Τού Νίκου Μαστοράκη:
Βλεπω, καποια χρονια τωρα, να παιζονται διαφημιστικα "εξυπνακικα," για τις κοστολγικα ασυμφορες χρεωσεις πληροφοριων καταλογου, με σλογκαν "το μονο που θυμαμαι," και αναρωτιεμαι ποσοι αντιδρουν αρνητικα τοσο στο σλογκαν οσο και στο concept. Παιρνουμε υπ' οψιν μας το δραμα των ανθρωπων με Αλτζχαϊμερ, τη σοβαρη παθηση της αμνησιας, τη γεροντικη άνια και ολα τα συναφη, οταν στηριζουμε μια καμπανια εκατομμυριων, ειρωνευομενοι τετοιες παθησεις; Ειναι ηθικο για τα μικρα παιδια να βλεπουν το one night stand του τυπου που δεν θυμαται το ονομα της γυναικας που κοιμαται διπλα του; Ειναι η ιδια η αμνησια (χαριν της εμπορικης υπομνησης) θεμα διαφημιστικης εκμεταλλευσης; Η ειναι απλως ασυδοτη η διαφημιση στην Ελλαδα, επειδη τα ΜΜΕ απο τους διαφημιστες κρεμονται;
Μιλωντας μαλιστα για ανηθικοτητα του ιδιου του κρατους, θυμηθειτε πότε η κυβερνηση δηλωσε οτι θα καταργησει τα ακριβοπληρωμενα νουμερα ιατρικων ραντεβου. Ακομη διαφημιζονται και ξηλωνουν τσεπες ανθρωπων που και το ενα ευρω παιζει ρολο στην αευρη ζωη τους.
