Κατά ένα περίεργο τρόπο τις τελευταίες εβδομάδες οι αντιευρωπαϊστές έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα. Όταν ακόμη και στη Βρετανία 2 στους 3 (66%) θέλει τη χώρα εντός του ευρώ, εμείς όλο και περισσότερο αναζητούμε… βάλσαμο στην δραχμούλα. Πολλοί Έλληνες είναι αυτοί που αναρωτιούνται μήπως κάνει καλά ο ΣΥΡΙΖΑ και πάει προς τη ρήξη; Μήπως να συνεχίσει μέχρι τέλους και να φύγουμε από την Ευρωζώνη; Μήπως τελικά ο κλαρινογαμπρός Βαρουφάκης έχει δίκιο και πρέπει να τσακίσουμε τους άθλιους δανειστές;
Το «κόμμα της δραχμής» άρχισε να ενισχύεται με ευθύνη βεβαίως και των Ευρωπαίων οι οποίοι επιλέγουν να πνίξουν μια μικρή χώρα αλλά ποτέ δεν κοιτάνε τις δικές τους πομπές. Έχει κάνει π.χ. η Γερμανία και η Γαλλία κριτική για τα εξοπλιστικά που πουλούσε στην Ελλάδα δίνοντας μίζες; Ή για την Siemens, την ΜΑΝ, την Bayer κ.λπ.;
Αυτό, ωστόσο, είναι μια άλλη ιστορία, μας ενδιαφέρει ποιοι είναι αυτοί που στην Ελλάδα «διαφημίζουν» τη ρήξη και έχουν πείσει μια μεγάλη μερίδα του λαού ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι το σωστότερο. Σε αντίθεση με σοβαρούς οικονομολόγους (όχι του επιπέδου Βαρουφάκη ή Λαπαβίτσα προφανώς) οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει εθνική καταστροφή και τραγωδία μεγαλύτερη από την Μικρασιατική.
Τρεις είναι οι κατηγορίες των «δραχμικών» ή των υποστηρικτών της θεωρίας της ρήξης που πιέζουν τον Τσίπρα να πάει τη Δευτέρα και να τα κάνει όλα… κ…ο που λέει ο λαός.
1.Η πρώτη κατηγορία είναι οι επιχειρηματίες της δραχμής που πλήρωσαν πολλά προεκλογικά για να εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα κάνουν τα πάντα για να σπρώξουν τη χώρα στην άβυσσο. Είναι εκείνοι οι μεγαλόσχημοι που ξεπούλησαν την αστική τάξη για τη δική τους επιβίωση. Έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια στο εξωτερικό και εκατοντάδες εκατομμύρια δάνεια στην Ελλάδα, κάνουν πάρτι στη Μύκονο, υπολειτουργούν τις επιχειρήσεις τους με μισθούς πείνας, έχουν διαλύσει κάθε έννοια εργατικών δικαιωμάτων αλλά ταυτόχρονα είναι και… αριστεροί. Περιμένοντας πότε θα χρεοκοπήσει η χώρα για να πλουτίσουν εκείνοι. Διότι για σκεφτείτε. Θα έχουν ταυτόχρονα με ένα σμπάρο δύο τριγώνια. Η επιστροφή στη δραχμή θα τους πολλαπλασιάσει την περιουσία που έχουν σε τράπεζες τους εξωτερικού και ταυτόχρονα θα τους μειώσει ή και θα τους μηδενίσει το χρέος στις τράπεζες. Είναι να μην κάνουν πάρτι με μοντέλα, σαμπάνια και χαβιάρι και να πίνουν στην υγεία του Αλέξη, του Γιάνη και της Ζωής;
2.Η δεύτερη κατηγορία του… αριστερού αντιευρωπαϊκού εσμού είναι οι παλαβοί. Όσοι είτε με χαρτί ψυχιάτρου είτε απλώς βαρεμένοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επέλθει η ρήξη γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες. Είναι σαν τους μαστουρωμένους που δεν πα να τους λες να μην πάρουν το αυτοκίνητο να οδηγήσουν αυτοί το κάνουν γιατί νομίζουν ότι ο τοίχος απέναντι είναι φτιαγμένος από βαμβάκι. Μέσα στους ανισόρροπους που είναι αρκετοί εντός αλλά και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και μια ομάδα εθνολαϊκιστών, ψεκασμένων, θρησκευόμενων και υπερεθνικιστών που το μόνο που κάνουν είναι να επικαλούνται την ελληνική αυθεντία, τον θεό που είναι πάντα Έλληνας, τη διεθνή συνωμοσία, τη χώρα που είναι «φιλέτο» και θέλουν να το αρπάξουν ή τα Ελοχίμ και Νεφελίμ που μας ψεκάζουν και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Όλοι αυτοί οι παλαβοί απλά θα επιθυμούσαν τη ρήξη για να δικαιώσουν και τους γιατρούς που τους δίνουν το «κοκτέιλ» μπας και καταφέρουν να μη σκοτώσουν τον γείτονα ή και τη γυναίκα τους.
3.Η τρίτη κατηγορία είναι των παλαιοκομμουνιστών σε πλήρη σύμπνοια με ανεπάγγελτους πρώην Κνίτες, συνδικαλισταράδες και λοιπά γκρουπούσκουλα που έχουν βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος τη χάρη μας, όλοι αυτοί που είχαν εξαφανιστεί από την… Βάρκιζα και μετά άρχισαν να σκάνε μύτη μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει το 3%... 15% και μετά 36%. Είναι η ομάδα των αντιευρωπαϊστών που έχουν ως πρότυπό τους τα Σοβιέτ ή την Αλβανία του Χότζα, που έχουν ονειρώξεις με τα δελτία στα τρόφιμα και τη βενζίνη με κουπόνια, που ζουν ακόμη στην προλεταριακή περίοδο και θα ήθελαν όσο ποτέ να επιστρέψει η Ελλάδα 100 χρόνια πίσω. Είναι και γραφειοκράτες οι ίδιοι, κρατιστές του χειρίστου είδους που μπορούν να τη βγάλουν με φραγκοδίφραγκα και που μισούν την επιτυχία, την πρόοδο, την ανάπτυξη, το κέρδος, τη σκληρή δουλειά για μια καλύτερη ζωή. Είναι αυτοί που ακολουθούν το δόγμα του κομμουνισμού που λέει ότι δεν μπορεί να υπάρχουν άριστοι αλλά όλοι να ισοπεδωθούν στη μετριότητα. Κακομοίρηδες, άπλυτοι και ρακένδυτοι όχι από ένδεια αλλά από άποψη. Ρίξτε μια ματιά στο Μαξίμου, τον ΣΥΡΙΖΑ ή τα υπουργεία. Θα δείτε τα Εξάρχεια να κυβερνούν αυτόν τον τόπο.
Όλοι οι παραπάνω έχουν σχηματίσει μια ισχυρή μάζα η οποία τουλάχιστον επικοινωνιακά κυριαρχεί. Λαπαβίτσας, Στρατούλης, Λεουτσάκος, Φίλης, Ζωή, Ραχήλ και μια σειρά από άλλα στελέχη που βρίσκουν πρόθυμη στέγη σε ΜΜΕ χρεοκοπημένα αλλά με πλούσιους ιδιοκτήτες.
Από όλους αυτούς θα πάει χαμένη η χώρα. Και μπορεί στο τέλος να μην οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική καταστροφή μιας εξόδου από το ευρώ, όμως, αυτοί θα έχουν κάνει καλά την πληρωμένη ή απλήρωτη δουλειά τους. Θα έχουν υποβαθμίσει τόσο πολύ την Ελλάδα, θα την έχουν κάνει μια φθηνή χώρα σε εργατικό δυναμικό, με εξαθλιωμένους πολίτες και έτοιμη να ξεπουληθεί έναντι λίγων αργυρίων. Οι δανειστές βρήκαν άξιους συμμάχους στο στρατόπεδο των αντιευρωπαϊστών διότι θα περάσουν πιο εύκολα τα σκληρά μέτρα που απεργάζονται. Όμως τι νοιάζει τους εγχώριους προδότες που πλασάρονται ως πατριώτες; Όπως είπε και ο Τσίπρας ή έτσι φημολογείται: Όταν τον ρώτησε ο Θεοδωράκης αν φοβάται το capital control του απάντησε όχι γιατί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταθέσεις. Ακριβώς έτσι, οι μισοί τις έχουν βγάλει έξω και οι άλλοι μισοί δεν έχουν γιατί δεν ήταν ποτέ ικανοί στη ζωή τους να κάνουν κάτι παραπάνω για να βγάλουν ένα ευρώ περισσότερο.
