Όποιος Έλληνας πει ότι η χώρα δεν χρειάζεται εκσυγχρονισμό είναι ανόητος. Όποιος βλέπει την πατρίδα του με παραμορφωτικό φακό και πιστεύει ότι όλα κυλάνε καλά είναι μύωψ ή στη χειρότερη περίπτωση εχθρός της προόδου.
Ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι περισσότερο απαραίτητος από ποτέ. Τον προσπάθησαν και στο παρελθόν ανεπιτυχώς. Και ο Σημίτης κάτι πήγε να κάνει αλλά τον έφαγαν οι μιζαδόροι και το χρηματιστήριο. Και ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε να κάνει ανατροπές αλλά δεν τον άφησαν τα κομματικά βαρίδια και μια σειρά από επιχειρηματικά συμφέροντα που είχαν βολευτεί.
Ακόμη και ο Παπανδρέου είχε ιδέες αλλά στο θολωμένο του μυαλό χάθηκαν τα πάντα. Ο δε Σαμαράς θα μπορούσε να βάλει τη βάσεις για τη Νέα Ελλάδα, όμως έτρεχε πίσω από την χρεοκοπία της χώρας που την κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ.
Αν περιμένει κανείς να δει εκσυγχρονισμό και πρόοδο με τον ΣΥΡΙΖΑ τότε θα πεθάνει περιμένοντας. Μια ματιά να ρίξει κανείς στον απολογισμό του πενταμήνου και θα καταλάβει που το πάει. Την ΕΡΤ και μόνο να δούμε αυτές τις μέρες μας αρκεί. Όταν ένας πρωθυπουργός μιας σχεδόν χρεοκοπημένης χώρας «διαπραγματεύεται» επί ώρες στις Βρυξέλλες και στη συνέχεια γυρίζει στην Αθήνα και πάει στο Ραδιομέγαρο λες και είναι μπαχαλάκης των Εξαρχείων τότε δεν υπάρχει ελπίδα.
Όταν η Ελλάδα βουλιάζει και η κυβέρνηση προωθεί το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια ή βρίσκει το χρόνο να καταθέσει πρόταση για την αναγνώριση του… παλαιστινιακού κράτους, τότε μην περιμένετε κάτι καλό.
Κι όταν κουμάντο στη χώρα κάνουν η Ζωή, ο Βαρουφάκης και ο Κατρούγκαλος, ε τότε μην περιμένετε καλύτερες ημέρες για την Ελλάδα.
Όμως, δεν πρέπει να αφήσουμε τη χώρα να πάει χαμένη όσοι την αγαπάμε πραγματικά και μπορούμε να προσφέρουμε. Έτσι κι αλλιώς η αριστερή λαίλαπα θα τερματίσει κάποια στιγμή. Θα σκάσει σαν καρπούζι με πάταγο, αργά ή γρήγορα. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν πρέπει να υπάρχει λύση, πρόταση, όραμα. Πρέπει να μην κοιμούνται όσοι πιστεύουν στον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, στην ανανέωση της Ελλάδας. Με πρώτο βιολί τη Νέα Δημοκρατία πρέπει να έχει ετοιμαστεί ένα σχέδιο για τη χώρα τα επόμενα 30 χρόνια.
Κανείς δεν περισσεύει στην προσπάθεια αυτή. Πρέπει κάποιοι να ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη και κάποιοι άλλοι να βάλουν το εθνικό πάνω από το προσωπικό συμφέρον. Και βεβαίως υπάρχουν και άλλοι που κρύβονται ή αποφεύγουν την εμπλοκή. Δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό. Κάποιοι πρέπει να στηρίξουν τη χώρα για να ξανασταθεί στα πόδια της.
Κι επειδή εκσυγχρονισμός σημαίνει να ξεχάσουμε τα λάθη του παρελθόντος, να βγάλουμε τον μανδύα της αμαρτίας, της τεμπελιάς και της αδιαφορίας, καιρός είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας και κυρίως να ζυγιστούμε και να μετρηθούμε. Κι όσοι αντέξουν να βάλουν πλάτη να σηκώσουν την Ελλάδα από το βούρκο. Ο χρόνος και το χρέος δεν θα αργήσει να μας χτυπήσει την πόρτα.
