Για όσους αναρωτιούνται πώς έφτασε το Ελληνικό Δημόσιο να διαθέτει, παρά τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις και αποχωρήσεις των συμβασιούχων, σχεδόν ένα εκατομμύριο υπαλλήλους, η απάντηση είναι πολύ απλή: χάρη στο πελατειακό κράτος που είχε εγκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, όπως προκύπτει από επίσημα στοιχεία του τότε υπουργείου Προεδρίας (νυν Διοικητικής Μεταρρύθμισης), τη δεύτερη τετραετία Σημίτη (2000-4) διορίζονταν κατά μέσο όρο τον χρόνο 130.000 άτομα. Δηλαδή σε λιγότερο από 39 μήνες που κράτησε ο βίος της συγκεκριμένης κυβέρνησης προσελήφθησαν συνολικά 520.000. 
Προκειμένου δε να τρυπώσουν "νομότυπα" οι περισσότεροι "ημέτεροι", ανοίχθηκαν 49 "παράθυρα" στον νόμο Πεπονή, που κατάντησε "σουρωτήρι" με τις συνεχείς τροποποιήσεις βασικών του άρθρων. Παρά ταύτα κι εδώ υπάρχει ζήτημα με τα όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο. 
Το 22% των προσλήψεων (άνω των 130.000 ατόμων) πραγματοποιήθηκαν χωρίς κανέναν έλεγχο, ούτε καν προκήρυξη από πλευράς του ΑΣΕΠ, το οποίο περιορίστηκε σε καθαρά διακοσμητικό ρόλο.
Από τους παραπάνω ένα συντριπτικό ποσοστό εμπίπτει στις διατάξεις που περιλαμβάνουν τις προϋποθέσεις για θέση σε καθεστώς διαθεσιμότητας ενός υπαλλήλου. Πιο συγκεκριμένα, ανήκουν στην κατηγορία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που ασκεί καθήκοντα διοικητικού προσωπικού και έχει προσληφθεί χωρίς τα κριτήρια του ν. 2190/94. Για αυτούς η προβλεπόμενη νομική προστασία σε περίπτωση που τεθεί θέμα είτε απευθείας απόλυσής τους για διαφόρους λόγους π.χ. είτε λόγω κατάργησης των υπηρεσιών τους είτε γιατί "εξαλείφθηκαν" οι οργανικές τους θέσεις, είναι ελλιπής καθώς δεν καλύπτονται και από τη συνταγματική ομπρέλα της μονιμότητας.
Πρόκειται, όπως έλεγε υψηλόβαθμος παράγοντας της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας, για μια πολυάνθρωπη δεξαμενή από την οποία μπορεί να αντληθεί ένα σημαντικό μέρος υποψηφίων προς αποχώρηση ώστε να ικανοποιηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο και οι σχετικές απαιτήσεις της Τρόικας για δραστική συρρίκνωση του ανθρώπινου δυναμικού στον δημόσιο τομέα.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Γεγονός είναι ότι την επίμαχη τετραετία έγινε πάρτι διορισμών, αφού μόνο το 2002 πραγματοποιήθηκαν 148.898 προσλήψεις. Από αυτές οι 119.378 (ποσοστό 80,2%) με διαδικασίες ΑΣΕΠ (συμπεριλαμβανομένων και των "παραθύρων") και οι 29.519 εκτός (19,8%).
Το 2003 έγιναν 131.353 προσλήψεις. Από αυτές οι 101.651 υπό την τυπική εποπτεία της ανεξάρτητης αρχής και οι υπόλοιπες 29.702 με εντελώς αδιαφανή κριτήρια.
Το 2004 έγιναν 143.267 προσλήψεις εκ των οποίων οι 113.017 με ΑΣΕΠ (78,9%) και 30.3250 εκτός (21,1%), οι οποίες σε ποσοστό άνω του 80% είχαν προκηρυχθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο πρόλαβε να διορίσει πριν χάσει την εξουσία τον Μάρτιο του συγκεκριμένου έτους 12.808.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥΣ
Αν και ένα μεγάλο μέρος όσων προσελήφθησαν ήταν εποχικοί, τελικά, αν όχι όλοι, τουλάχιστον το 70% εξ αυτών είτε μονιμοποιήθηκαν με διάφορους νόμους ή Προεδρικά Διατάγματα με αποκορύφωση το Π.Δ. 164/2004 του Προκόπη Παυλόπουλου είτε πέτυχαν το ίδιο μέσω της δικαστικής οδού.
Ηταν τόσο διάτρητη η διαδικασία των προσλήψεων ώστε κατά παράβαση του νόμου 9839/2000 δινόταν η δυνατότητα στους υποψηφίους να προσκομίσουν τα δικαιολογητικά που απαιτούνταν για την πρόσληψή τους δύο και τρεις μήνες μετά τον διορισμό τους. Και φυσικά ουδέποτε οι περισσότεροι κατέθεσαν τα σχετικά έγγραφα. Προκειμένου δε το ΠΑΣΟΚ να τακτοποιήσει την εκλογική του πελατεία στον δημόσιο τομέα, μετερχόταν τα πλέον απίστευτα κόλπα.
Για παράδειγμα, ιδίως την περίοδο 1998-2002, σύστηνε ανώνυμες εταιρείες θυγατρικές δημοσίων επιχειρήσεων οι οποίες διόριζαν αθρόα χωρίς να λαμβάνεται ο νόμος Πεπονή με βάση το Προεδρικό Διάταγμα λειτουργίας τους ή μια απλή υπουργική απόφαση.