Του Κώστα Στούπα
1) Η κυβέρνηση αυτή πνέει τα λοίσθια...
Η κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια αλλά κανείς ούτε στο εξωτερικό ούτε στο εσωτερικό φαίνεται διατεθειμένος να της δώσει την ευκαιρία να μην πιει το πικρό ποτήρι της επαφής με την πραγματικότητα μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Πριν μια εβδομάδα ακριβώς, την περασμένη Δευτέρα, ο τίτλος του άρθρου ήταν: "Η κυβέρνηση πρέπει να βγάλει το 2016..." Η εβδομάδα που ακολούθησε ήταν αυτή της μεγαλύτερης αποκαθήλωσης της εικόνας της κυβέρνησης στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Στο εσωτερικό η εικόνα της εξέγερσης της "γραβάτας" στα αστικά κέντρα και των αγροτών στην ύπαιθρο, συνέτριψε για πρώτη φορά τις αυταπάτες αρκετών κατηγοριών της κοινωνίας οι οποίες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη ενός περιθωριακού κόμματος της άκρας αριστεράς σε κόμμα εξουσίας.
Στο εξωτερικό αυτό που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο, δεν ήταν η προσβλητική φράση του κ. Σόιμπλε, άλλωστε σε άλλες καλύτερες εποχές για τη χώρα ο κ. Πάγκαλος είχε εκτοξεύσει για τη Γερμανία το χαρακτηρισμό γίγαντας με μυαλό παιδιού, χωρίς να υπάρξει συνέχεια.
Τον μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο τον προκάλεσε και θα συνεχίσει να τον προκαλεί η άγνοια περί των βασικών οικονομικών όπως είναι η σχέση ανταγωνιστικότητας, μισθολογικού και συνολικού κόστους εργασίας κατά την ομιλία του πρωθυπουργού μπροστά σε εξειδικευμένο κοινό.
Η άγνοια αυτή καταδεικνύει τα πλαίσια στα οποία σκοπεύει να κινηθεί η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες. Δηλαδή, πλαίσια τα οποία δεν θα επιτρέψουν σε οποιονδήποτε καταλαβαίνει από οικονομικά να πάρει το ρίσκο να επενδύσει στη χώρα εκτός ελαχίστων μονοπωλιακών περιπτώσεων ή περιπτώσεων όπου το κέρδος θα είναι εγγυημένο από το κράτος. Αυτές οι περιπτώσεις όμως είναι ελάχιστες και δεν πρόκειται να αλλάξουν το κλίμα στην οικονομία, το οποίο θα επιδεινωθεί.
Το χρηματιστήριο και η ανοδική τάση των επιτοκίων στα ομόλογα, αυτό προεξοφλούν.
Την εβδομάδα που πέρασε ο μεγαλύτερος κίνδυνος που προέκυψε ήταν αυτός της κατάρρευσης της κυβέρνησης πριν καταφέρει να ολοκληρώσει μερικές από τις βασικές δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου, που ψήφισε στη Βουλή το περασμένο καλοκαίρι.
Μια τέτοια κατάρρευση αποτελεί αρνητική εξέλιξη για δύο λόγους:
α) Ο πρώτος είναι η απουσία συγκροτημένης εναλλακτικής λύσης. Η εκλογή Μητσοτάκη είναι πρόσφατη και κατά συνέπεια δεν έχουν προχωρήσει οι αναγκαίοι μετασχηματισμοί στον επίσης απολιθωμένο κρατικοδίαιτο κομματικό μηχανισμό της συντηρητικής παράταξης.
β) Το κυβερνών κόμμα της παλαβής αριστεράς έχει υποστεί φθορές και το πιθανότερο είναι να χάσει τις επόμενες εκλογές αλλά οι απώλειες δεν είναι τέτοιες που δεν θα του επιτρέψουν να διατηρήσει μια σημαντική αντιπολιτευτική ισχύ η οποία θα εμποδίζει είτε στο κοινοβούλιο, είτε στο πεζοδρόμιο, όπως κατά το παρελθόν, οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης και διάσωσης της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του που υποσχέθηκαν τα πάντα σε όλους, θα πρέπει να πιουν το πικρό ποτήρι της επαφής με την πραγματικότητα μέχρι τέλους. Το τέλος είναι η αδυναμία καταβολής του συνόλου των μισθών και συντάξεων από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα ταμεία.
