Πρωτογενής παραγωγή στην Οίκονομική Έπιστήμη ονομάζεται ο παραγωγικός τομέας δραστηριοτήτων με αντικείμενο την απόκτηση ή απόσπαση αγαθών (πρώτων υλών) άμεσης ή έμμεσης κατανάλωσης, κατ' ευθείαν από την φύση (Γεωργία, Άλιεία, Κτηνοτροφία, μελισσοκομεια, δασοκομεια θήρα, εξόρυξη μεταλλευμάτων κλπ) . Ο τομέας αυτός απασχόλησης αποτελεί πηγή εισοδήματος για μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η απόσπαση πραγματοποιείται είτε με τη συλλογή (συλλεκτικές επιχειρήσεις) είτε με την εξόρυξη (εξορυκτικές επιχειρήσεις) από το έδαφος ή το υπέδαφος. Επομένως, στην πρώτη φάση της παραγωγικής διαδικασίας, τα προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής καταναλίσκονται από τους ανθρώπους, όπως έχουν, χωρίς να υποστούν καμία επεξεργασία, ή μεταποίηση - μετασχηματισμό όπως π.χ. αυγά, γάλα, χόρτα, φρούτα, μέλι, καρποί, ψάρια, κ.λπ.
ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Ή μόνη όδός πρός τήν άνάπτυξη.
Η Ελλάδα ήταν γεωργο-κτηνοτροφική χώρα μέχρι το 1980. Μετά το 1980, άρχισε με γοργούς ρυθμούς την φθίνουσα πορεία και δυστυχώς σήμερα έχει φθάσει στο απώτατο σημείο αυτής.
Η χώρα μας ήταν αυτάρκης, ζούσε με τα δικά της ποιοτικά και παραδοσιακά-ουσία οικολογικά προϊόντα.
Με τον ερχομό της παγκοσμιοποίησης το 1990 και την είσοδό μας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) το 2002, με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, το εμπορικό ισοζύγιο (εισαγωγές-εξαγωγές), ανατράπηκε πλήρως. Πριν υπήρχαν προστατευτικά μέτρα για τα ελληνικά προϊόντα, δασμοί (μέχρι 80%) επί των τιμών εισαγωγής μέχρι το 1990.
Έτσι προστατευόταν η ελληνική παραγωγή και τα γεωργο-κτηνοτροφικά προϊόντα μας. Όποιος ήθελε να αγοράσει εισαγόμενα προϊόντα, έπρεπε να πληρώσει από 30% έως 80% περισσότερα χρήματα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα ελληνικά π.χ. γάλατα, κρέατα, τυριά, πατάτες κλπ.
Με την ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) της ΕΕ και τις ποσοστώσεις, η χώρα μας απώλεσε τον χαρακτηρισμό της ως χώρα του πρωτογενούς τομέα παραγωγής και μετατράπηκε σε χώρα παροχής υπηρεσιών , δηλαδή όπως λέγουμε κοινώς «οι Έλληνες έγιναν γκαρσόνια».
Θα πουν πολλοί ότι δόθηκαν πολλές επιδοτήσεις και δεν έπιασαν τόπο.
Όπως και επί χούντας που πήραν δάνεια για χοιροτροφικές μονάδες και αντί να οργανώσουν σωστά αυτές, αγόρασαν Mercedes αυτοκίνητα χάριν επιδείξεως στον κοινωνικό τους περίγυρο.
Ο λόγος δεν είναι αυτός.
Οι μεγάλες Ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, μέσω των επιδοτήσεων, που σε πολύ μικρότερο ποσοστό διατηρούνται μέχρι και σήμερα, είχαν στρατηγικό στόχο και το πέτυχαν να εκτοπίσουν τα πολύ καλύτερα για την υγεία μας ελληνικά προϊόντα και να κατακλείσουν την εγχώρια αγορά με εισαγόμενα.
Τα ελληνικά προϊόντα, λόγω του περιβάλλοντός μας και του κλίματος (ήλιος, θερμοκρασία κλπ), δεν μπορούν να συγκριθούν με τα εισαγόμενα ως προς την ποιότητά των.
