Για πρώτη φορά στη χώρα μας λειτουργεί μια τρικομματική κυβέρνηση. Δηλαδή έχουν μαζευτεί τρία κόμματα και έχουν αποφασίσει να στηρίξουν τη λειτουργία μιας κυβέρνησης με γνώμονα μια εθνική υπόθεση. Την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και την επαναφορά της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης.
Τα τρία αυτά κόμματα είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Με διαφορετική ιδεολογία και διαφορετικό προσανατολισμό. Τα δύο εξ αυτών, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, επί σειρά ετών ήταν δε οι βασικοί αντίπαλοι στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας.
Το τρίτο η ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε από πρόσωπα τα περισσότερα εκ των οποίων επέλεξαν να απομακρυνθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνοντας ουσιαστικά πως η πολιτική του λαϊκισμού που είχε επιλεγεί δεν οδηγεί πουθενά. Το βασικό είναι πως έχουν αριστερές βάσεις και ιδεολογία.
Με λίγα λόγια για πρώτη φορά υπήρξε μια προγραμματική σύγκλιση μεταξύ τριών διαφορετικών κομμάτων για τη δημιουργία και λειτουργία μιας κυβέρνησης «εθνικού καθήκοντος».
Και τα τρία αυτά κόμματα αναγκάστηκαν να ρίξουν αρκετό νερό στο κρασί τους. Με βασικό στόχο να αποφύγει η χώρα την πτώχευση. Και ήδη κέρδισαν μια μάχη. Οχι τον πόλεμο, αλλά μια σημαντική ίσως και καθοριστική μάχη. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι στο εξωτερικό.
Στο εσωτερικό βέβαια τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Διότι ναι μεν οι Ελληνες πολίτες κατανοούν τις δυσκολίες, αλλά υφιστάμενοι τα δυσβάσταχτα μέτρα που πρέπει να λάβει η χώρα, αντιδρούν. Και είναι λογικό. Διότι αλλάζει άρδην το βιοτικό επίπεδο. 
Ξαφνικά καλούνται να ξεχάσουν όλα όσα ήξεραν. Και ακόμη χειρότερα. Να χάσουν πολλά. Πάρα πολλά. Οχι μόνο κεκτημένα ή προνόμια, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και το βασικό αγαθό. Αυτό της εργασίας. Με την προοπτική μιας ανάπτυξης, που όμως δεν μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα.
Οπότε είναι δύσκολο για τον πολίτη να κατανοήσει, σε αυτή τη φάση, το γεγονός πως η χώρα κέρδισε μια σημαντική μάχη. Ως εκ τούτου δεν πρέπει και οι πολιτικοί να ρίχνουν το ανάθεμα σε αυτούς που δεν… καταλαβαίνουν.
Αντιθέτως πρέπει να καταλάβουν οι ίδιοι ότι οι πολίτες τώρα τους χρειάζονται. Περισσότερο από ποτέ. Και να αποδείξουν τον λόγο για τον οποίο στην πολιτική πρέπει να βρίσκονται πολιτικοί. Και όχι τεχνοκράτες που το μόνο το οποίο βλέπουν μπροστά τους είναι νούμερα.
Οχι πως δεν χρειάζονται. Αλλωστε έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις πιο… καθαρό μυαλό. Αλλά πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι, οικογένειες, ψυχές…
Χωρίς τον πολιτικό που αναλογίζεται και το πολιτικό κόστος αυτά χάνονται. Και σήμερα δεν πρέπει να χαθούν.