25/1/2016
Τού Νίκου Μαστοράκη:
Η καλη Σαντρα (μανιοκαταθλιπτικη και αποσυρμενη απο την πολιτικη) ο κακος αντιπαλος και ο ασχημος υποψηφιος, ο προεκλογικος ανεντιμος αγωνας και η απειλη του ΔΝΤ, μιξτ γκριλλ ολα με φοντο τη Βολιβια, αλλα αν αλλαζε καποιος ονοματα και τοποθεσιες, το σεναριο γυριζοταν ευκολα και στην Ελλαδα. Ο φοβος των Βολιβιανων πριν ψηφισουν: Μπας κι ερθει το κακο ΔΝΤ με τις ιδιωτικοποιησεις και τους κλεψει τους εθνικους τους πορους. Η Σαντρα αγωνιζεται να εκλεγει ενας ξοφλημενος προεδρος που, οταν παιρνει την εξουσια, η πρωτη του συναντηση ειναι με τους απεσταλμενους της Λανγκαρντ. Η Βολιβια βγαινει στους δρομους, η αστυνομια αρχιζει τα χημικα και η κατατονικη Σαντρα δεν γυριζει ποτε στην Αμερικη, αλλα ενωνει τη φωνη της με τους διαδηλωτες. Μπλιαχ. Καραμπλιαχ. Η ιδια η Μπουλοκ ειναι σαν να σκηνοθετει τον εαυτο της και εχει χασει το μετρο και αντι για πολιτικο θριλλερ βλεπει κανεις τελενοβελα σαπουνοπερα.