Η αύξηση των φόρων και των εισφορών οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αυτήν την κατάσταση. Το μόνο που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια είναι ο χρόνος.
Τα νέα δεδομένα...
Οι εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας αυτό που προσέθεσαν είναι η πιθανότητα πρόωρης κατάρρευσης της κυβέρνησης. Ήδη, τα ρεπορτάζ του Σαββατοκύριακου έκαναν λόγο για τα εναλλακτικά σενάρια που άρχισαν να επεξεργάζονται στην κυβέρνηση.
Καθώς η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη και όχι αυτά που διαρρέουν οι χειραγωγοί των πολιτικών ή οικονομικών κέντρων εξουσίας, τα πιθανά σενάρια που θα επεξεργαζόταν όποιος βρισκόταν στη θέση της κυβέρνησης είναι περίπου τα εξής:
α) Η συνέχεια...
Το πρώτο σενάριο είναι η κυβέρνηση να καταφέρει να περάσει το ασφαλιστικό στη Βουλή και να συνεχίσει με την παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το παρόν ασφαλιστικό συν οι αυξήσεις των φόρων θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία και τα έσοδα που θα φανεί τους επόμενους μήνες.
Ένα συμβιβαστικό ασφαλιστικό με περικοπές αλλά μικρότερες αυξήσεις εισφορών θα αύξανε ενδεχομένως το περιθώριο κατά μερικούς μήνες. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό με πρόσωπα από το χώρο της κεντροαριστεράς που θα μπορούσαν να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη της αγοράς, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα στοίχημα μακροημέρευσης. Το ζητούμενο είναι ποιος θα τολμήσει να ρισκάρει να συνεργαστεί προς την κατεύθυνση αυτή με το παρόν συνονθύλευμα και να καεί σε περίπτωση αποτυχίας...
β) Πρόωρες εκλογές...
Ακούγεται και το σενάριο της προκήρυξης αιφνιδιαστικών πρόωρων εκλογών όσο ακόμη η διαφορά με τη ΝΔ είναι διαχειρίσιμη και έχει πιθανότητες να αντιστραφεί. Το σενάριο αυτό εξασφαλίζει ακόμη και σε περίπτωση ήττας στις εκλογές, τις υλικές προσόδους που εξασφαλίζει η ύπαρξη ενός μεγάλου κόμματος (βουλευτές, επαγγελματικά στελέχη, συνδικαλιστές, πρόσβαση σε θύλακες δημοσίου χρήματος για μέλη κλπ) αλλά δεν εγγυάται τη μη εξαφάνιση στις επόμενες εκλογές, λόγω της διάψευσης του οράματος της ύπαρξης εναλλακτικού σεναρίου επαναφοράς της χώρας στην περίοδο της ευημερίας με δανεικά.
γ) Εκλογικός Νόμος...
Ένα πιθανό σενάριο είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου με την εξασφάλιση 200 ψήφων στη Βουλή που επιτρέπει την εφαρμογή τους από τις επόμενες εκλογές. Στόχος αυτού το σεναρίου είναι το ψαλίδισμα της δυνατότητας του πρώτου κόμματος στις επόμενες εκλογές να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο εξαναγκασμός του σε ημίμετρα τα οποία δεν θα καταφέρουν να αντιστρέψουν το κλίμα στην οικονομία. Ένα τέτοιο σενάριο δημιουργεί ένα πλαίσιο για κυβερνήσεις συνεργασίας όπου το σημερινό κυβερνών κόμμα προσδοκά πως στο μέλλον θα έχει την ευκαιρία να μετέχει δια της πλαγίας στην εξουσία.
