Ο Σόιμπλε και οι εγχώριοι "σύμμαχοί" του δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη κάνουν για να πετύχουν το Grexit: Δια της αδράνειας μας στέλνουν όλο και πιο κοντά στην δραχμή. Ο ιδιωτικός τομέας βυθίζεται καθημερινά στον βάλτο και χιλιάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Ο τζίρος των επιχειρήσεων έχει πέσει κατακόρυφα και οι απολύσεις και οι οριζόντιες περικοπές των μισθών είναι στην ημερήσια διάταξη. Το Φθινόπωρο η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Οι Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάνης κερδίζουν το παιγνίδι με κατεβασμένα τα χέρια...
Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία είναι απελπιστική. Δεν υπάρχουν λόγια για να την περιγράψουν. Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν ξέρουν αν θα υπάρχουν τον επόμενο μήνα ή όχι. Τα capital controls ήταν πραγματική ταφόπλακα ακόμη και για εταιρείες που μέχρι τον Ιούνιο είχαν καταφέρει να σταθούν όρθιες στην πολύχρονη κρίση. Το πλέον ανησυχητικό, όμως, είναι το γεγονός ότι ουδείς ασχολείται με αυτά τα πραγματικά προβλήματα. Με τον αν θα χαθούν αύριο μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας ή όχι. Σαν να μην υπάρχει ιδιωτικός τομέας! Σαν αν τον έχουν όλοι τους ξεγράψει!
Οι δραχμολάγνοι έχουν σχεδόν κερδίσει τον πόλεμο. Δεν είναι ανάγκη να παλέψουν περισσότερο για να καταφέρουν τον σκοπό τους. Η Ελλάδα θα βρεθεί στην δραχμή επειδή δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς. Η πλήρης αδράνεια που επικρατεί στην Οικονομία μας γυρίζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα μερικές δεκαετίες πίσω. Οι Έλληνες θα ξυπνήσουμε ένα πρωί στο 1950, σαν να έχει ταξιδεύσει όλη η χώρα στην μηχανή του χρόνου σε μία μόλις βραδιά!
Ο μοναδικός τρόπος για να αντιστραφεί η κατάσταση είναι ένα ειλικρινές προσκλητήριο δράσης από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Οι εκλογές δεν έχουν να προσφέρουν κάτι άλλο πέρα από χαμένο χρόνο. Όποτε κι αν κάνει τις εκλογές ο Αλέξης θα τις κερδίσει. Η διαφορά είναι ότι σήμερα έχει πιθανότητες να ξεκολλήσει το πλοίο από τα βράχια. Το Φθινόπωρο θα είναι υποχρεωμένος να πάει στην δραχμή. Άλλοι δύο μήνες οικονομικής αδράνειας και η δραχμή θα είναι το τελευταίο ανάχωμα. Η επόμενη επιλογή θα είναι η Αλβανία του Χότζα!
Όλοι θέλουν να πετάξουν από πάνω τους την καυτή πατάτα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σκέφτεται να δραπετεύσει από την ευθύνη της άμεσης εφαρμογής του μνημονίου μέσω των εκλογών. Η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει την πολιτική της εσωτερικής ανασυγκρότησης, αφήνοντας σκόπιμα ζωτικό χώρο στον Αλέξη Τσίπρα. Η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει να κυβερνήσει, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει το μνημόνιο. Όσο για το Ποτάμι του Θεοδωράκη και το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά, θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις ακροαριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας έτσι την προσπάθεια του Τσίπρα να μετατοπιστεί προς το κέντρο.
Όλα αυτά όμως ενδιαφέρουν στην πραγματικότητα μόνο την καριέρα των πολιτικών. Για τον πραγματικό κόσμο και τα προβλήματά τους είναι ανούσια. Τα παιγνίδια τακτικής δεν πρόκειται να δώσουν πνοή στον ιδιωτικό τομέα, ούτε να προσφέρουν εργασία στους ανέργους. Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε σε αυτή την φάση να κάνει την υπέρβαση. Να τραβήξει μία γραμμή με το παρελθόν και να καλέσει τον πολιτικό κόσμο σε συστράτευση. Ή όλοι μαζί θα σωθούμε ή όλοι μαζί θα βουλιάξουμε. Με το να πετάει ο ένας στον άλλον το μπαλάκι εξυπηρετούμε μόνο τις επιδιώξεις του Σόιμπλε και των εγχώριων δραχμολάγνων. Για να γίνει όμως αυτό, για να μπορέσει κανείς να συνεργαστεί με τους αντιπάλους του για το καλό της πατρίδας, χρειάζεται δύναμη ψυχής, δύναμη που χαρακτηρίζει μόνο τους ηγέτες. Την έχει ο Αλέξης Τσίπρας;
