Έμπολα: - Ο συντονισμός είναι το κλειδί - γιά όλες τίς κυβερνήσεις

Ένας εργαζόμενος για την υγεία φέρνει μια γυναίκα μέ τήν υποψία ότι έχουν προσβληθεί από τον ιό Έμπολα με ένα ασθενοφόρο στη Μονρόβια, Λιβερία, Σεπτέμβριος 15, 2014 αεροπορικές εταιρείες έχουν σταματήσει πολλές πτήσεις μέσα και γύρω από τη Δυτική Αφρική, όπου οι κυβερνήσεις έχουν κλείσει κάποια από τα όρια και τους περιορισμούς που επιβάλλονται ταξίδια σε μια προσπάθεια για την καταπολέμηση μιας επιδημίας Έμπολα που έχει σκοτώσει πάνω από 2.400 άτομα. (Stringer / Reuters)

Το ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα είναι μια συνεχιζόμενη κρίση, που θα απαιτήσει αναμφίβολα περαιτέρω πόρους και προσπάθεια. Αλλά είναι επίσης ένα τεστ κοπώσεως για τις μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ο ιός, στο σημείο αυτό, εξαπλώνεται μέσα από την επαφή με τα σωματικά υγρά. Μελλοντικές απειλές μπορούν να απαιτούν μόνο ένα άγγιγμα ή ένα βήχα. Αυτό δεν είναι κινδυνολογία, αλλά ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο του αγώνα μεταξύ των ανθρώπων και των μικροβίων, στην οποία οι άνθρωποι έχουν συχνά υποστεί μεγάλες απώλειες (η πανδημία γρίπης του 1918 σκοτώθηκαν 3 τοις εκατό έως 5 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού).

Η δοκιμή έδειξε αρκετές αδυναμίες:

Πρώτον, έχουμε δει πώς οί ασθένειες ήρθαν νά ριζώσουν και να αναπτυχθούν σε διάφορα μέρη του κόσμου με εύθραυστα ή ανύπαρκτα συστήματα υγείας, όπου οι συνήθεις απαντήσεις για τα κρούσματα της νόσου (έρευνα της υπόθεσης, επαφή ανίχνευσης) γρήγορα καταρρεύσει. Δεν υπάρχει καλύτερο επιχείρημα από Έμπολα για την αντιμετώπιση των μαζικών παγκόσμιων ανισοτήτων σε υποδομές υγείας.

Δεύτερον, έχουμε δει την ουσιαστική κενότητα της ανταπόκρισης των διεθνών θεσμών. Το θέμα προειδοποιήσεις των Ηνωμένων Εθνών και της ΠΟΥ και συναρμολόγηση οδικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα, αλλά δεν αποτελούν ένα αποτελεσματικό μηχανισμό αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Ο κόσμος χρειάζεται ένα.

Τρίτον, έχουμε δει ότι η απάντηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε ένα ξέσπασμα μπορεί να είναι κατακερματισμένη και να επιβραδύνει από το σήμα. Η διοίκηση προσφέρει μια σταδιακά αυξανόμενη ανταπόκριση σε ένα εκθετικά αυξανόμενο πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση, η τεχνογνωσία και η αίσθηση του επείγοντος ήταν διάσπαρτα άνισα στις γραφειοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Οργανισμός των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη και την Υπουργείο Άμυνας.