Με τις ποσοστώσεις της ΕΕ είχαμε-π.χ. στο Αγρίνιο, Ξάνθη , Ιωάννινα και αλλού που υπήρχαν καπνοκαλλιέργειες-σοβαρές αλλαγές και οι αγρότες μας, σχεδόν τις σταμάτησαν και αναγκάστηκαν να καλλιεργούν μόνο ένα ορισμένο μικρό ποσοστό των αγρών τους με καπνό και το υπόλοιπο, άλλα προϊόντα είτε ταιριάζουν είτε όχι στο περιβάλλον μας.
Το χειρότερο είναι ότι επέτρεψε η ΕΕ το εμπόριο σε πολλά μεταλλαγμένα προϊόντα στα οποία πρωτοστάτησαν, πρωτοστατούν και επιβάλλουν οι ΗΠΑ.
Τελευταία, έχουν ενταθεί οι συνομιλίες για την υπογραφή της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ για την πολύ μεγάλη δουλειά (big-big business), των μεταλλαγμένων προϊόντων , σπόρων κλπ.
Εάν γίνει, υπογραφεί η συμφωνία αυτή, που είναι πολύ πιθανόν να γίνει, θα είναι καταστροφική για την ΕΕ, που θέλει να λέγεται ότι ενδιαφέρεται για την υγεία των πολιτών της και την ποιότητα των προϊόντων της.
Οι ΗΠΑ, δεν φημίζονται για την ποιότητα και γεύση των προϊόντων διατροφής (βλέπε παντού Fast Foods). Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αυξήσουν την ανά στρέμμα μέγιστη απόδοση με μοναδικό στόχο την αύξηση των κερδών, τα υπερκέρδη σε βάρος της ποιοτικής διατροφής όλων των ανθρώπων του πλανήτη.
Με την ισχύ της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, οι πολύ μεγάλες Ολιγοπωλιακές και πολυεθνικές Αμερικάνικες εταιρείες, θα εξαφανίσουν τις εναπομείνασες πολλές μικρές επιχειρήσεις και θα καταστούν Μονοπώλια. Διότι όπως έλεγε και ωρύονταν στο αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο) το 1973, ο καθηγητής μας τότε κ. Χαλικιόπουλος:
«Ουέ και αλίμονο αν οι επιχειρήσεις γίνουν Ολιγοπώλια, διότι με τις συμφωνίες κυρίων μετατρέπονται αυτομάτως σε Μονοπώλια».
Αυτός λοιπόν ήταν ο στρατηγικός στόχος κυρίως των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ και μέχρι στιγμής επιτυγχάνεται.
Το παρήγορο είναι ότι έχουν αναπτυχθεί πολλά Αριστερά και Οικολογικά κινήματα που έχουν αποκαλύψει τον στόχο και σκοπό των Μονοπωλίων.
Σε βάρος των οικονομικώς μικρών και αδύναμων κρατών, όπως σήμερα η Ελλάδα, θέλουν να κατασπαράξουν τον πλούτο των και να ελέγχουν τα πάντα.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τι μέλλει γενέσθαι;
Τόσοι και τόσοι πολιτικοί – καθηγητές με μεγάλες περγαμηνές στα «Χάρβαντ», τι κάνουν για την Ελλάδα μας;
Δεν μπορούν να εκπονήσουν ένα ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο σχέδιο, πρόγραμμα για τον πρωτογενή τομέα;
Είναι απορίας άξιον, ότι δεν αντιδρούν ο επιστημονικός και πνευματικός κόσμος της χώρας μας.
Όλοι, οι πάντες έχουν αντιληφθεί και κατανοήσει πλήρως ότι η χώρα μας μπορεί να αναπτύξει:
Πρώτον και περισσότερο από όλα τον πρωτογενή τομέα παραγωγής με ποιοτικά προϊόντα, μεσαίου κόστους, λόγω του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντός μας και που να καλύπτουν πρώτα την εγχώρια εσωτερική ζήτηση και αν περισσεύουν, να εξάγονται...
Δεύτερον τον ποιοτικό και ήπιο τουρισμό ο οποίος μπορεί να φτάσει ένα ορισμένο όριο και είμαστε τυχεροί εμείς σήμερα μπροστά στην ατυχία των χωρών της Μέσης Ανατολής, που λόγω πολεμικών συγκρούσεων εκεί, τα τελευταία χρόνια έχουμε άνοδο του τουριστικού ρεύματος προς την χώρα μας...