δ) Κυβέρνηση συνεργασίας...
Ένα άλλο σενάριο είναι η αποφυγή των εκλογών με την ανάδειξη μιας άλλης κυβερνητικής πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή με άλλο πρωθυπουργό και διαρθρωμένη ως επί το πλείστον με τεχνοκράτες. Μιλάμε για μια κυβέρνηση η οποία θα ψηφίσει και θα εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο και όποιο άλλο χρειαστεί. Η κυβέρνηση αυτή ενέχει τον κίνδυνο να αποσκιρτήσει μεγάλη μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αντέχουν την επαφή με την πραγματικότητα και προτιμούν την ανέξοδη και επαγγελματικά προσοδοφόρα αντιπολίτευση.
Αυτό το ενδεχόμενο μπορεί να επιφέρει απρόβλεπτες και απροσδιόριστες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.
ε) Ρήξη...
Γνωρίζοντας την ποιότητα σκέψης των περισσότερων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και την αδυναμία αντίληψης και συμβιβασμού με την αντικειμενική πραγματικότητα δεν πρέπει να αποκλείουμε την επαναφορά της ρήξης με τους εταίρους και την επιλογή της διεξόδου μέσω ενός εθνικού νομίσματος. Αν συμβεί αυτό θα γίνει με ακόμη χειρότερους όρους απ’ ό,τι θα γινόταν το καλοκαίρι του 2015. Άρα, μόνο καταστροφικές συνέπειες θα έχει και για τους ίδιους και για τη χώρα η οποία ήδη βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και αποδυναμωμένη διεθνή θέση.
Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει όμως καθώς η ελληνική αριστερά, έχει ισχυρή ροπή προς τις αυτοκτονικές τάσεις και τις θέσεις με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα.
Αν την εβδομάδα που πέρασε βιώσαμε πολιτικές εξελίξεις που υπό άλλες προϋποθέσεις θα χρειάζονταν μήνες ή χρόνια για να συντελεστούν, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τις επόμενες εβδομάδες και μήνες οι εξελίξεις αυτές να αποδειχτούν ακόμη πιο δραστικές και ανατρεπτικές.
Η κυβέρνηση αυτή φαίνεται να πνέει τα λοίσθια, ο χρόνος έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα.
Ο κύβος ερρίφθη... Η πραγματικότητα διέβη το Ρουβίκωνα και κινείται εναντίον της αιώνιας πόλης των αυταπατών...
2) Κοντά στο τέλος η πτώση…
Ο Γενικός Δείκτης την εβδομάδα που πέρασε έκλεισε κάτω από τις 550 μονάδες πλησιάζοντας επικίνδυνα τα χαμηλά του Ιουνίου του 2012, στις 470 - 480 μονάδες.
O FTSE 20 της μεγάλης κεφαλαιοποίησης καταγράφει ήδη νέα ιστορικά χαμηλά στις 140 μονάδες όταν το 2012 είχε πέσει μέχρι το επίπεδο των 170 μονάδων.
Το ελληνικό χρηματιστήριο προεξοφλεί χρεοκοπία και κατάρρευση της οικονομίας τους επόμενους μήνες.
Αυτό σημαίνει πως οι επόμενοι μήνες ενδεχομένως να κρύβουν τις μεγαλύτερες ευκαιρίες εισόδου στο ελληνικό χρηματιστήριο, για τις επόμενες πολλές δεκαετίες.
Αν η πτώση τελειώσει στις 550 μονάδες ή τις 350 είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Αυτό που μπορεί να υποθέσει είναι πως το κάτω έχει πιθανότητες να τελειώσει με ένα απότομο τίναγμα της αγοράς.
Ένα είναι βέβαιο, η αντίστροφη μέτρηση του τέλους της καθοδικής πορείας της αγοράς συναρτάται ευθέως με την αντίστροφη μέτρηση της παρουσίας της κυβέρνησης της παλαβής αριστεράς στην εξουσία. Η τελευταία υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις πλέον πως έχει ξεκινήσει να μετρά...
