Αρχική Σελίδα > Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου

Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου

******

«Η μόδα είναι μια έκφραση της εποχής. Elegance είναι κάτι άλλο πάλι. »
Horst

Πηγή: Μουσείο Βικτωρίας & Άλβέρτου

Horst P. Horst (1906-1999) δημιούργησαν εικόνες που ξεπερνούν τη μόδα και το χρόνο. Ήταν ένας κύριος του φωτός, τη σύνθεση και την ατμοσφαιρική ψευδαίσθηση, που έφερνε στο μυαλό έναν κόσμο της αισθησιακής κομψότητας. Σε έκτακτη εξήντα χρόνια καριέρας, οι φωτογραφίες του κοσμήσει τις σελίδες της Vogue και του Σώματος και Κήπος κάτω από την ίδια λέξη-φωτογραφικό byline «Horst». Ο κατατάσσεται μαζί με το Irving Penn και Richard Avedon, ως ένα από τα εξέχοντα μόδα και το πορτρέτο φωτογράφους του 20ου αιώνα.

Μια διεθνής προσωπικότητα, Horst εργάστηκε κυρίως στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Γεννημένος στη Γερμανία, έγινε Αμερικανός πολίτης το 1943, αλλάζοντας το επώνυμό του από Bohrmann προς τον Horst. Εξαιρετική σειρά του από το έργο έξω από το φωτογραφικό στούντιο αποπνέει μια αμείλικτη οπτική περιέργεια και η δια βίου επιθυμία για νέες προκλήσεις. Η τεράστια συλλογή από χαρακτικά, σχέδια, σημειωματάρια, λευκώματα και τα γράμματα που Horst προσεκτικά διατηρημένα σε όλη τη ζωή του, μαζί με χιλιάδες εκτυπώσεις στα αρχεία του Condé Nast, μαρτυρούν βιρτουόζος ταλέντο του.

Haute Couture

Όταν Horst εντάχθηκε Vogue το 1931, στο Παρίσι ήταν ακόμη αδιαφιλονίκητο κέντρο στον κόσμο της υψηλής μόδας. Φωτογραφία είχε αρχίσει να επισκιάσει γραφική απεικόνιση σε περιοδικά μόδας και ο εκδότης του Condé Nast Montrose αφιέρωσε μεγάλα ποσά για τη βελτίωση της ποιότητας της αναπαραγωγής εικόνας. Επέμεινε ότι Vogue φωτογράφοι συνεργάζεται με ένα μεγάλο φωτογραφική μηχανή φορμά, το οποίο παράγεται πλούσια λεπτομερή αρνητικά τη μέτρηση δέκα οκτώ ίντσες.

Η δημιουργία μιας φωτογραφίας Horst ήταν μια συνεργατική διαδικασία, που περιλαμβάνει τα ταλέντα του φωτογράφου και του μοντέλου, τον art director, συντάκτης μόδας, βοηθούς στούντιο και να τεχνικοί. Το επάγγελμα μοντελοποίησης ήταν ακόμα στα σπάργανα στη δεκαετία του 1930 και πολλοί από εκείνους που θέτουν κάτω από τα ζεστά φώτα στούντιο ήταν κομψό φίλοι του προσωπικού του περιοδικού, συχνά ηθοποιούς ή αριστοκράτες.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, Horst είχε αντικατασταθεί μέντορά του Γιώργου Hoyningen-Huene ως πρωταρχικό φωτογράφος Πάρις Vogue του. Οι εικόνες του συχνά εμφανίστηκε στα γαλλικά, βρετανικά και αμερικανικά εκδόσεις του περιοδικού. Πολλές από τις φωτογραφίες που θα παρουσιαστούν στην έκθεση είναι vintage φωτογραφίες από το αρχείο της εταιρείας.

Σουρεαλισμός

Το καλλιτεχνικό κίνημα Σουρεαλιστικό διερευνηθούν μοναδικούς τρόπους ερμηνείας του κόσμου, στρέφονται προς τα όνειρα και το υποσυνείδητο για την έμπνευση. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 σουρεαλισμός δραπέτευσε ρίζα της avant-garde ρίζες και να μετατραπεί το σχεδιασμό, τη μόδα, τη διαφήμιση, το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Φωτογραφίες του Horst αυτής της περιόδου διαθέτουν μυστηριώδης, φαντασιόπληκτος και σουρεαλιστικά στοιχεία σε συνδυασμό με την κλασική αισθητική του. Δημιούργησε trompe l'oeil νεκρές φύσεις, φωτογραφήθηκε στη σουρεαλιστική-εγχυθεί σχέδια φόρεμα του φίλου του Elsa Schiaparelli και συνεργάστηκε με τον καλλιτέχνη Σαλβαδόρ Νταλί. Μοιράστηκε με τους σουρεαλιστές μια γοητεία με την αναπαράσταση του γυναικείου σώματος, συχνά τον τεμαχισμό και αϋπνία την ανθρώπινη μορφή στις εικόνες του.

