Στο σπίτι της Λεωφόρου Ποσειδώνος κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής της, συντρόφευε τηνΕλένη Κουλούρα, η Βέρα Καλογερά του Σπυρίδωνος και της Αριέττας (το γένος Σκυλίτση), γεννημένη στο Νικολάγιεφ της Ρωσίας το 1894. Ο πατέρας της καταγόταν από την Μονεμβάσια και σε κάποια ηλικία πήγε στη Ρωσία όπου ασχολήθηκε με το σιτεμπόριο και απέκτησε σημαντική περιουσία.
Βέρα Κουλούρα.
Η Βέρα ανατράφηκε όπως όλα τα κορίτσια της καλής κοινωνίας, με το πιάνο της, τις ξένες γλώσσες κλπ.
Με την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, χάσανε όλη τους την περιουσία και διέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη, κυριολεκτικά «μόνο με τα ρούχα τους». Όμως εκεί δεν βρήκαν τα πράγματα όπως τα ήθελαν και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έρχονται στην Ελλάδα. Εδώ η Βέρα αναγκάζεται να εργαστεί σε κάποια πλούσια σπίτια, σαν “dame de compagnie”. Τα τελευταία 1-2 χρόνια την συναντάμε στο Παλαιό Φάληρο.
Κάποιοι φίλοι του Κουλούρα, πρότειναν την Βέρα σαν το καταλληλότερο πρόσωπο να συντροφεύει την Ελένη Κουλούρα στις δύσκολες μέρες που περνούσε. Έτσι η Βέρα μπήκε στην υπηρεσία του ζεύγους Κουλούρα και κατοίκησε στον Φαληριώτικο Πύργο.
Όλο τον καιρό που έμεινε η Βέρα κοντά στην «Ελενίτσα», όπως την αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Κουλούρας, αυτός είχε την ευκαιρία να εκτιμήσει την ευσυνειδησία της, την αφοσίωσή της, την νοικοκυροσύνη της, την εντιμότητά της και γενικότερα τα προσόντα της.
Έτσι μετά από αρκετό χρονικό διάστημα από το θάνατο της «Ελενίτσας», νυμφεύεται σε δεύτερο γάμο την Βέρα στις 17 Ιανουαρίου 1931. Πριν παντρευτούν, ο Κουλούρας έκανε προγαμιαία δωρεά στη Βέρα δύο σπίτια στο Κολωνάκι, στην οδό Αναγνωστοπούλου 1 και 3.
Χαρακτηριστικό του χαρακτήρα και του ήθους της Βέρας Κουλούρα, είναι το γεγονός ότι ενώ δεν είχε καμία ηθική υποχρέωση από την υπόσχεσή της στο σύζυγό της πριν πεθάνει, ότι το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς του θα διατεθεί για την Ύδρα, γιατί τα σπίτια αυτά ήταν προσωπική της περιουσία, εν τούτοις τα κληροδότησε στο Κουλούρειο Νοσοκομείο Ύδρας.
Ο Αθανάσιος Κουλούρας πέθανε στην Λωζάννη της Ελβετίας στις 23 Σεπτεμβρίου 1953 σε ηλικία 80 ετών και άφησε όλη σχεδόν την περιουσία του, συμπεριλαμβανόμενης και της επαύλεως του Παλαιού Φαλήρου, στη σύζυγό του Βέρα , με την υπ’ αριθμό 12812/1946 δημόσια διαθήκη του, ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Αθ. Θανόπουλου.
Ο Κουλούρας πριν από την άνω αναφερόμενη διαθήκη, είχε συντάξει και δύο ιδιόγραφες, από τις οποίες στη μια, αυτή του 1922, όριζε γενική κληρονόμο του, την προαποβιώσασα πρώτη του σύζυγο Ελένη και στην άλλη, αυτή του έτους 1934, όριζε γενική κληρονόμο τη δεύτερη σύζυγό του Βέρα.
Στη διαθήκη αυτή αναφέρεται με ιδιαίτερα τρυφερό τρόπο στη Βέρα, γράφοντας « Εγκαθιστώ και ονομάζω γενικόν κληρονόμον μου την αγαπητήν μου σύζυγον Βέραν… ήτις υπήρξεν δι’ εμέ αληθινός και προσφιλής σύντροφος της ζωής μου, πιστή και αφοσιωμένη εις εμέ και εις τα ευτυχείς και εις τας δυστυχείς ημέρας της συμβιώσεώς μας».
Μετά τον θάνατό του, η Βέρα Κουλούρα, ακολουθώντας πιστά και κατά γράμμα όλες τις επιθυμίες του, αφήνει όλη σχεδόν την περιουσία στην αγαπημένη του συζύγου της, Ύδρα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Βέρα Κουλούρα δαπανά 400.000 δολάρια για να χτίσει το σημερινό Κουλούρειο Νοσοκομείο της Ύδρας.
