Τού Νίκου Μαστοράκη:
Καπου τρεις ωρες μενουν μεχρι το τελος. Συγγνωμη που σε ξανασταυρωσαμε και φετος, οπως καθε χρονο, σαδιστικα αλλα με υποκριτικη ευλαβεια, για να εχουμε συνοδοιπορο στον δικο μας Γολγοθα, κι επειδη ξερουμε πως εσυ -- τι αναγκη εχεις, γιος Θεου, θα αναστηθεις και μετα θα την κανεις με πλαγια πηδηματακια για το Βασιλειο του Πατρος Σου, αφηνοντας πισω σου, με επαναληπτικη σκληροτητα, τους ταλαιπωρους πιστους, παραδομενους στο αρωμα της βιολετας, στον επιταφιο της γειτονιας. Καθε δευτερολεπτο, καπου σ' αυτο τον σκληρο και πολυδιηρεμενο κοσμο, ολο και καποιος Χριστος πεθαινει και δεν ανασταινεται ποτε. Η βαρεια μυρωδια απ' το λιβανι κι η μαυρη καπνα απο τα κιτρινα κερια σε λιγο θα τελειωσουν, βιαστικα οι καντηλαναφτες θα σβυσουν ο,τι απεμεινε απο τον οβολο των ευκαιριακων πιστών, για να το ανακυκλωσουν. Και μετα, αλλες 364 μερες ανηφορας για μια ανθρωποτητα που δεν μαθαινει παρ' ολο που παθαινει. Κρατα γερα, Χριστε μου, σε χρειαζομαστε και του χρονου.
