******
18/11/2016
Τού Νίκου Μαστοράκη:
Δεν ειναι ομως "μια απο τα ιδια," οπως θελει η λαϊκη απλοποιηση. Ουτε ειναι αφορμη και κινητρο η επετειος του Πολυτεχνειου. Αν ηταν πραγματικα και εντιμα αυτη η αιτια, τη μνημη της λαϊκης (και οχι κομματικης) εξεγερσης θα την τιμουσαν ολοι με σιγη, σεβασμο και συγκινηση. Το ιδιο το Πολυτεχνειο θα ειχε γινει μνημειο, αντι για πατσαβουρα με γκραφφίτι και αποθηκες Μολοτοφ. Και ενας λαος με πιστη στην ιστορια του, δεν θα ειχε επιτρεψει ποτε σε μια ομαδα ευκαιριολογων να κανουν καριέρα με τον απλο ισχυρισμο "ημουν μεσα στο Πολυτεχνειο." Ομως δεν ξερω καμια χωρα, δημοκρατικη η μη, που να εχει "αβατο" αναρχικων, οπου καθημερινα διαπραττονται παρανομιες εως δολοφονιες, με το αλλοθι του "οργισμενου νιατου." Οι αναρχικοι στην Ελλαδα δεν ειναι πια Ελληνες, ειναι μιξτ γκριλ με συγκεκριμενη τοποθετηση: εκδικηση εναντιον της οργανωμενης κοινωνιας, σε μια χωρα οπου κρατος και κοινωνια καθε αλλο παρα οργανωμενοι ειναι. Οι "αναρχικοι" με τα κρανη, τις αντιασφυξιογονες μασκες και τις αποκριατικες μουτσουνες, ειναι για τις κυβερνησεις το αναγκαιο κακο. Δεν διωκονται απο τις αρχες στις οποιες αντιτιθενται, υποστηριζονται με πολιτικη σιωπη, επειδη ειναι βολικο να εχεις εστιες πυρος που δεν εχουν σχεση με τη σφαγη μισθων και συνταξεων, κυβερνητικων σκανδαλων και αλλων ελασσονων αιτιων. Φωτια για χαρη της φωτιας, ο φακος των ΜΜΕ να μαγευεται μεχρις οργασμου απο τις φλογες, πυροτεχνηματα εορτασμου της καταστροφης ιδιωτικης περιουσιας και δημοσιας αιδους. Οταν βγαζουν τις μασκες στα υπογεια του Πολυτεχνειου, τα μελη της οργανωμενης συντεχνιας, καβαλανε καποια Χάρλεϊ η ενα σπορ αυτοκινητο και γυριζουν στο σπιτι τους, στη Φιλοθεη και στην Εκαλη. Επειδη "αναρχικος" αυτου του επι δεκαετιες beta version της αναρχιας, ειναι πια ενα extreme sport, κατι σαν παρκούρ, που δεν διωκεται. Η ευφλεκτη υποσταση του ειναι σκηνοθετημενη απο κυβερνησεις και διωκτικες αρχες και η τακτικη και ανελλιπης "παρασταση," χρονικα προσδιορισμενη απο τα υπογεια της ιδιας της εξουσιας.