Το Νοσοκομείο χτίστηκε σε οικόπεδο της Μητροπόλεως Ύδρας, που προερχόταν από δωρεά της Ζωής Καλαφάτη.
Η Βέρα Κουλούρα, μέχρι και το θάνατό της κατοίκησε στην έπαυλη του Παλαιού Φαλήρου. Κατεδάφισε ένα μικρό σπιτάκι που υπήρχε στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου και δημιούργησε έναν θαυμάσιο κήπο προορισμένο να δέχεται τους φίλους της, όταν ο καιρός ήταν καλός. Όμως ποτέ δεν τον χάρηκε εξαιτίας ενός ατυχήματός της.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής το σπίτι επιτάχθηκε κατά ένα μέρος και ο Γερμανός Φρούραρχος του Παλαιού Φαλήρου καθώς και του Εργοστασίου Αεροπλάνων, εγκαταστάθηκε στους πύργους του πρώτου ορόφου και το ζεύγος περιορίστηκε στους υπόλοιπους χώρους. Μετά την Απελευθέρωση και για λίγο καιρό, στον ίδιο χώρο εγκαταστάθηκαν Εγγλέζοι.
V. ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ, ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
Με την υπ’ αριθμό 865628/8-7-1976 δημόσια διαθήκη της ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Αθ. Θανόπουλου, η Βέρα Κουλούρα, κληροδοτεί την «Έπαυλη» στο Μουσείο Μπενάκη, «..ίνα χρησιμοποιήσει αποκλειστικώς ταύτην, ως μουσείον, πνευματικόν κέντρον ή άλλον παραπλήσιον σκοπόν…και με την υποχρέωσιν να διατηρήσει την εξωτερικήν μορφήν της οικίας ταύτης ως έχει μέχρι σήμερον και συντηρεί ταύτην».
Παράλληλα καταλείπει στο Μουσείο και το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών «..προς κατάλληλον διαρρύθμισίν της». Το 1979 η Βέρα Κουλούρα πεθαίνει και η «Έπαυλη» περιέρχεται στο Μουσείο Μπενάκη.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι η παραπάνω διαθήκη είναι η τρίτη κατά σειράν διαθήκη της Βέρας Κουλούρα. Στην πρώτη της διαθήκη κατέλειπε το κτίριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος14, τον «Πύργο» της, στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου.
Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς, τι μεσολάβησε και η διαθέτις μετέβαλε άποψη.
Με την τελευταία της διαθήκη, κληροδοτούσε ποσό 500.000 δραχμών, στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου. Τα χρήματα αυτά, δεν έφτασαν ποτέ στο ταμείο του Δήμου.
Δυστυχώς μετά το θάνατο της Βέρας Κουλούρα εκλάπησαν τα ωραιότατα αγάλματα-φανοστάτες και την τελευταία στιγμή και από τυχαίους λόγους απετράπη απόπειρα ολοκληρωτικής λεηλασίας των πραγματικών θησαυρών που ευρίσκοντο μέσα στο κτίριο
Κάποιοι φίλοι του Κουλούρα, πρότειναν την Βέρα σαν το καταλληλότερο πρόσωπο να συντροφεύει την Ελένη Κουλούρα στις δύσκολες μέρες που περνούσε. Έτσι η Βέρα μπήκε στην υπηρεσία του ζεύγους Κουλούρα και κατοίκησε στον Φαληριώτικο Πύργο.
Όλο τον καιρό που έμεινε η Βέρα κοντά στην «Ελενίτσα», όπως την αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Κουλούρας, αυτός είχε την ευκαιρία να εκτιμήσει την ευσυνειδησία της, την αφοσίωσή της, την νοικοκυροσύνη της, την εντιμότητά της και γενικότερα τα προσόντα της.
Έτσι μετά από αρκετό χρονικό διάστημα από το θάνατο της «Ελενίτσας», νυμφεύεται σε δεύτερο γάμο την Βέρα στις 17 Ιανουαρίου 1931. Πριν παντρευτούν, ο Κουλούρας έκανε προγαμιαία δωρεά στη Βέρα δύο σπίτια στο Κολωνάκι, στην οδό Αναγνωστοπούλου 1 και 3.
Χαρακτηριστικό του χαρακτήρα και του ήθους της Βέρας Κουλούρα, είναι το γεγονός ότι ενώ δεν είχε καμία ηθική υποχρέωση από την υπόσχεσή της στο σύζυγό της πριν πεθάνει, ότι το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς του θα διατεθεί για την Ύδρα, γιατί τα σπίτια αυτά ήταν προσωπική της περιουσία, εν τούτοις τα κληροδότησε στο Κουλούρειο Νοσοκομείο Ύδρας.
