Δεν είναι μόνο τα μοιραία ιατρικά λάθη και οι εσφαλμένες διαγνώσεις ή θεραπείες που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, καθώς τη σχετική λίστα των βαρύτατων ευθυνών συμπληρώνουν και περιστατικά αυθαίρετης απουσίας γιατρών από τις θέσεις τους στο νοσοκομείο, μολονότι βρίσκονταν σε «ενεργό εφημερία»...
Η Δικαιοσύνη έρχεται να τιμωρήσει τέτοια φαινόμενα με ποινές φυλάκισης για τους «κοπανατζήδες» γιατρούς, αλλά και επιβάλλοντας μεγάλες αποζημιώσεις σε βάρος των νοσοκομείων όπου υπήρξαν τέτοια περιστατικά (με συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους ή να κινδυνέψουν σοβαρά ασθενείς), αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναζητήσουν κατόπιν τα ίδια την πληρωμή των κονδυλίων που κατέβαλαν από όσους «πήραν απουσία» την κρίσιμη ημέρα και ώρα.
Τριαντάχρονη μητέρα βρέφους πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία, ύστερα από τροχαίο, αφού ο εφημερεύων γιατρός-χειρουργός είχε πάει για μεσημεριανό φαγητό στο σπίτι του, σε γειτονική κωμόπολη (σε απόσταση 22 χλμ.) και η προσπάθεια διάσωσης της πολυτραυματία έγινε καθυστερημένα, ενώ για τη σωτηρία της αρκούσε μια απλή (έγκαιρη) σπληνεκτομή...
Η Δικαιοσύνη με σημαντική απόφαση δέχθηκε ότι για τον θάνατο δεν ευθύνεται το τροχαίο (που προκάλεσε κατά λάθος ο σύζυγός της), αλλά η καθυστερημένη αντιμετώπιση του κατεπείγοντος περιστατικού, λόγω της απουσίας του εφημερεύοντος για φαγητό, αφού ο ειδικευόμενος και μόνος παρών γιατρός δεν είχε την εμπειρία να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης ούτε τις γνώσεις να αποσοβήσει το μοιραίο.
Αποκρούοντας μάλιστα τους ισχυρισμούς του νοσοκομείου, το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχθηκε ότι πρέπει να αποζημιωθεί και ο χήρος, ανεξάρτητα από την αποκλειστική ευθύνη του για το τροχαίο, αλλά και από το γεγονός ότι 5,5 χρόνια μετά τον θάνατο της συζύγου του παντρεύτηκε άλλην. Επικύρωσε δε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου που (ανατρέποντας αντίθετη απόφαση Δ. Πρωτοδικείου) δέχθηκε ότι αποζημίωση δικαιούται και το μόλις 7 μηνών τότε βρέφος, επειδή θα νιώσει αργότερα ωριμάζοντας τον ψυχικό πόνο και την οδύνη για τον χαμό της μητέρας που δεν πρόλαβε να γνωρίσει.
