Γράφει ό Γ.Μεταξάς

Κι έρχεται η στιγμή που νοιώθεις την κούραση και την απογοήτευση να βαραίνουν στις πλάτες σου... Ξεκινάς έναν αγώνα με όνειρα κι ελπίδες και τελικά καταπλακώνεσαι από κόμματα και κινήματα. Διαπιστώνεις πως οι κόποι σου πήγαν στράφι... Βλέπεις πως τόσο καιρό πάλευες με γυμνά χέρια απέναντι σε δράκους. Ο πόλεμος πλέον τελείωσε για μένα, αλλά πάντα θα τον σκέφτομαι όσο ζω. Δώσαμε κάποιες μάχες, αλλά ο εχθρός ήταν μέσα μας όλην την ώρα. Ευχαριστώ όσους πίστεψαν στο όραμά μου και στάθηκαν πλάι μου όλον αυτόν τον καιρό. Ευχαριστώ κι όσους με πολέμησαν. Λυπάμαι μόνο που ήμουν "φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Λυπάμαι που ακόμα πιστεύετε σε κόμματα, συνδικάτα και κινήματα. Λυπάμαι που καταστρέφετε τη χώρα μου νομίζοντας ότι τη σώζετε. Καλή Ανάσταση. Όσο για την Ανάσταση του έθνους... μ' αυτήν τη νοοτροπία χλωμό το βλέπω...