Ο Αθανάσιος Κουλούρας πέθανε στην Λωζάννη της Ελβετίας στις 23 Σεπτεμβρίου 1953 σε ηλικία 80 ετών και άφησε όλη σχεδόν την περιουσία του, συμπεριλαμβανόμενης και της επαύλεως του Παλαιού Φαλήρου, στη σύζυγό του Βέρα , με την υπ’ αριθμό 12812/1946 δημόσια διαθήκη του, ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Αθ. Θανόπουλου.
Ο Κουλούρας πριν από την άνω αναφερόμενη διαθήκη, είχε συντάξει και δύο ιδιόγραφες, από τις οποίες στη μια, αυτή του 1922, όριζε γενική κληρονόμο του, την προαποβιώσασα πρώτη του σύζυγο Ελένη και στην άλλη, αυτή του έτους 1934, όριζε γενική κληρονόμο τη δεύτερη σύζυγό του Βέρα.
Στη διαθήκη αυτή αναφέρεται με ιδιαίτερα τρυφερό τρόπο στη Βέρα, γράφοντας « Εγκαθιστώ και ονομάζω γενικόν κληρονόμον μου την αγαπητήν μου σύζυγον Βέραν… ήτις υπήρξεν δι’ εμέ αληθινός και προσφιλής σύντροφος της ζωής μου, πιστή και αφοσιωμένη εις εμέ και εις τα ευτυχείς και εις τας δυστυχείς ημέρας της συμβιώσεώς μας».
Μετά τον θάνατό του, η Βέρα Κουλούρα, ακολουθώντας πιστά και κατά γράμμα όλες τις επιθυμίες του, αφήνει όλη σχεδόν την περιουσία στην αγαπημένη του συζύγου της, Ύδρα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Βέρα Κουλούρα δαπανά 400.000 δολάρια για να χτίσει το σημερινό Κουλούρειο Νοσοκομείο της Ύδρας.
Το Νοσοκομείο χτίστηκε σε οικόπεδο της Μητροπόλεως Ύδρας, που προερχόταν από δωρεά της Ζωής Καλαφάτη.
Η Βέρα Κουλούρα, μέχρι και το θάνατό της κατοίκησε στην έπαυλη του Παλαιού Φαλήρου. Κατεδάφισε ένα μικρό σπιτάκι που υπήρχε στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου και δημιούργησε έναν θαυμάσιο κήπο προορισμένο να δέχεται τους φίλους της, όταν ο καιρός ήταν καλός. Όμως ποτέ δεν τον χάρηκε εξαιτίας ενός ατυχήματός της.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής το σπίτι επιτάχθηκε κατά ένα μέρος και ο Γερμανός Φρούραρχος του Παλαιού Φαλήρου καθώς και του Εργοστασίου Αεροπλάνων, εγκαταστάθηκε στους πύργους του πρώτου ορόφου και το ζεύγος περιορίστηκε στους υπόλοιπους χώρους. Μετά την Απελευθέρωση και για λίγο καιρό, στον ίδιο χώρο εγκαταστάθηκαν Εγγλέζοι.
V. ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ, ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
Με την υπ’ αριθμό 865628/8-7-1976 δημόσια διαθήκη της ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Αθ. Θανόπουλου, η Βέρα Κουλούρα, κληροδοτεί την «Έπαυλη» στο Μουσείο Μπενάκη, «..ίνα χρησιμοποιήσει αποκλειστικώς ταύτην, ως μουσείον, πνευματικόν κέντρον ή άλλον παραπλήσιον σκοπόν…και με την υποχρέωσιν να διατηρήσει την εξωτερικήν μορφήν της οικίας ταύτης ως έχει μέχρι σήμερον και συντηρεί ταύτην».
Παράλληλα καταλείπει στο Μουσείο και το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών «..προς κατάλληλον διαρρύθμισίν της». Το 1979 η Βέρα Κουλούρα πεθαίνει και η «Έπαυλη» περιέρχεται στο Μουσείο Μπενάκη.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι η παραπάνω διαθήκη είναι η τρίτη κατά σειράν διαθήκη της Βέρας Κουλούρα. Στην πρώτη της διαθήκη κατέλειπε το κτίριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος14, τον «Πύργο» της, στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου.
Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς, τι μεσολάβησε και η διαθέτις μετέβαλε άποψη.
Με την τελευταία της διαθήκη, κληροδοτούσε ποσό 500.000 δραχμών, στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου. Τα χρήματα αυτά, δεν έφτασαν ποτέ στο ταμείο του Δήμου.
Δυστυχώς μετά το θάνατο της Βέρας Κουλούρα εκλάπησαν τα ωραιότατα αγάλματα-φανοστάτες και την τελευταία στιγμή και από τυχαίους λόγους απετράπη απόπειρα ολοκληρωτικής λεηλασίας των πραγματικών θησαυρών που ευρίσκοντο μέσα στο κτίριο
Πηγή: faliropress
