ Κομμουνιστικό Κόμμα Συνασπισμού να καλέσετε έναν νέο τύπο των ριζοσπαστικών κομμάτων στη ζωή. Ο στόχος σας είναι να επιτεθεί στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στον τρόπο της κοινοβουλευτικής πολιτικής. Η επιτυχής αλληλεπίδραση της κομματικής πολιτικής και των κοινωνικών κινημάτων, είναι χάρη σ 'αυτούς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αρθρώσει μια ποικιλία από τα δημοκρατικά αιτήματα ως γενικής βούλησης. Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα ήρθε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015.

Η αποφασιστική αναμέτρηση θα λάβει χώρα μεταξύ του αριστερού και του δεξιού λαϊκισμού λαϊκισμό.

Η μετεωρική άνοδος της ισπανικής Podemos το 2014 οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η ομάδα των νεαρών διανοουμένων χρησιμοποίησαν το παρασκευάζεται από το έδαφος Αγανακτισμένοι να σπάσει με μια κίνηση κόμμα νεοσύστατη η διακοπή των πολιτικών συναίνεσης που είχαν προκύψει στη φάση εκδημοκρατισμού και είναι τώρα έχει εξαντλήσει τα προφανή. Οι Podemos ακολουθεί μια στρατηγική για να δημιουργήσουν μια κοινή βούληση, με ένα σαφές όριο ανάμεσα στις ελίτ της εγκατάστασης (La Casta) και τους «ανθρώπους» κατασκευάστηκε.

Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ένα «λαϊκίστικη» κατάσταση. Μια δυναμική δημοκρατική πολιτική δεν μπορεί να βρίσκεται στην παραδοσιακή αριστερά-δεξιά άξονα. Αυτό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σε μια μετα-πολιτικό περιβάλλον, η αντίθεση αυτή γίνεται ολοένα και πιο θολή, αλλά και το γεγονός ότι η επέφερε η μετα-φορντισμού και η κυριαρχία του χρηματιστικού αναδιοργάνωση του κεφαλαίου του καπιταλισμού προσελκύει πληθώρα νέων δημοκρατικά αιτήματα για τον εαυτό τους. Δεν θα κάνουν τη δικαιοσύνη σε μια απλή επανενεργοποίηση του αριστερά-δεξιά αντιπαράθεση. Πρέπει να είναι ένα ολόκληρο νέο ορισμό εκεί.

Η πρόκληση σήμερα είναι να κάνει την άρθρωση του όλα αυτά τα δημοκρατικά αιτήματα σε μια «αλυσίδα της ισοδυναμίας" προοδευτική γενικής βούλησης με στόχο τη δημιουργία ενός «έθνους». Η μονάδα αυτή η προοδευτική άνθρωποι δεν τίθεται, όπως στην περίπτωση του δεξιού λαϊκισμού, με τον αποκλεισμό των μεταναστών, αλλά και με τη δημιουργία ενός αντιπάλου. Οι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού Αυτό είναι τι εννοώ με "αριστερές λαϊκισμού».

Είμαι πεπεισμένος ότι θα δούμε τα επόμενα χρόνια, μια βαθιά αλλαγή στην Ευρώπη κάποτε κυρίαρχη πολιτικά σύνορα και ότι η αποφασιστική αναμέτρηση θα λάβει χώρα μεταξύ του αριστερού και του δεξιού λαϊκισμού λαϊκισμό. Ωστόσο, είναι επίσης σαφές ότι το έργο της αριστεράς λαϊκισμό, θα φέρει την ημέρα, πρέπει να έχει ευρωπαϊκή διάσταση. Είναι απαραίτητη για την προώθηση μιας αριστερός πρόεδρος της αγωνιζόμενης για μια δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης.