15/10/2016
Τού Νίκου Παπαγεωργίου:
Mία από τις βασικές επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας ενός κράτους είναι η οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Για να επιτευχτεί όμως θα πρέπει να γίνουν όλες οι αναγκαίες προσπάθειες από τους πολιτικούς αλλά και οικονομικούς παράγοντες του κράτους. Οι πολιτικοί μας ταγοί, στην αρχή της οικονομικής κρίσεως μας διαβεβαίωναν ότι η οικονομία μας ήταν θωρακισμένη και ότι εμείς σε αντίθεση με άλλες χώρες δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Άνθρακες ο θησαυρός. Απεδείχθη ότι η οικονομίας της χώρας μας στηριζόταν σε πήλινα πόδια και μόλις ήρθε η κρίσις κατέρρευσε. Έτσι μέσα σε μια πενταετία η πατρίδα μας έχει ουσιαστικά πτωχεύσει και η πτώχευση αυτή προήλθε από την κακοδιαχείριση του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Σήμερα η πατρίδα μας μετρά περίπου ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες ανέργους, ενώ δεκάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο στέλνοντας στην ανεργία και την φτώχια δεκάδες χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες. Τα ελληνικά νοικοκυριά βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση. «Γροθιά στο στομάχι» είναι η νέα ενδιάμεση έκθεση του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση του Κρατικού Προϋπολογισμού, που μέσα από στοιχεία, τα οποία περιγράφουν την πραγματική κατάσταση της χώρας, αναφέρει, ότι 6.300.000 Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ή απειλούνται από αυτή! Η παραγωγή της χώρας βρίσκεται σε μηδενικά επίπεδα και συνεχώς οι πολιτικοί μας κοροϊδεύουν, ότι τελειώνει η ύφεσης και έρχεται έστω και με δειλά βήματα η ανάπτυξη. Αλλά πως μπορεί να επιτευχθεί ανάπτυξη δίχως να υπάρχει έστω και υποτυπώδης πρωτογενής παραγωγή, ή επενδύσεις με παραγωγική κατεύθυνση; Τα παραμύθια λοιπόν ότι τελειώνει η ύφεση και έρχεται η ανάπτυξη, είναι μία μαγική εικόνα που μόνο οι οικονομολόγοι του δημοκρατικού τόξου μπορούν να δουν. Πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να γράψουμε και για την τραγική οικονομική και όχι μόνο κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, αλλά και για την κακοδιοίκηση των πολιτικών ανδρών μας που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να θέλουν να μας πείσουν ότι μπορούν να σώσουν τον τόπο κοροϊδεύοντας τον λαό, ότι έρχονται καλύτερες ημέρες. Και θα ρωτήσει κάποιος. Ποια είναι η δικής σας πρόταση για να βγούμε από αυτή την δίνη της κρίσεως; Η απάντηση δεν είναι απλή. Πιστεύουμε όμως, ότι μόνο με την οικονομική πολιτική του Εθνικού κράτους , είναι δυνατόν να αναστραφεί η δυσχερής οικονομική κατάσταση και να υπάρξει ελπίδα για τον λαό μας.
Η οικονομία του Εθνικισμού Για τον εθνικισμό η οικονομία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι το μέσο δια του οποίου έρχεται η οικονομική ισχυροποίηση του συνόλου των πολιτών. Στον εθνικισμό η οικονομία είναι ένας από τους υπηρέτες του κράτους. Σύμφωνα με την αντίληψη τουεθνικισμού η οικονομία ενσωματώνεταιστο πολιτικό κράτος, το οποίο δεν μένει απαθές απέναντι αυτής, όπως ακριβώς συμβαίνει στον φιλελευθερισμό που το κράτος υποτάσσεται στους σκοπούς της, καθώς επίσης και στην μαρξιστική δομή της οικονομίας. Ο εθνικισμός ως αναφορά την οικονομία δεν θεοποιεί το κράτος όπως συμβαίνει με τον μαρξισμό. Επίσης η διαφορά του εθνικισμού από τον φιλελευθερισμό, δεν έγκειται στον φορέα της οικονομικής δραστηριότητας, το άτομο, αλλά εις την κατεύθυνση της οικονομικής δραστηριότητας των φορέων. Εθνικισμός και ιδιωτική πρωτοβουλία Ο εθνικισμός εγκρίνει και αναγνωρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία, όχι για να κατοχυρωθούν ατομικά συμφέροντα, αλλά για την καλύτερη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Προσθέτει όμως την δική του δυναμική και δίδει στα άτομα την ενδεδειγμένη, από εθνικής σκοπιάς, κατεύθυνση της οικονομικής των δράσεως. Ο σοσιαλισμός είναι κοινωνικο-οικονομική θέση που μεριμνά για ολόκληρη την κοινωνία, και όχι για μία μόνο τάξη αυτής. Έχει όμως άδικο ο μαρξισμός όταν αποκαλείται “επιστημονικός σοσιαλισμός”, διότι σοσιαλισμός δεν σημαίνει συγχρόνως και ισότητα. Η μαρξιστική αταξική κοινωνία, παραγνωρίζει το γεγονός, ότι οι άνθρωποι εκ φύσεως είναι άνισοι. Κάθε άτομο από την στιγμή που θα γεννηθεί έχει διάφορες ικανότητες, που τις καθορίζει η κληρονομικότητα. Αναλόγως αυτών των ικανοτήτων του, λαμβάνει και διαφορετική θέση στην κοινωνική ιεραρχία.
Οικονομικά δικαιώματα ανάλογα των ικανοτήτων του εργαζόμενου Ο σοσιαλισμός έχει προορισμό να δίδει στα άτομα ίσες προϋποθέσεις, για την φυσική εξέλιξη των στην κοινωνία. Δεν δέχεται όμως ισοπέδωση όλων των ανθρώπων. Διότι η ισοπέδωσης είναι αδικία. Επομένως στην οικονομία του εθνικισμού ισχύει η θέση ίδιες προϋποθέσεις για όλους και δικαιώματα ανάλογα των ικανότατων(αξιοκρατία) . Ο εθνικισμός θεωρεί ότι όλοι οι πολίτες πρέπει να έχουν τις ίδιες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, αλλά δεν μπορούν να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα αμοιβής, αλλά ανάλογα με την ικανότητα, που η φύση τους έχει χορηγήσει. Το αξίωμα του οικονομικού εθνικισμού είναι, όχι πολυτέλειες και σπατάλες όταν υπάρχουν φτώχεια και στερήσεις. Όχι παχυλοί μισθοί των επί κεφαλής των μεγάλων επιχειρήσεων και τεράστια μερίσματα στους μετόχους. Περιορισμένα κέρδη επ’ ωφελεία της καταναλώσεως (χαμηλές τιμές) και παροχές προς τους εργάτες, εργαζόμενους(υψηλότεροι μισθοί).
