Εντός του Κοσμικού Όντος ενυπάρχει εξ αρχής καθορισμένη δυναμική εξελίξεως, ώστε το αρχέγονο εν δυνάμει κοσμικόν ον να μετατραπεί σε εν ενεργεία κοσμικόν όν, εν συναρτήσει με τον κοσμικόν χρόνον. Αυτή η μετατροπή γίνεται βάσει νόμων οι οποίοι προκύπτουν από τον Λόγον του Κοσμικού Όντος, δλδ την αναλογίαν συστάσεώς των στοιχείων του. Εξ αυτού γεννάται η κοσμική νομοτέλεια.
Μέρος της κοσμικής δυναμικής και νομοτελείας ενυπάρχει εις το ανθρώπινον ον, το οποίον ακολουθεί την ιδίαν διαδικασίαν, από δυνάμει σε ενεγεία. Έτσι ο άνθρωπος δεν είναι στατικό όν, αλλά αεί μεταβαλόμενον συμφώνως προς διαλεκτικούς νόμους. Εν αυτή τη δυναμική, ο αρχέγονος άνθρωπος εξελίσσεται από το πρώτον ζώον εις νοήμων ον, αεί διαμορφούμενον και αεί εξελισσόμενον, μέχρις ότου να καταναλωθεί πλήρως η εξ αρχής δυναμική. Εις αυτήν την απώγειον κατάστασιν το ανθρώπινον ον φτάνει την εντελέχειάν του, πέραν της οποίας μόνο η διαλεκτική άρνησις υπάρχει. Τουτέστιν το ανθρώπινον ον οδεύει προς την αυτοκατάργησίν του.