Πιο διάσημα φωτογραφία του της εποχής είναι Mainbocher κορσές (1939). Δεκαετίες μετά την φωτογραφία έγινε, ο ίδιος Κύρια Bocher εξέφρασε τον θαυμασμό του για του Horst δεξιοτεχνία, τη γραφή,

«Οι φωτογραφίες σας είναι καθαρή ιδιοφυΐα και την απόλαυση της ψυχής μου ... ο καθένας είναι τέλεια από μόνη της.»

Σκηνής και της οθόνης

Πορτρέτα του Horst κάλυψαν ευρεία διατομή των θεμάτων, από καλλιτέχνες και συγγραφείς με τους προέδρους και των δικαιωμάτων. Στη δεκαετία του 1930, ο ίδιος έλαβε γνώση μιας νέας εστίασης για το έργο του. Όπως σημείωσε αργότερα στο βιβλίο του χαιρετισμός του Τριάντα (1971), λαμπερή σταρ του Χόλιγουντ ταινία ήταν ανεπαίσθητα αν υποτεθεί ότι η θέση που έμεινε κενός από την απώλεια των βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης. Με την προσέγγιση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η τάση φυγής που προσφέρονται από το θέατρο και τον κινηματογράφο κερδίσει σε δημοτικότητα. Horst άρχισε να φωτογραφίσουν τα νέα, αταξική διασημότητες, τόσο στο κοστούμι και όπως οι ίδιοι.

Η πρώτη γνωστή αστέρι Horst φωτογραφήθηκε ήταν η αγγλική ερμηνευτή Gertrude Lawrence, τότε εμφανίζεται στο παιχνίδι Ronald τζιν «Μπορεί το Leopard ...; στο Βασιλικό Θέατρο, Haymarket. Πρώτο πορτρέτο του Horst ενός ηθοποιού του Χόλιγουντ, Μπέτι Ντέιβις, εμφανίστηκε στο περιοδικό Vanity Fair αδελφή Vogue για το 1932.

Ταξίδι

Το καλοκαίρι του 1949, Horst ταξίδεψε στη Μέση Ανατολή με τη σύντροφό του Αγίου Βαλεντίνου Lawford, τότε η πολιτική σύμβουλος της βρετανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη. Ταξίδεψαν οδικώς από τη Βηρυτό στην Περσέπολη, όπου Horst ήταν σε θέση να φωτογραφίσει τμήματα της αρχαίας περσική πόλη που είχε μόλις πρόσφατα έχουν αποκαλυφθεί. Στη συνέχεια, Horst επισκέφθηκε το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ σε μια φωτογραφική αποστολή για Vogue.

Το ταξίδι άφησε μια ισχυρή εντύπωση στο Horst και επέστρεψε την άνοιξη του 1950. Πέρασε μια εβδομάδα με Lawford σε σχετικά απομακρυσμένη νοτιο-ανατολική ακτή της Κασπίας Θάλασσας, πριν τεκμηριώνουν την ετήσια μετανάστευση των φατριών Qashqa'i. Horst και Lawford κλήθηκαν από Malik Μανσούρ Χαν Qashqa'i να περάσουν δέκα ημέρες με τη φυλή του, καθώς ταξίδεψε με καμήλες και άλογα, σε αναζήτηση της βλάστησης για τα κοπάδια τους.

Μοτίβα από τη Φύση

Το δεύτερο βιβλίο του Horst, μοτίβα από τη φύση (1946), και οι φωτογραφίες από την οποία προέρχεται, είναι μια έκπληξη εκτροπή από την υψηλή αίγλη της μόδας και προσωπικοτήτων φωτογραφίες του. Αυτά γκρο πλαν, μαύρο και άσπρο εικόνες των φυτών, κοχύλια και τα μέταλλα ελήφθησαν σε βοτανικούς κήπους της Νέας Υόρκης, στα δάση της Νέας Αγγλίας, στο Μεξικό, και κατά μήκος του Ατλαντικού και του Ειρηνικού ακτές.

