Καθημερινά, στο νοσοκομείο απευθύνονται μέχρι 150 άτομα, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται έως και 20.000 εγχειρήσεις, ενώ άμεση ιατρική βοήθεια λαμβάνουν πάνω από 52.000 ασθενείς. Ο διευθυντής του Επιστημονικού-Ερευνητικού Ινστιτούτου Άμεσης Βοήθειας «Ν.Β. Σκλιφοσόβσκι», καθηγητής Ανζόρ Χουμπούτια, παρουσιάζει την 92χρονη ιστορία του ιατρικού Ινστιτούτου, και μιλάει για την πολυπλοκότητα της εργασίας των χειρουργών, καθώς και για τα πλεονεκτήματα που έχουν οι νοσοκομειακές κλινικές όταν η λειτουργία τους συνδυάζεται με επιστημονικά ινστιτούτα.
Ο Ανζόρ Χουμπούτια πιστεύει ότι ο χειρουργός θα πρέπει να προχωράει στην εγχείρηση, όταν είναι σίγουρος για τη θετική έκβαση της. Ωστόσο, στην πολύχρονη πρακτική του εμπειρία ως χειρουργός, ο ίδιος αναγκάστηκε να σπάσει το δικό του κανόνα. «Πριν από μερικά χρόνια, ο επικεφαλής μιας μεγάλης τράπεζας ήταν σε σοβαρή κατάσταση: Δεν λειτουργούσαν και οι δύο νεφροί. Ήταν ένας μεσήλικας άνδρας, όλα έδειχναν ότι θα μπορούσε να είχαμε άσχημη κατάληξη», λέει ο καθηγητής. «Ο ασθενής είχε ήδη μεταβεί στη Γερμανία, αλλά εκεί του είχαν αρνηθεί την εγχείρηση για μεταμόσχευση νεφρού. Και τον ξανάφεραν πίσω στη Μόσχα». Ο χειρουργός δέχθηκε τον ασθενή και αποφάσισε ότι θα τον χειρουργήσει, παρά τη σοβαρή του κατάσταση. «Όταν πήραμε το νεφρό του δότη, το οποίο ελέγξαμε ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ταιριάζει, προχωρήσαμε στη μεταμόσχευση. Έχουν περάσει έξι χρόνια, ο άνθρωπος ζει και συνεχίζει να εργάζεται».
Χωρίς δικαίωμα στο λάθος
Διευθυντής του Επιστημονικού-Ερευνητικού Ινστιτούτου Άμεσης Βοήθειας «Ν.Β. Σκλιφοσόβσκι», καθηγητής Ανζόρ Χουμπούτια. Πηγή: Alexey Kudenko / RIA Novosti
Ο Ανζόρ Χουμπούτια θυμάται ένα ακόμα δύσκολο περιστατικό. «Γνωστός νέος αθλητής ελάμβανε αναβολικά σε μεγάλες ποσότητες. Τα αναβολικά προκάλεσαν τόσο την ανάπτυξη των μυών, όσο και του ήπατος, σε τεράστιες διαστάσεις, 8,5 kg (!)», λέει ο χειρουργός. «Στο εξωτερικό του είπαν ότι του είχαν απομείνει μέχρι 3 εβδομάδες ζωής, αλλά αρνήθηκαν να τον χειρουργήσουν». Στο Ινστιτούτο «Σκλιφοσόβσκι», ο αθλητής ήρθε σε κρίσιμη κατάσταση, οι γιατροί φοβήθηκαν ότι δεν θα επιβιώσει μετά από την εγχείρηση. «Αλλά εμείς προχωρήσαμε σε μεταμόσχευση ήπατος. Ένα χρόνο μετά την επέμβαση, μας κάλεσε στο γάμο του. Είδαμε τη μητέρα του, ήταν ευτυχής που συνάντησε τους γιατρούς που έσωσαν το γιό της. Ο νεαρός άνδρας ζει ευτυχισμένα με τη σύζυγό του και κατά καιρούς μας επισκέπτεται», λέει.
Η διασύνδεση του Ινστιτούτου «Σκλιφοσόβσκι» με τη νοσοκομειακή κλινική, είναι μια πολύ καλή ιδέα, πιστεύει. «Το πλεονέκτημα από αυτή την ένωση είναι ότι παράλληλα με τους γιατρούς, θα φροντίζουν τους ασθενείς και εξειδικευμένοι επιστήμονες. Η επιστημονική δραστηριότητα του Ινστιτούτου για τη θεραπεία ασθενειών είναι σημαντική και οι άνθρωποι το γνωρίζουν και έρχονται σε μας», λέει ο γιατρός. «Με βάση την επιστημονική εξειδίκευση, εφαρμόζουμε στην πράξη τις κατάλληλες θεραπείες που δεν είναι διαθέσιμες στα άλλα γενικά – αστικού τύπου – νοσοκομεία». Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα και η μοναδικότητα της εργασίας των χειρουργών στο Ινστιτούτο «Σκλιφοσόβσκι»: Η κολοσσιαία κλινική εμπειρία στην οποία προστίθεται η ολοένα και μεγαλύτερη επιστημονική υποστήριξη. «Τώρα, για παράδειγμα, ασχολούμαστε εντατικά με την ανάπτυξη των κυτταρικών τεχνολογιών. Μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα και αιμοπετάλια που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία των βαθιών (μερικού πάχους) εγκαυμάτων», λέει.
Ο ίδιος σημειώνει ότι οι ασθενείς βρίσκονται πολύ συχνά σε ένταση, ειδικά όταν πρόκειται για σοβαρές επεμβάσεις, για μεταμοσχεύσεις οργάνων. «Αυτούς τους ασθενείς θα πρέπει να τους ηρεμήσουμε, να τους προετοιμάσουμε ψυχολογικά τόσο πριν από την επέμβαση, όσο και μετά. Ωστόσο, και ο ίδιος ο ασθενής, δεν θα πρέπει να τα παρατήσει, θα πρέπει να αγωνιστεί», είπε ο γιατρός. «Υπάρχουν ασθενείς που ζουν με την αρχή: «Πρέπει να ζήσω! Θα αγωνιστώ για τη ζωή μου! Μετά την επέμβαση, όταν του λέμε: « Ανάπνευσε μόνος σου», αυτός αρχίζει να αναπνέει. Όταν του λέμε: «Σηκωθείτε και περπατήστε», σηκώνεται και αρχίζει να περπατά. Ο ασθενής, ο κάθε άνθρωπος, θα πρέπει να έχει θέληση για ζωή».
Το Ινστιτούτο Άμεσης Βοήθειας, «Ν.Β. Σκλιφοσόβσκι», ιδρύθηκε το 1923, στη βάση ενός από τα παλαιότερα νοσοκομεία στη Μόσχα, που ιδρύθηκε από τον κόμη Σερεμέτεφ και ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1810. Είναι διεπιστημονικό κέντρο και νοσοκομειακή κλινική για τη διαχείριση επειγόντων περιστατικών, την παροχή επείγουσας ιατρικής περίθαλψης, επείγουσας χειρουργικής βοήθειας, με τμήματα εγκαυμάτων, έκτακτων καρδιολογικών περιστατικών και δηλητηριάσεων. Στο Ινστιτούτο εργάζονται 820 ερευνητές και γιατροί.
