19/2/2016
Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος με την στάση του, δεν δίνει την παραμικρή αφορμή για την ''ανάπτυξη'' σεναρίων, αλλά και στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις που έχει με όσους τον επισκέπτονται στο γραφείο του, ο λόγος του παραμένει σταθερά ενωτικός, τόσο προς την παράταξη, όσο και στη γενική πολιτική της χώρας.
Γιατί ο οποιοσδήποτε στη θέση του, από την επομένη, που ξεκίνησε τόσο η επιβεβαίωση του όσο και η δικαίωση του, θα είχε βγει στα μπαλκόνια επιζητώντας το χειροκρότημα της δικαίωσης, αλλά και θα οργάνωνε παράλληλα μια εντυπωσιακή επιστροφή.
Αυτό που βλέπουμε όμως, είναι μια συνεχιζόμενη προσπάθεια κατασυκοφάντησης, από πολιτικούς και Μ.Μ.Ε σε ρυθμούς συγχορδίας, του Κώστα Καραμανλή.
Φυσικά, υπονοώντας και ένα βαρύ αζημίωτο γι΄αυτούς.
Άλλωστε για μία ακόμη φορά, ο χρόνος θα δικαιώσει τον Καραμανλή και θα διαπομπεύσει τους εμπνευστές τους.
Και η απάντηση σ΄αυτό το γιατί, είναι απλή.
Διότι η επιστροφή του, θα σημάνει το τέλος της μεταπολίτευσης και όλου αυτού του βρόμικου και προωθούμενου από επιχειρηματικούς κύκλους, πολιτικού κατεστημένου, που είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω οικονομικών οφελών, κατέστρεψε ένα ολόκληρο έθνος.
Δυστυχώς γι΄αυτούς, κάποια πράγματα είναι πλέον αναπόφευκτα.
Το μόνο που τους μένει, είναι μία οικουμενική.
Όλοι όσοι βρέθηκαν απέναντι του το 2009, ανταμείφθηκαν αναλαμβάνοντας είτε την διακυβέρνηση της χώρας, είτε κυβερνητικά πόστα, είτε ακόμη και κομματικά αξιώματα.
Τώρα λοιπόν, που παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος, θα τους δούμε όλους αυτούς μαζί.
Η μέρα ζυγώνει.