Αυτή η προσωπική πρόγραμμα εμπνεύστηκε εν μέρει από τις φωτογραφίες των φυτών από τον Karl Blossfeldt (1865-1932). Horst χτυπήθηκε από «αποκάλυψη της ομοιότητας των φυτικών μορφών με μορφές τέχνης όπως το σφυρήλατο σίδερο και γοτθικής αρχιτεκτονικής.» Το ενδιαφέρον του Horst συνδέθηκε επίσης με την τεχνική καθαρότητα του «φωτογραφικού βλέμματος», μια φιλοσοφία που σχετίζεται με την Νέα Αντικειμενικότητα κίνημα της δεκαετίας του 1920 και του '30. Οι ασκούμενοι πήρε φυσικές μορφές έξω από τα συμφραζόμενά τους και εξέτασε τους με τέτοια στενή προσοχή που έγινε άγνωστη και αποκαλυπτική.

Το Στούντιο

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 Horst εργάστηκε κυρίως στο στούντιο του Condé Nast στο 19ο όροφο του κτιρίου Graybar, ενός ουρανοξύστη Art Deco στο Lexington Avenue του Μανχάταν. Η πολυάσχολη στούντιο ήταν καλά εξοπλισμένο με μια ποικιλία από φώτα και σκηνικά και Horst συνεργάστηκε στενά με ταλαντούχους καλλιτεχνικός διευθυντής Αλέξανδρος Liberman. Όπως Horst, είχε βρει καταφύγιο στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού και της Νέας Υόρκης, και είχε μια μακρά καριέρα με το Conde Nast.

Μέχρι το 1946 ντύσιμο η αμερικανική γυναίκα είχε γίνει μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, αποφέροντας συνολικά πάνω από έξι δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Το προσωπικό της Vogue επεκταθούν αναλόγως. Το 1951 Horst βρήκε ένα στούντιο της δικής του, ο πρώην ρετιρέ του καλλιτέχνη Πάβελ Τσελίτσεβ, με ψηλά ταβάνια και μια εκπληκτική θέα πάνω από τον ποταμό. Horst αναπτύξει μια νέα αντίληψη για τη φωτογραφία ως απάντηση στην αφθονία του φωτός της ημέρας και για ένα χρόνο διάσημο ατμοσφαιρική σκιές του εξαφανίστηκε.

Μόδα στο Χρώμα

Το 1930 μπαίνει σε τεράστιες τεχνικές εξελίξεις στην έγχρωμη φωτογραφία. Horst προσαρμοστεί γρήγορα σε ένα νέο εικαστικό λεξιλόγιο, δημιουργώντας μερικά από τα πιο εκθαμβωτικά έγχρωμες εικόνες Vogue του. Το 1935 φωτογράφισε τη ρωσική Ναντέζντα πριγκίπισσα Sherbatow σε ένα κόκκινο σακάκι φέλπα για το πρώτο από τα πολλά Vogue του καλύπτουν τις εικόνες.

Η κατάληψη του Παρισιού μετατραπεί ο κόσμος της μόδας. Η πλειοψηφία των Γάλλων εργαστήρια έκλεισαν και πολλά μόδιστροι και αγοραστές εγκατέλειψαν τη χώρα. Παραμένοντας επιχειρήσεις αγωνίστηκε με ακραίες ελλείψεις του υφάσματος και άλλες προμήθειες. Η σπανιότητα της γαλλικής μόδας στην Αμερική, ωστόσο, επέτρεψε Αμερικανούς σχεδιαστές να έρχονται σε δικό τους.

Έγχρωμες φωτογραφίες του Horst σπάνια εκτίθενται διότι υπάρχουν μερικά σχέδια vintage. Χρώμα σύλληψη έλαβε χώρα σε μια διαφάνεια η οποία θα μπορούσε να αναπαραχθεί στη σελίδα του περιοδικού χωρίς την ανάγκη να δημιουργηθεί μια φωτογραφική εκτύπωση. Το μέγεθος των νέων εκτυπώσεις που εμφανίζονται σε αυτήν την αίθουσα της έκθεσης απηχεί τη μεγάλη κλίμακα της ομάδας των εικόνων Horst τυπωμένο το 1938 στο Τύπο το Conde Nast.

