Με Χριστόφορο Πισσαρίδη CNNMoney
 |
| Χριστόφορος Πισσαρίδης είναι ο νικητής του βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά και καθηγητής στο London School of Economics. |
Η Ελλάδα είναι και πάλι στην επικαιρότητα για τους λάθος λόγους.Εθνική παραγωγή εξακολουθεί να είναι πολύ κάτω από το δυνητικό, η ανεργία είναι εξαιρετικά υψηλή, τα χρήματα φεύγουν από τη χώρα και δεν υπάρχει καμία προοπτική ένα τέλος σε αυτή δεινά χωρίς βοήθεια από φιλικές κυβερνήσεις.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα είναι ότι με μια νέα αριστερή πτέρυγα της κυβέρνησης στο γραφείο, μπορεί να υπάρχουν φιλικές κυβερνήσεις αριστερά. Αλλά αυτό δεν είναι το πώς τα πράγματα θα πρέπει να είναι. Η πολιτική στην ευρωζώνη και την ελληνική προεκλογική ρητορική δεν επιτρέπουν τα πραγματικά ζητήματα για να πάρετε μια δίκαιη δίκη.
Ξεχάστε προς το παρόν την πολιτική πόζες και την κάμψη των μυών στις συνεδριάσεις του Eurogroup. Το πραγματικό ζήτημα είναι κατά πόσον οι μηχανισμοί της ευρωζώνης που αποσκοπούν στην υποστήριξη των μελών - ή διασώσει τους έξω - εργασία.
Η απάντηση είναι σαφώς ότι δεν το κάνουν. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να μάθουμε από τη θεωρία ή γυάλινου πύργου της ακαδημαϊκής κοινότητας. Είναι κάτι που βλέπουμε στις οικονομίες μας. Και καλά οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι, όταν βλέπουν κάτι που δεν λειτουργεί, θα το αλλάξετε.
Αλλά η αλλαγή δεν είναι ό, τι οι εταίροι στην Ελλάδα ζητώντας από αυτό. Ζητούν περισσότερα από τα ίδια, αγνοώντας την κατάσταση της οικονομίας της και τις επιθυμίες του λαού της.
Υπάρχουν πολλά που είναι καλό στα προγράμματα διάσωσης. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας και εξόδου, τον εκσυγχρονισμό του νομικού συστήματος, μαζί με την πιο ταχεία λήψη αποφάσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων, είναι απαραίτητες εάν η Ελλάδα είναι να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της στα επίπεδα που απολαμβάνουν από τους εταίρους της.
Αλλά οι φορολογικές απαιτήσεις είναι πολύ αυστηρές για οποιοδήποτε από τα παραπάνω για να εργαστούν. Ογδόντα χρόνια μάθαμε από τον John Maynard Keynes που δεν πολεμάς ύφεση με τη δημοσιονομική λιτότητα. Μήνυμα του σήμερα είναι τόσο καλή όσο ήταν στα βάθη της Μεγάλης Ύφεσης. Η Ελλάδα είναι σε μια Μεγάλη Ύφεση.
Σχετικά: 7 λόγοι Grexit δεν θα ήταν μια ολοκληρωτική καταστροφή
Η ελληνική κυβέρνηση εξελέγη σε μια κατάσταση ευφορίας. Έλληνες πίστευαν εκλογική νίκη του σήμαινε ένα τέλος στη λιτότητα, την τρόικα, σε ανεπιθύμητους μεταρρυθμίσεις? αυτό σήμαινε ένα υψηλότερο ελάχιστο μισθό, περισσότερες θέσεις απασχόλησης του δημόσιου τομέα και πολλά άλλα πράγματα που αναπόφευκτα θα έχουν ωθήσει περαιτέρω την ελληνική οικονομία στο παρελθόν.
Αλλά από τότε η ρητορική έχει αλλάξει σε αρκετά μέτρια αιτήματα: ένα τέλος στις επισκέψεις της τρόικας, καθώς και ένα δάνειο για μερικούς μήνες ώστε να δοθεί χρόνος για να επανεξετάσουμε το οικονομικό της πρόγραμμα. Αντί για ένα δάνειο, το Eurogroup ζητά παράταση του προγράμματος που λήγει στις 28 Φεβρουαρίου, όμως, αυτό θα σημαίνει περισσότερες επισκέψεις από το μισητό τρόικα. Η κυβέρνηση εξελέγη για ένα εισιτήριο που είπε όχι περισσότερες επισκέψεις. Δεν μπορεί να δεχθεί το αίτημα αυτό τόσο σύντομα μετά την εκλογή του. Αυτό είναι ό, τι οι εταίροι του Eurogroup αναμένει της να δεχτεί.
Τι θα συμβεί αν δεν το κάνουν; Η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσουμε με όποιους πόρους μπορεί να αυξήσει εγχώρια αγορά. Αυτό είναι αρκετό για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες, αλλά όχι αρκετά για να πληρώσει για τόκους επί του χρέους και για την αποπληρωμή τα κομμάτια που καθίστανται ληξιπρόθεσμες.
Σχετικά: Πώς η Ελλάδα θα μπορούσε κατά λάθος σκοντάψει έξω από το ευρώ
Είναι λογικό ότι κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αυτό εξακολουθεί να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους της και πληροί τις λοιπές υποχρεώσεις της κοινωνικής πολιτικής της, αλλά σταματά να πληρώνει τους πιστωτές της. Με άλλα λόγια αθέτησης πληρωμών του χρέους? το ίδιο το πράγμα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ήθελε να αποφύγει.
Ή θα μπορούσα να πω ότι από τη στιγμή που δεν μπορεί να πάρει ευρώ για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας πια, θα εκδώσουμε το δικό μας νόμισμα και να κάνει αποδοχή της για τις πληρωμές του δημόσιου τομέα αποτελεί νομική υποχρέωση. Το ευρώ θα μπορούσε να συνεχίσει να κυκλοφορεί.
Αυτό θα σήμαινε ουσιαστικά την έξοδο από την ευρωζώνη. Θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη στο σύνολό της. Το ευρώ δεν θα είναι πλέον το ενιαίο νόμισμα παρέχει ένα ακόμη θεμέλιο λίθο στο δρόμο για μια ενωμένη Ευρώπη, αλλά μια γερμανο-κυριαρχείται κλαμπ με άλλα μέλη της έρχονται και φεύγουν όπως τους αρέσει.
Σχετικά: Grim πίεση σωρούς οικονομικές ειδήσεις για την Ελλάδα
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν η Ελλάδα έχει δοθεί μια ανεξέλεγκτη δάνειο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ήτοι έξι μήνες για να βοηθήσει τη νέα κυβέρνηση να βρει τα πόδια της στον περίπλοκο κόσμο της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. Φαίνεται να είναι ένα τέτοιο ασήμαντο αίτημα σε σύγκριση με το κόστος της αθέτησης ή Grexit που περιμένω θα δούμε συμφώνησε στην ενδέκατη ώρα: αυτό είναι ό, τι η ευρωπαϊκή πολιτική φαίνεται να απαιτεί αυτές τις μέρες.
Χριστόφορος Πισσαρίδης είναι ο νικητής του βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά και καθηγητής στο London School of Economics. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το σχόλιο είναι αποκλειστικά αυτές του συγγραφέα.