Μπορεί μάλιστα να συνδεθεί με τον ποιοτικό αγροτικό τομέα προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίες και τοπικά παραγόμενα ποιοτικά διατροφικά προϊόντα στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια και όχι όπως γίνεται μέχρι σήμερα, όπου στον μαζικό τουρισμό-πακέτο προσφέρονται βασικά εισαγόμενα διατροφικά προϊόντα-κυρίως στο πρωινό τους.
Και τρίτον είναι η καινοτομία, αλλά χρειάζεται έρευνα και χρήματα.
Ας πάρουμε λοιπόν όλοι την μεγάλη απόφαση, έστω και τώρα, να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης και επιβίωσης ημών και της χώρας μας.
Δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από το κράτος, ιδίως σήμερα που δεν υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για να επενδύσει.
Το κράτος χρειάζεται να βοηθήσει με φορολογικά κίνητρα και αναπτυξιακούς νόμους, να δώσει κατεύθυνση προς τον πρωτογενή τομέα.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, αλλά όχι με τα μέσα , εργαλεία και νοοτροπίες του παρελθόντος.
(( Πρώτα άπ'όλα χρειαζόμαστε ένα ήθικό καί έντιμο πολιτικό σύστημα καί όχι σάν αύτό τής άριστεράς μέ άνέντιμο ήθικισμό καί είκονική πραγματικότητα )).
Καμία Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μας σώσει, είτε μας δώσει καινούργια δανεικά είτε όχι, καλύτερα να μη μας δώσει, διότι και πάλι αυτοί τα παίρνουν, δηλαδή από τη μια τσέπη στην άλλη πηγαίνουν. Τα δίνουν για να παίρνουν τόκους και να ανανεώνουν τα δάνειά τους.
Από τα 240 δις ευρώ που μας δανείσανε, μόνο το 10% ήλθε στην Ελλάδα, τα υπόλοιπα τα δώσανε για να σώσουν κυρίως τις Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες, χρεώνοντας τον Ελληνικό λαό.
Το γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποκλείεται να εξοφληθεί από τη χώρα μας το χρέος των 320 δις ευρώ .Και αντί να το κουρέψουν κατά 60%, όπως κούρεψαν το χρέος της Γερμανίας το 1953, τότε που όλοι, Ευρώπη και Αμερική βοήθησαν τη Γερμανία για να γίνει σήμερα η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στη ΕΕ και να μας κάνει μαθήματα οικονομικής πολιτικής, όπως τα κατά κοινή παραδοχή αποτυχημένα προγράμματα δημοσιονομικής πειθαρχίας ή τα γνωστά και ως καταστροφικά για τη χώρα μας«Μνημόνια».
Τα Μνημόνια είχαν και έχουν ένα μόνο στόχο, για την προτεσταντική λογική και ηθικοπλασία που διακηρύττει ο «μέγας οικονομολόγος και γνώστης των πάντων» υπουργός των οικονομικών της Γερμανίας Σόϊμπλε, να κερδίζουν μόνο οι Γερμανικές τράπεζες και όχι οι Γερμανοί πολίτες, ο λαός.
Τώρα, έστω και τώρα στην Ελλάδα της κρίσης, ας τολμήσουμε όλοι συλλογικά και κοινοτικά, ας επιχειρήσουμε να σπάσουμε την αδράνεια, να διώξουμε την ανασφάλεια και αβεβαιότητα, για να έχουμε ελπίδες για το μέλλον μας ως χώρα.
Όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών «ο τολμών νικά».
Δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε.
Η επίπλαστη ευημερία ή καλύτερα ευζωία (ευ-ζωή όπως έχει γράψει ο εξάδελφός μου Γιώργος Κολέμπας σε ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο στο www.topikopoiisi.com ) και η κατανάλωση που ξέραμε, έχει τελειώσει και μάλλον ανεπιστρεπτί για το απώτερο μέλλον.
Ο χρόνος έχει τελειώσει, είναι η ώρα των ριζοσπαστικών αποφάσεων και της δράσης και όχι άλλων μελετών και θεωριών χωρίς αντίκρισμα και από το κράτος-κυβέρνηση και από το λαό.
