Του Θεόδωρου Γιάνναρου*
Σήμερα βλέπουμε να διαδραματίζεται όχι μόνο η προδοσία που συντελείται από κάποιους διανοούμενους αλλά κυρίως η προδοσία μιας ολόκληρης ιδεολογίας -της Αριστεράς...
Αυτού του είδους η απαξίωση, αρχικά ήταν συγκεκαλυμμένη αλλά, πλέον τώρα ολοφάνερη, ξεκίνησε πριν από 7-8 περίπου χρόνια, και σήμερα φαίνεται απροκάλυπτα με την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα.
Η αντιδημοκρατική, αντιδραστική, νεοφεουδαρχική και ανθελληνική φύση του ΣΥΡΙΖΑ τι σχέση μπορεί να έχει με ό,τι σήμαιναν και ό,τι σημαίνουν οι αξίες της αληθινής Αριστεράς;
Η λογική των εξωτερικών δεσμεύσεων, η εμπορευματοποίηση του εργατικού δυναμικού, που υπόκειται σε διαρκείς περικοπές μισθών, που μαστιγώνεται από φρικτές φορολογίες, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τι σχέση έχει με τις αξίες της Αριστεράς που κάποτε, πραγματικά, υπήρχε στις καρδιές των ανθρώπων, άσχετα, αν ήταν οπαδοί της, συμπαθούντες ή αντίπαλοι…
Η "δήθεν" αριστερή κυβερνητική ομήγυρη με τις υποσχέσεις και τα ψέματα πιστεύει ότι αγοράζει πολίτες όπως αγοράζει μήλα. Αυτοί πουλιούνται… ελπίζοντας σε κάποια ψίχουλα... και εκείνη αγοράζει! Μόλις πήρε την εξουσία και ανέλαβε τα ηνία… τους καταναλώνει όπως εκείνη θέλει. Τα μήλα τα καθαρίζει, τα ψήνει ή και τα αφήνει να σαπίσουν, ή τα δαγκώνει…
Με πρωταρχικό σκοπό να σπάσουν τις αλυσίδες της κομματικής διαπλοκής και της αριστεροφανούς αυθαιρεσίας, οι πολίτες πρέπει να αναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους ως ισότιμους, στη λήψη των αποφάσεων, που αφορούν στη ζωή τους, και να επιστρέψουν σε σωστότερες και πιο έξυπνες επιλογές, απορρίπτοντας τον αναρχοαριστερισμό, ως μία σύγχρονη θεατρική παράσταση κάποιων, μια ιδεοληπτική οφθαλμαπάτη που οδηγεί σε μια κοινωνική καταστροφή δίχως ιστορικό προηγούμενο.
Σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε, με κλιμακούμενη την ένταση, ο χρόνος των πολιτών είναι προαγορασμένος και υποθηκευμένος σε τραπεζικά δίκτυα, κρατικούς και ιδιώτες τοκογλύφους, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, και ως τέτοιος είναι χρόνος αναμονής μη εξέλιξης και μεταβατικός, σε μια απίστευτα υπεραπλωμένη διάρκεια.
Η δραματικότητα των αλλαγών που έχει υποστεί έντονα η ελληνική πρωτεύουσα, μεταμόρφωσε οριστικά την υπερκινητική μητρόπολη σε ένα αρνητικό πεδίο νεκρού χρόνου... σαν μια γραμματική χωρίς τον χρόνο μέλλοντα. Σαν μια μέθοδο φωτογραφίας, που χάνει τον χρόνο ήδη από τη στιγμή της εφαρμογής. Η παγωμένη αναμονή στον προθάλαμο του χρόνου γίνεται η μόνιμη συνθήκη ζωής στην Ελλάδα, μόνιμη συνθήκη απειλής, μια παγίωση του λαβωμένου κοινωνικού ιστού. Στην Έλλάδα, πλέον, όλα τα κακά που έρχονται παγιώνονται και η ζωή προχωρά, εν αναμονή των νέων κακών που έπονται. Φαύλος, δήθεν αριστερός κύκλος, ψεύτικος και δόλος!
Η κρίση στην Ελλάδα δεν πήρε μόνο χαρακτήρα άμεσα κατανοητό και αποτυπώσιμο, όπως είναι οι μισοτελειωμένες οικοδομές, οι νεοάστεγοι, η ένταση της αυθαιρεσίας και της βίας. Υπάρχει αυτό που είναι δύσκολα οπτικοποιήσιμο, αυτό που διαρκώς διαφεύγει. Είναι η ψυχοκοινωνική πτώση, ως ισοπεδωτής της διάθεσης, της ελπίδας, της αξιοπρέπειας και της δραστηριότητας. Οι άνθρωποι τραυματίες, ο χρόνος τρέχει και η ζωή φαντάζει ακινητοποιημένη στο κρεβάτι του πόνου. Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι απλά υπάρχουν, για να θυμίζουν πως κάποτε υπήρξε ζωή...
Η Ελλάδα πεθαίνει... πεθαίνουμε σαν λαός! Κάναμε τον κύκλο μας. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα, αλλά τώρα απλά πεθαίνουμε. Μετά τις υποσχέσεις και τους όρκους τιμής, πριν μερικούς μήνες, απολύτως τίποτα δεν έχει γεννηθεί. Αντιθέτως τα πάντα αργοπεθαίνουν. Αν, όμως, είναι να πεθάνει η Ελλάδα, μην τη βασανίζετε. Ας πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ, πονάει περισσότερο και κάνει θόρυβο εκκωφαντικό! Πώς, όμως; Πώς μπορεί κάποιος να σκοτώσει την Ελλάδα, κύριε Τσίπρα; Πώς θα μπορεί μετά να ζει με το τραγούδι της δολοφονημένης, από εκείνον, Ελλάδας να τον ακολουθεί στα όνειρα και τους εφιάλτες του;
Είναι θλιβερό αυτό που καταφέρατε, κύριε Τσίπρα. Όποιος αγαπάει πραγματικά την Ελλάδα φεύγει... και την παίρνει μαζί του. Θα μείνετε στην ιστορία ως το πλέον γνωστό αριστεροφανές μείγμα Εφιάλτη και Μήδειας... μιας γενετικής αστοχίας που κατέστρεψε μια αγαπημένη χώρα κι έναν περήφανο, μα επιπόλαιο λαό...
* Ο κ. Θεόδωρος Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος - πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Ελπίς
