Τόύ Νίκου Μαστοράκη: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΥΤΑ

Ειδα, λοιπον (μαζι με εκατονταδες fbfriends) τον ανευ αγωνιας η προσδοκιας τελικο της Eurovrision για να επιβεβαιωσω τις υποψιες μου: Απο τα μαυροασπρα χρονια του (οπου Ντομενικο Μοντουνιο και αλλοι σουπερσταρ) μεχρι σημερα, ο διαγωνισμος μεταλλαχτηκε σε χωματερη, κοινως ΧΥΤΑ, της μουσικης βιομηχανιας. Ειναι σαν να ερχεται καθε χρονο ενα τεραστιο σκουπιδιαρικο και ν' αδειαζει ο,τι χειροτερο εχουν συλλαβει στο νοσηρο εγκεφαλο τους wannabes, hasbeens, neverbeens. Και, αντιθετα με τα σκουπιδια που συσσωρευονται σε τρεις επωδυνες τηλεοπτικες νυχτες, το ΧΥΤΑ το ιδιο ειναι λαμπερο, εξοχα χτισμενο και ενω δεν αλλαζει η χρηση του, αυτο ποζαρει σαν ξενοδοχειο εξι αστερων. Χθες, λοιπον, ακουσα τραγουδια που αν τα ειχα παρει σε demo, θα τα ειχα πεταξει απο τα πρωτα 30 δευτερολεπτα. Απολαυσα την τεχνη και την τεχνικη των Σουηδων που, ενω κανουν καθε χρονο την ιδια μεταδοση, δεν εχουν κουραστει και δεν εχουν στερεψει. Αν καποιος εβλεπε το προγραμμα με κλειστο τον ηχο, παιζοντας π.χ. Aerosmith η Led, θα καταλαβαινε με πικρα πως τετοιο ειδος υπερπαραγωγης, δεν θα το κανουμε ποτε στην Ελλαδα, επειδη εκεινοι που το κανουν ειναι τεχνικα, αισθητικα και οικονομικα πενηντα χρονια μπροστα μας. 
Για τα αποτελεσματα, τα σχολια μου (μαζι με των καλεσμενων μου) ειναι ηδη αναρτημενα.