Ενα από τα βασικά προβλήματα της συχνά κυβερνώσας αλλά σπανίως εν εξουσία ευρισκομένης Δεξιάς ήταν η ανεξήγητη συστολή, η ντροπή, η έμμεση ικεσία προς το Κέντρο και την Αριστερά για πολιτική νομιμοποίηση. Η παράταξη που έχτισε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Ελλάδα εκπροσωπείται, φευ, από πρόσωπα που την... τρολάρουν (κατά τον νεοπαγή όρο) ακουσίως - μπορεί και εκουσίως. Ακόμα και οι δεξιοφανείς με ζέση και ανεξήγητα μεγάλη προθυμία επιρρίπτουν στην Παράταξη ό,τι χειρότερο μπορεί να της χρεώσει οποιοσδήποτε Ελλην.
Παράδειγμα, ο Αδωνις - Σπυρίδων Γεωργιάδης, υποψήφιος βουλευτής στη Β' Αθηνών, που δήλωσε στην εκπομπή «Κοινωνία Ωρα Mega», 22/3/2013: «Θέλω να πω ότι εγώ είμαι δεξιός. Η δική μου παράταξη βαρύνεται, η Δεξιά, γιατί πριν από μερικές δεκαετίες η Βουλή, υπό δεξιά πλειοψηφία, ψήφισε να διαρρήξουμε τις σχέσεις μας με τους συμμάχους και να πούμε το ηρωικό "Οχι" τότε, να φέρουμε πίσω τον βασιλιά Κωνσταντίνο, γιατί είπαμε ότι θα αποφασίσουμε ό,τι θέλουμε μόνοι μας. Και η συνέπεια ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή». Και δεν είναι μόνος του ο Αδωνις στην κοπιώδη προσπάθεια ιστορικής δαιμονοποίησης του -υποτιθέμενου- πολιτικού χώρου του.
Σκώμμα
Είναι μεγάλη η παρέα του στωμύλου βουλευτή, όμως δεν είναι αυτός το θέμα μας αλλά τα έργα, οι ημέρες, οι πολιτικές απόψεις και οι θαρραλέες τοποθετήσεις του αμίμητου Ζάχου Χατζηφωτίου, που μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενεές των Δεξιών. Δεν τρέφει κανέναν σεβασμό για την Αριστερά και το δείχνει. Την έχει δει εν δράσει στα Δεκεμβριανά. Την έχει πολεμήσει όπως πολέμησε τους Γερμανούς στο Ελ Αλαμέιν και στο Ρίμινι. Ουδέποτε έχει ζητήσει, παρακαλέσει, ζητιανέψει ψίχουλα αναγνώρισης του δημοκρατικού φρονήματός του από σταλινοπαράφρονες και όσους ουδέποτε διέθεταν ίχνος σεβασμού προς οποιοδήποτε πολίτευμα πλην των δικών τους δικτατοριών.
Ο Ζάχος εκφράζεται με τη σφοδρότητα, τη σαρκαστική διάθεση, το σκώμμα, το πάθος και τις λέξεις που απαιτούν οι περιστάσεις για τα ανθρωποειδή που διέλυσαν την πατρίδα μας με τον πρασινοφρουρισμό, τον ρεβανσισμό, τη χείριστη αισθητική και την ασίγαστη δίψα τους για «μακροβούτια» στο κρατικό χρήμα· και επί δεκαετίες παρελαύνει, όποτε το θελήσει ο ίδιος, από τηλεοπτικές εκπομπές χλευάζοντας τους ίδιους τους παρουσιαστές τους για την αγραμματοσύνη και τις πολύ χαμηλές δημοσιογραφικές... επιδόσεις τους. Αξιος!
Παναγιώτης Λιάκος