Ζώντας με στυλ

Το 1947 Horst απέκτησε πέντε στρέμματα γης στο Oyster Bay Cove, Long Island, μέρος της περιουσίας που ανήκαν κάποτε από τον σχεδιαστή Louis Comfort Tiffany. Στη γη που περιέγραψε ως «ό, τι είχα ποτέ φανταστεί», Horst έχτισε ένα μοναδικό σπίτι και διαμορφωμένο κήπο. Βρετανός διπλωμάτης του Αγίου Βαλεντίνου Lawford επισκέφθηκε για πρώτη φορά το 1947, με Νόελ Κάουαρντ, ο Christopher Isherwood, και την Γκρέτα Γκάρμπο. Ήταν η αρχή μιας σχέσης με τον Horst που θα διαρκέσει μέχρι το θάνατο Lawford το 1991.

Εξέφρασαν την ικανοποίησή τους πολλούς φίλους και επισκέπτες στο Λονγκ Άιλαντ, συμπεριλαμβανομένης της δυναμικής επεξεργασίας Diana Vreeland. Έφυγε Bazaar Harper για Vogue το 1962 και σύντομα θα θέσει το ζευγάρι να εργαστούν για «μόδες στην Διαβίωσης Vogue του σελίδες.Τα σπίτια και τα γούστα του καθενός από Jackie Ωνάση στο Δούκα και Δούκισσα του Windsor, ο Andy Warhol και Karl Lagerfeld εμφανίζεται σε άρθρα τους. Δημιουργική χημεία Horst με Vreeland του έφερε μια νέα μίσθωση της ζωής.

Γυμνά

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, Horst παρήγαγε μια σειρά διακριτών φωτογραφίες σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της προηγούμενης παραγωγής του. Αυτές οι μελέτες για την ανδρική φιγούρα εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1953 και ανατυπώθηκε χρησιμοποιώντας τη διαδικασία λευκοχρύσου-παλλαδίου στη δεκαετία του 1980.

Οι μελέτες εξηγούν την αίσθηση του Horst του μορφή. Όλα έμφαση είναι στην εξιδανικευμένη ανθρώπινο σώμα, εκφραστικό φως και τη σκιά. Μνημειώδης και ανώνυμα γυμνά μοιάζουν με τα κλασικά γλυπτά. Όπως Mehemed Αγά (1929-1978), καλλιτεχνικός διευθυντής της αμερικανικής Vogue, σχολίασε:

«Horst παίρνει το αδρανές πηλό της ανθρώπινης σάρκας και στα μοντέλα που στα διακοσμητικά σχήματα της δικής του επινόησης. Κάθε χειρονομία των μοντέλων του έχει προγραμματιστεί, κάθε γραμμή ελέγχεται και συντονίζεται με το σύνολο της εικόνας. Ορισμένες χειρονομίες μοιάζουν φυσικά και απρόσεκτοι, γιατί προσεκτικά πρόβα? οι άλλοι, σαν θεός του Βολταίρου, εφευρέθηκαν από τον καλλιτέχνη, επειδή δεν υπάρχουν ».

Πλατίνα

Η δεκαετία του 1980 είδε μια αναταραχή των νέων βιβλίων, εκθέσεις και τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ για Horst. Παρήγαγε νέες εκτυπώσεις για τα μουσεία και την αγορά του συλλέκτη, επιλέγοντας εμβληματικά έργα από κάθε δεκαετία της καριέρας του για να ανατυπωθεί σε πλατίνα παλλάδιο, μερικές φορές με νέους τίτλους. Αυτή ήταν μια περίπλοκη και δαπανηρή τεχνική, χρησιμοποιώντας μέταλλα πιο ακριβό από το χρυσό. Ελλείψει όραση τον ανάγκασε τελικά να σταματήσει να εργάζεται το 1992.

Οι πλατίνα παλλάδιο εκτυπώσεις του Horst πολύτιμες για αποχρώσεις αποχρώσεις τους, την ποιότητα των επιφανειακών και μονιμότητα. Το ύφος του είχε βιώσει μια αναγέννηση το 1978, όταν Francine Crescent, συντάκτης γαλλική Vogue στον επικεφαλής, είχε τον κάλεσε να φωτογραφίσει τις συλλογές του Παρισιού. Έργο του Horst για την απήχηση της ατμοσφαιρικής, spot-lit τις σπουδές του στη δεκαετία του 1930. Η χρήση του στη διαδικασία πλατίνα για τη δημιουργία νέων και την αναπαραγωγή πρώιμα έργα εξασφάλισε την κατάκτηση του φωτός, τη διάθεση και τη σύνθεση θα πρέπει να απολαμβάνουν ένα νέο κοινό.