Στό έλεος τών πνευματικώς άνάπηρων λαμογιών
2013-04-09 16:14
Γιατί διακινδυνεύουμε να μετατρέψουμε τη χώρα σε ένα απέραντο ίδρυμα τηλεορασόπληκτων τρελών, ψεκασμένων ιδεολόγων, επικίνδυνων δογματικών και ασυνάρτητων ημιμαθών;
Γιατί διακινδυνεύουμε να μετατρέψουμε τη χώρα σε ένα απέραντο ίδρυμα τηλεορασόπληκτων τρελών, ψεκασμένων ιδεολόγων, επικίνδυνων δογματικών και ασυνάρτητων ημιμαθών;
Γιατί αφηνόμαστε στο διανοητικό δράμα των πνευματικώς ανάπηρων υπανθρώπων;
Γιατί τους βγάζουμε από το περιθώριο και τους κάνουμε κανόνα;
Μήπως τελικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία;
Μετά από χρόνια απογοήτευσης από πνευματικούς, πολιτικούς και άλλους ηγέτες της χώρας, μπορώ πλέον με ιδιαίτερη ευκολία να πω ένα πράγμα.
Αν είναι κάτι στο οποίο υπολείπεται ο Ελληνας είναι η Παιδεία.
Ανεξαρτήτως τάξης, καταγωγής, ιδεολογίας... στον Ελληνα λείπει η Παιδεία.
Και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει με λίγη αυτοκριτική και κοιτώντας γύρω του.
Οι πολιτικοί του, οι δημοσιογράφοι του, οι πνευματικοί του «ηγέτες»...
Είναι δικαίωμά μου να επιθυμώ μια χώρα καλύτερη από αυτή που μου περιέγραφαν οι γονείς και οι παππούδες μου. Και αποτελεί καταπάτηση των ατομικών μου ελευθεριών στη μάχη για περισσότερη δημοκρατία να κερδίζουν τα ανάπηρα στο πνεύμα λαμόγια που φανατίζουν ένα λαό που αν είναι κάτι στο οποίο υπολείπεται δε είναι τίποτε άλλο παρά μόνον η Παιδεία.
Και μην φανταστείτε ότι το κάνουν για την ψυχή της μανούλας τους (στα λαμόγια αναφέρομαι)
