17/5/2016
Τού Νίκου Μαστοράκη:
Δεν γινεται να μη νιωθουμε απεραντη συμπαθεια και μια ακατανικητη ταυτιση με τα παιδια (σχημα λογου αφου ειναι "παιδια" του 21ου αιωνα, προωρα μεγαλωμενα) που δινουν εξετασεις. Κατι τα δικα μας καρδιοχτυπια, εποχη "διαγωνισματων," κατι οι μνημες απο τα "σκονακια," κατι η υπολανθανουσα γνωση μας οτι καθε μερα που περναει, δινουμε κι εμεις Πανελληνιες -- καποιοι απο μας Παγκοσμιες -- εξισωνουν την ανασφαλεια τους με τη δικη μας. Ισοι μπροστα στο αδιαπραγματευτο αξίωμα πως ολοι κρινομαστε σε καθημερινη βαση, βλεπουμε τη μαζικη σφαγη της ακριβα αποκτηθεισας γνωσης οταν μπαινει στον παγκο του χασάπη-κρατους, σαν δοκιμασια συνολικη μιας ολοκληρης κοινωνιας, τυπικα και ουσιαστικα υποδουλης στην αναλγητη ερωτηση "ποιος εισαι;" Ολοκληρη η ζωη μας ειναι μια ξυλινη σκηνη και εμεις, πανω στο σανιδι, εξεταζομαστε για να ικανοποιησουμε κυριως τους αλλους, σπανια (με ολα τα ρισκα) τον εαυτο μας, τις προσωπικες μας φιλοδοξιες και τα τολμηρα μας ονειρα. Oλα αυτα μεσα σε εναν ισοβιο κυκλωνα υστεριας για πρωτιά, παθογενεια αριστείας και την υστεροβουλη γενναιοδωρια μας να αφηνουμε τους αλλους να αντιγραφουν.
Κυριες και κυριοι συναδελφοι των Ιερων Εξετασεων, τη σκεψη και τη συμπαθεια μας.
Κυριες και κυριοι συναδελφοι των Ιερων Εξετασεων, τη σκεψη και τη συμπαθεια μας.
