Πόσο σοβαρός είναι ό δικτάτορας τής Β.Κορέας ;

Είναι κάτι σαν πολεμική ιεροτελεστία της άνοιξης. Μόλις ανθίσουν οι κερασιές και αρχίσουν και τα στρατιωτικά γυμνάσια ΗΠΑ – Νότιας Κορέας, ο κομμουνιστικός βορράς απειλεί ακόμη και με πυρηνική επίθεση τον ιμπεριαλιστή εχθρό και τον «λακέ» του στη Σεούλ. Εφέτος τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο νέος ηγέτης της δυναστείας των Κιμ είναι ένας άπειρος 30άρης και ο κίνδυνος για λάθος χειρισμό στον 38ο παράλληλο χτυπάει κόκκινο. Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι το καθεστώς της Βόρειας Κορέας απλώς μπλοφάρει. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που ανησυχούν, επειδή ο «παρανοϊκός της Ασίας» έχει το δάχτυλο πάνω από το κουμπί με τα πυρηνικά.

 

«Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κρίσης είναι κούφιες απειλές, ιδίως από την πλευρά της Βόρειας Κορέας. Αλλά το ενδεχόμενο ενός κακού υπολογισμού που μπορεί να οδηγήσει σε στρατιωτική σύγκρουση είναι πολύ υπαρκτό. Δυστυχώς, με τη δική τους επίδειξη δύναμης, στέλνοντας εφέτος στις κοινές ασκήσεις με τον Νότο προηγμένα μαχητικά, βομβαρδιστικά, πυρηνικά υποβρύχια κ.λπ., οι ΗΠΑ ενισχύουν τη μέχρι παράνοιας ανασφάλεια της Πιονγκγιάνγκ» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» ο Τσαρλς Κ. Αρμστρονγκ, διευθυντής του Κέντρου Κορεατικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, στη Νέα Υόρκη.

Αν και έχει κάνει τρεις πυρηνικές δοκιμές, το 2006, το 2009 και πριν από μόλις δύο μήνες, η Βόρεια Κορέα δεν έχει πυραυλική τεχνολογία που θα μπορούσε να μεταφέρει βόμβα στις ακτές των ΗΠΑ ούτε στη Χαβάη.

Εχει τη δυνατότητα να χτυπήσει αμερικανικές βάσεις στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, αλλά η Ουάσιγκτον επιμένει ότι δεν υπάρχει λόγος για συναγερμό.

Ελάχιστοι πιστεύουν ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν, εγγονός και γιος της κομμουνιστικής δυναστείας που κυβερνά από το 1948 έναν λαό που λιμοκτονεί, θέλει σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Ο κίνδυνος, λένε, είναι ότι η άπειρη ηγεσία στην Πιονγκγιάνγκ μπορεί να προκαλέσει σύρραξη από ατύχημα.

Το πιθανότερο είναι ότι ο Κιμ ο νεότερος θέλει να αποδείξει την αξία του στον λαό, σε μιλιταριστές στρατηγούς του και να δοκιμάσει τα όρια της νέας προέδρου της Νότιας Κορέας και του Ομπάμα.

 
Η Βόρεια Κορέα διατηρεί ως σήμερα τα χειρότερα χαρακτηριστικά του σταλινισμού: απομόνωση, στρατόπεδα εργασίας, άγρια καταστολή, φτώχεια, πείνα, προσωπολατρία. Η πυρηνική δοκιμή τον Φεβρουάριο και η πολεμοχαρής ρητορική τώρα μάλλον δείχνουν ότι ο νέος ηγέτης βρίσκεται υπό την πίεση της παντοδύναμης στρατιωτικής ελίτ. Και θα πρέπει να εξευμενίσει αυτά τα στοιχεία για λόγους εσωτερικών συσχετισμών ισχύος, τιμώντας τη λεγόμενη «στρατηγική Σονγκούν» του μακαρίτη πατέρα του, που συνοψίζεται στο «Πάνω απ” όλα ο Στρατός».

Φαίνεται ότι ο Κιμ προσπαθεί να κρατήσει ακμαίο το ηθικό ενός τεράστιου (1,2 εκατ. άνδρες, σε πληθυσμό 24 εκατ.), κακοπληρωμένου στρατού, με αντιαμερικανική προπαγάνδα και να χτίσει την εικόνα ενός μεγάλου ηγέτη που ορθώνει ανάστημα στους εχθρούς.

Δεύτερος στόχος μπορεί να είναι ένας οικονομικός εκβιασμός για να αναγκάσει τις  ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις (Νότια Κορέα, Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία) σε νέες διαπραγματεύσεις για το τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα, με αντάλλαγμα βοήθεια σε δολάρια, τρόφιμα, καύσιμα. Ο τελευταίος γύρος των εξαμερών συνομιλιών κατέρρευσε το 2009.

Ολα εξαρτώνται τελικά από το αν ο Κιμ είναι ορθολογικός ή παρανοϊκός αντίπαλος. Το δόγμα της «αμοιβαίως εξασφαλισμένης καταστροφής» (Mutually Assured Destruction, MAD) απαιτεί να είναι λογικές και οι δύο πλευρές. Από την αρχή της πυρηνικής εποχής διατήρησε την ειρήνη επειδή καμία πολιτική ηγεσία δεν θα ρίσκαρε ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα της για να καταφέρει το πρώτο πυρηνικό πλήγμα. Ετσι ξεπεράστηκαν πολύ επικίνδυνες στιγμές, από την κρίση με τους πυραύλους στην Κούβα το 1962 ως την πτώση του τείχους στο Βερολίνο το 1989.

Το πιο ανησυχητικό ερώτημα σήμερα είναι μήπως το καθεστώς της Βόρειας Κορέας τινάξει για πρώτη φορά στον αέρα την «κοινή λογική» της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής.