11/05/2017
Τού Τρύφωνα Όλύμπιου:
Αιθήρ και Γόνος μη αναμεμειγμένα (καθαραί ουσίαι) απαρτίζουν το Χάος. Μια τρίτη δύναμις επιτρέπει κι επιβάλλει την καθαρότητα (μη ανάμειξιν) των ουσιών εκείνων, ο Χωρος και ο Χρόνος ενωμένα εις μιαν διάστασιν του Χωροχρόνου. Εις το Χάος λοιπόν ο Χωροχρόνος συμπιέζεται εις ΕΝΑ σημείον, γι αυτό δεν μπορούμε εκεί να μιλάμε για παρελθόν και μέλλον, αλλά για αιώνιον και άπειρον παρόν. Υπ' αυτήν την σκοπιάν το Χάος είναι τριαδικόν, Αιθήρ, Γόνος, Χωροχρόνος.
Εις μιαν στιγμήν και δια λόγους μη αναλυομένους εδώ, εις ελάχιστον σημείον του απείρου Χάους εγένετο στιγμιαία τοπική διάζευξις (συμπαντική ανωμαλία) του Χωροχρόνου σε Χώρον και Χρόνον, τα οποία έκτοτε κινούνται προς αντίθετον κατεύθυνσιν. Η πρώτη διάζευξις εγέννησεν ένα ΩΟΝ κατά τους ορφικούς, εντός του οποίου απείρως ελάχιστα μέρη Αιθέρος και Γόνου ενώθησαν και σχημάτισαν τον κεκοσμημένον κόσμον, όστις ενέχει (έχει μέσα του) την ευταξίαν, το κάλλος, και την οικονομίαν. Υπ' αυτό το πρίσμα ο κόσμος είναι τριαδικός, Ωόν, Χώρος και Χρόνος.
Εντός αυτής της τριαδικότητος ευρίσκεται η γένεσις του ανθρώπου. Η κίνησις του Χώρου και του Χρόνου ώθησαν την γέννησιν των όντων και ημών των ιδίων. Άπαξ και η αρχή εγένετο, το ανθρώπινο όν εκδηλώνει διαρκώς εις συνάρτησιν προς τον Χώρον και Χρόνον τον δυνάμει χαρακτήρα του, ωθούμενο προς την εντελέχειά του και το τέλος του.
