Του Γιώργου Κράλογλου
Αναλύσεις επί αναλύσεων από χθες αν αυτά που είπε ο Φλαμπουράρης για την Ένωση Κεντρώων και τα άλλα που είπε ο Μάρδας για τον Λεβέντη είναι υπαινιγμοί για οικουμενική κυβέρνηση ή αν παραμένει η άποψη του Τσίπρα ότι η Ένωση Κεντρώων είναι συνονθύλευμα. Αυτή και αν είναι κατάντια της χώρας. Αυτή και αν είναι κρίση και παρακμή.
Ποίος ήξερε μέχρι προχθές τον Φλαμπουράρη εκτός από κάτι μικροεργολάβους, υδραυλικούς και μπετατζήδες που τσίμπαγαν κάποια δουλίτσα από αυτές που έδινε στην Εταιρία Φλαμπουράρη το κράτος με τα μόνιμα και γνωστά του συντεχνιακά κριτήρια.
Και όμως στην ελληνική Μπανανία ο κάθε Φλαμαπουράρης μπορεί να γίνει νοματαίος... και να ορίζει και τις τύχες μας.
Έβγαινε ο Λεβεντης στην τηλεόραση και ανάμεσα στους αστρολόγους και στις καφετζούδες γύρναγες και στο κανάλι που μιλούσε για να σπάσεις πλάκα. Αμέτρητες οι πλάκες και οι σάτιρες των τηλεοπτικών εκπομπών.
Και όμως σήμερα πολιτικές εκπομπές και αναλύσεις έχουν μεταξύ άλλων συζητήσεις "προβληματισμού" αν ο Λεβέντης θα δεχθεί τελικά να κάνει οικουμενική ή να ενισχύσει την κυβέρνηση του Τσίπρα.
Την κυβέρνηση ποιανού; Του παιδιού του δεκαπενταμελούς που αν ο Αλαβάνος δεν έκανε την ανοησία να τον επιλέξει για αρχηγό του και αν η Μέρκελ δεν έδινε το σύνθημα να γίνουν οι αριστεροί κυβέρνηση γιατί αλλιώς το ελληνικό κράτος δεν θα πουληθεί, ούτε ο θυρωρός της Κουμουνδούρου δεν θα τον ήξερε.
Διπλή και τριπλή η κατάντια της χώρας να πουλάει το κράτος, να μεταβάλει από τα θεμέλια το ασφαλιστικό και να συντρίβει την κοινωνία και την οικονομία με ένα άθλιο τριτοκοσμικό φορολογικό σύστημα από ένα κόμμα του 4% που έφθασε στο 36% και έγινε κυβέρνηση με το συνονθύλευμα των ΑΝΕΛ για να κάνει μεταρρυθμίσεις με 153 βουλευτές και το 20% του λαού!!!
Όπως και να φτιασιδώσουμε την πραγματικότητα, η αλήθεια δεν κρύβεται. Η πολιτική και η κοινωνική κρίση της Ελλάδας δεν έχει ταίρι ούτε στα Βαλκάνια.
Όταν τα παραπαίδια του πρώην Σοβιέτ στην Πράγα εκλιπαρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση να τους κάνει μέλη και για να ισχυροποιήσουν την θέση τους εξευτελίζουν με τον χειρότερο τρόπο την Ελλάδα και εμείς λέμε ψιλοβρέχει... τι άλλο χρειαζόμαστε για να δείξουμε που φθάσαμε.
Η χώρα ενός άθλιου παραποιημένου κομμουνισμού από τα αστικά κόμματα και ιδίως από τον δικομματισμό νέας Νέας Δημοκρατίας των Καραμανλήδων και ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα με μοναδικό εχθρό της τον φιλελευθερισμό, την ελεύθερη οικονομία, την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις ιδιωτικές επενδύσεις και τις ανοικτές αγορές μιλάει για ανάπτυξη ενώ διαθέτει κυβέρνηση αριστερών.
Εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτον της παρακμής και του τίποτε, τι άλλο να συμβεί σε μια πολιτεία η οποία κατά τα άλλα ισχυρίζεται ότι ανήκει στην Ευρώπη και είναι δικαιωματικά μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αλλά επειδή δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι το οικονομικό μας πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό ρίξτε μια ματιά και στο συνονθύλευμα τους κράτους που μας κυβερνά σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν Επιμελητήρια στην κυβέρνηση για τους λόγους που αποκλείεται η Ελλάδα να γίνει Ευρώπη.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια είχαμε ένα "Ρυθμιστικό πληθωρισμό" με 171.500 ρυθμίσεις. Δηλαδή 20 ρυθμίσεις την ώρα.
Το υπέρογκο ρυθμιστικό βάρος που επωμίζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις και το οποίο είναι δυσανάλογα υψηλό για τις μικρομεσαίες, φέρνει τη χώρα μας στη δυσμενέστερη θέση, μεταξύ των 19 χωρών της Ευρωζώνης, με το κόστος να ανέρχεται στο 4,4% του Α.Ε.Π. ή στα 7,8 δισ. ευρώ (10,6 δισ. δολάρια).
Τα 30 αυτά χρόνια παρήχθησαν 3.450 νόμοι, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις Περιφερειών και 8.575 αποφάσεις διοικητικών αρχών.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης, τον Μάρτιο του 2013 εκκρεμούσαν 29.319 υποθέσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, 332.809 στα Διοικητικά Πρωτοδικεία (από τις οποίες οι 82.449 αφορούν σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις), 37.226 υποθέσεις στο Διοικητικό Εφετείο και 30.365 υποθέσεις δημοσιονομικού ενδιαφέροντος στο Ελεγκτικό Συνέδριο.
Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας μιας δημόσιας σύμβασης απαιτείται χρόνος 230 ημερών (ο δεύτερος μεγαλύτερος χρόνος στην Ε.Ε. των 28) χωρίς να υπολογίζεται ο χρόνος προκήρυξης και προετοιμασίας του διαγωνισμού. Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 108 ημέρες. Οι δε καθυστερήσεις στις διαδικασίες εκκαθάρισης στις περιπτώσεις εισαγωγών αγαθών, που προορίζονται για εξαγωγή ή ενδοκοινοτική παράδοση, φθάνουν τους 12 - 18 μήνες.
