Τουλάχιστον 150 υποκλοπές τηλεγραφημάτων τα οποία είχαν κρυπτογραφηθεί με την «ελληνική μέθοδο», πραγματοποίησε το FBI σε διάστημα 20 μηνών από τον Απρίλιο του 1946 έως τον Νοέμβριο του 1947, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου. Οπως αποκαλύπτεται από αναφορές του FBI που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πρόσφατα, όλα αυτά τα τηλεγραφήματα κατέληγαν στο αρχείο υπ' αριθμόν 65-42912, στο οποίο περιλαμβάνονταν όλες οι υποκλοπές ελληνικού ενδιαφέροντος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940. Τα 150 τηλεγραφήματα άρχισαν να υποκλέπτονται αμέσως μετά τη συμπλοκή  ανταρτών και χωροφυλάκων στον σταθμό της Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο στις 31 Μαρτίου 1946, η οποία σηματοδότησε την έναρξη του Εμφυλίου.

Τα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα είχε μπει στο στόχαστρο του Μεγάλου Αδελφού εκείνη την περίοδο δόθηκαν από τις αμερικανικές υπηρεσίες στις ελβετικές εφημερίδες «Le Matin Dimanche» και «SonntagsZeitung» έπειτα από αίτημα των τελευταίων, το οποίο βασίστηκε στον Νόμο περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης στις ΗΠΑ.  

Τα τηλεγραφήματα που είχαν υποκλαπεί παρέμεναν κρυμμένα με άλλα ευαίσθητα έγγραφα επί δεκαετίες, μακριά από οποιαδήποτε προσπάθεια άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου. Ο διευθυντής του FBI Τζέι Εντγκαρ Χούβερ έδωσε το 1948 εντολή να αποθηκευθούν στο «Δωμάτιο 6527», γνωστό και ως «αίθουσα εμπιστευτικών εγγράφων», στα αρχηγεία της υπηρεσίας στην Ουάσιγκτον. Τα εν λόγω έγγραφα δεν εμφανίζονταν σε κανένα κατάλογο, έτσι ώστε το FBI να μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξή τους  αν χρειαζόταν.  Στο ίδιο Δωμάτιο ο Χούβερ έκρυψε και έγγραφα σχετικά με τη δράση κατασκόπων στο ανατολικό μπλοκ αλλά και τις «ασυνήθιστες σεξουαλικές πρακτικές» Κομμουνιστών αξιωματούχων και πολιτικών.

Η ύπαρξη των 150 εγγράφων ελληνικού ενδιαφέροντος, τα οποία υποκλάπηκαν από την αρχή του ελληνικού Εμφυλίου έως και τον Νοέμβριο του 1947, αποκαλύπτεται σε εσωτερικό σημείωμα του FBI όπου δίνεται η εντολή για τη μεταφορά τους στον όγδοο όροφο των κεντρικών γραφείων της υπηρεσίας στην Ουάσιγκτον. Στην ίδια εντολή γίνεται σαφές το μέγεθος των επιχειρήσεων παρακολούθησης. Από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο εν λόγω εσωτερικό σημείωμα φαίνεται ότι η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στους σημαντικότερους στόχους υποκλοπών. Για παράδειγμα, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, σε έναν κατάλογο περίπου 50 χωρών και διπλωματικών αποστολών, περισσότερα υποκλεμμένα έγγραφα από την Ελλάδα εντοπίζονται μόνο στις περιπτώσεις του Εκουαδόρ, της Πολωνίας και της Γιουγκοσλαβίας, όπου αναφέρονται 200, 2.500 και 3.000 υποκλοπές αντίστοιχα. 

 Το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τις εξελίξεις στην Ελλάδα την περίοδο 1946-1947 δεν ήταν χωρίς λόγο: από την πρώτη συμπλοκή στα τέλη Μαρτίου του 1946 και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν, τα πράγματα γρήγορα εκτροχιάστηκαν μετά το δημοψήφισμα για την επάνοδο του βασιλιά Γεώργιου Α' τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου και την επιστροφή του, που οδήγησε σε κλιμάκωση του Εμφυλίου. Στα τέλη του 1946 και αφού οι Αγγλοι είχαν εκφράσει την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από τη χώρα, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Τσαλδάρης στράφηκε προς την Ουάσιγκτον. Δύο μήνες μετά οι ΗΠΑ εξέφρασαν επίσημα τη στήριξή τους με το δόγμα Τρούμαν και την παροχή οικονομικής, τεχνικής και στρατιωτικής υποστήριξης. Οι όροι της αμερικανικής βοήθειας περιελήφθησαν σε ειδική συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές τον Ιούνιο του 1947, ενώ καθ' όλο το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα οι συμπλοκές ανάμεσα στους αντάρτες του ΕΛΑΣ και στον Εθνικό Στρατό βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη.

Ανάμεσα στις 111 σελίδες απόρρητων εγγράφων ελληνικού ενδιαφέροντος που αποχαρακτηρίστηκαν από τις αμερικανικές υπηρεσίες, ξεχωρίζει αυτό που αναφέρεται στο ειδικό εγχειρίδιο κρυπτογράφησης που χρησιμοποιούσαν οι έλληνες διπλωμάτες. Οι Αμερικανοί είχαν καταφέρει να φωτογραφίσουν σελίδα σελίδα το εν λόγω βιβλίο με τις οδηγίες κρυπτογράφησης που χρησιμοποιούσαν οι προξενικές Αρχές της Ελλάδας στο Σαν Φρανσίσκο. Το φιλμ 35 χιλιοστών με τις φωτογραφίες των σελίδων εστάλη από τον ειδικό πράκτορα Ν. Τζ. Πίπερ στα κεντρικά του FBI στην Ουάσιγκτον στις 18 Ιουνίου 1942. 


«Βαριά» τα έγγραφα για τη στατικότητα του κτιρίου!
Οπως αποκαλύπτουν οι δημοσιογράφοι Μάρτιν Στολ και Τζούλιαν Σμίντλι των ελβετικών εφημερίδων που υπέβαλαν το αίτημα στις αμερικανικές υπηρεσίες για την παροχή πληροφοριών σχετικά με τις υποκλοπές, «υπήρχαν τόσο πολλά έγγραφα (σ.σ.: από όλες τις χώρες που είχαν μπει στο στόχαστρο του FBI) που απειλείτο η στατικότητα του κτιρίου. Ενα εσωτερικό σημείωμα του FBI τον Σεπτέμβριο του 1961 αναφέρει ότι έπρεπε να μεταφερθούν επειγόντως σε άλλα δωμάτια λόγω του μεγάλου βάρους τους!