CAMBRIDGE - Όταν ακούμε από μια καταστροφή που έπληξε ένα φίλο, αισθανόμαστε τόσο εμπάθεια και μια αίσθηση του ιλίγγου. Αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσε να μας συμβεί: Είναι αυτή η καταστροφή το αποτέλεσμα κάποιας ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που ευτυχώς δεν συμμερίζονται; Ή είμαστε επίσης ευάλωτοι; Αν ναι, μπορούμε να αποφύγουμε μια παρόμοια μοίρα;
Η ίδια λογική ισχύει και για τις χώρες. Το Σαββατοκύριακο του Ιουλίου 16-17 Βενεζουέλας δόθηκε η ευκαιρία να διασχίσουν τα σύνορα προς την Κολομβία για έως και 12 ώρες. Ήταν ένα γεγονός που θυμίζει την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Περισσότεροι από 135.000 άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτό ανάπαυλα για να πάει στην Κολομβία για να αγοράσουν είδη πρώτης ανάγκης. Ταξίδεψαν εκατοντάδες μίλια και να μετατραπούν σε μετρητά τους για μόλις 1% του ξένου συναλλάγματος που θα είχαν αν είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν με την επίσημη ισοτιμία που ισχύει για τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Και όμως βρήκαν αξίζει τον κόπο, με δεδομένη την πείνα, τις ελλείψεις και την απελπισία στο σπίτι.
Παγκοσμιοποίηση RIP;
Μπορεί η ανοικτή παγκόσμια οικονομία θα σωθεί από λαϊκιστικά αμφισβητίες - και από την ίδια; Justin Yifu Lin, Ngaire Woods, Robert Shiller, και άλλα Project Syndicate σχολιαστές εξετάσει γιατί η παγκοσμιοποίηση είναι σε τέτοια αγωνία και ανυποληψία.
Ο διεθνής Τύπος έχει αναφέρει την κατάρρευση της Βενεζουέλας οικονομίας , της του συστήματος υγείας , της προσωπικής ασφάλειας και τηςσυνταγματικής τάξης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, μόλις δύο χρόνια μετά το τέλος του μακρύτερου έκρηξη της τιμής του πετρελαίου στην ιστορία. Γιατί; Θα μπορούσε να συμβεί και αλλού;
Τα στοιχεία της κάθε κατάστασης είναι πάντα, και, ειδικότερα, και ως εκ τούτου δεν ταξιδεύουν καλά. Αλλά αυτό μπορεί να μας δώσει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας? προβληθεί σωστά, η εμπειρία της Βενεζουέλας κατέχει σημαντικά διδάγματα για άλλες χώρες.
κρίση της Βενεζουέλας δεν είναι το αποτέλεσμα της κακής τύχης. Αντίθετα, καλή τύχη παρέχεται το σχοινί με το οποίο η χώρα κατέληξε να κρέμεται η ίδια. Αντ 'αυτού, η κρίση είναι η αναπόφευκτη συνέπεια των κυβερνητικών πολιτικών.
Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, οι πολιτικές αυτές περιλαμβάνονται απαλλοτριώσεις, την τιμή και την ανταλλαγή τους ελέγχους, πάνω-δανεισμό στις καλές εποχές, αντι-κανονισμούς των επιχειρήσεων, το κλείσιμο των συνόρων, και πολλά άλλα. Αρκεί να λάβουμε υπόψη αυτό το μικρό παραλογισμό: Πρόεδρος Nicolás Maduro αρνήθηκε, σε αρκετές περιπτώσεις, να επιτρέψει την εκτύπωση χαρτονομισμάτων μεγάλης ονομαστικής αξίας. Το μεγαλύτερο νομοσχέδιο αξίζει λιγότερο από $ 0.10. Αυτό έχει προκαλέσει τον όλεθρο στο σύστημα πληρωμών και στη λειτουργία των τραπεζών και ΑΤΜ - πηγή ανείπωτη οχλήσεις στο κοινό.
Έτσι, το κρίσιμο ερώτημα είναι: γιατί θα ήταν μια κυβέρνηση υιοθετήσει επιβλαβείς πολιτικές, και γιατί η κοινωνία θα πάνε μαζί; Το χάος στο οποίο έχει πέσει η Βενεζουέλα μπορεί να φαίνεται να είναι πέρα από την πίστη. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα προϊόν της πίστης.
Είτε πολιτικές ακούγεται τρελό ή λογική εξαρτάται από την εννοιολογική πρότυπο, ή σύστημα πεποιθήσεων, που χρησιμοποιούμε για να ερμηνεύσουμε τη φύση του κόσμου που ζούμε. Αυτό που φαίνεται τρελό σε ένα παράδειγμα μπορεί να φαίνεται σαν κοινή λογική κάτω από ένα άλλο.
Από Φεβρουάριος 1692 - Μάιος 1693, για παράδειγμα, οι συνήθως λογικοί άνθρωποι της Μασαχουσέτης κατηγορούνται γυναίκες που ασκούν μαγεία και τους κρέμασαν. Αν δεν πιστεύουν στη μαγεία, η συμπεριφορά αυτή φαίνεται ακατανόητο. Αλλά αν πιστεύετε ότι ο διάβολος υπάρχει και αναλαμβάνει τις ψυχές των γυναικών, στη συνέχεια να κρέμονται, κάψιμο, ή ο λιθοβολισμός σώμα τους μοιάζει λογική δημόσιας πολιτικής.
Το παράδειγμα της Βενεζουέλας τσαβισμό κατηγόρησε τον πληθωρισμό και την ύφεση σε δόλια συμπεριφορά των επιχειρήσεων που έπρεπε να ελέγχεται μέσω περισσότερη ρύθμιση, περισσότερη απαλλοτριώσεις, και πιο διευθυντές στη φυλακή. Η καταστροφή των ανθρώπων και οργανισμών θεωρήθηκε ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Με το να απαλλαγούμε από αυτές τις μάγισσες, η χώρα θα πρέπει να θεραπευτεί.
εννοιολογική παραδείγματα κοινωνιών »για την κατανόηση της φύσης του κόσμου που κατοικούν δεν μπορεί να στερεωθεί μόνο σε επιστημονικό γεγονός, επειδή η επιστήμη μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να διαπιστώσει την αλήθεια των ατομικών πεποιθήσεων? δεν μπορεί να επινοήσει ένα γενικό σύστημα πεποιθήσεων ή να εκχωρήσετε ηθική αξία για τα αποτελέσματα.
Η πολιτική είναι για την εκπροσώπηση και την εξέλιξη των εναλλακτικών συστημάτων πεποίθησης. Rafael Di Tella του Χάρβαρντ έδειξε ότι η θεμελιώδης καθοριστικός παράγοντας των επιλογών της δημόσιας πολιτικής είναι οι πεποιθήσεις του κοινού. Σε χώρες όπου οι άνθρωποι θεωρούν τους φτωχούς ως άτυχος, θέλουν αναδιανομή? όπου τους θεωρούν ως τεμπέληδες, δεν το κάνουν. Όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι επιχειρήσεις είναι διεφθαρμένοι, θέλουν περισσότερη ρύθμιση? και, με αρκετή ρύθμιση, οι μόνες επιτυχημένες επιχειρήσεις είναι διεφθαρμένοι. Έτσι, οι πεποιθήσεις μπορεί ακόμη και να είναι αυτο-διαιωνιζόμενη.
Σκεφτείτε Donald Trump, ο Δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με τον ίδιο και πολλοί υποστηρικτές του, οι ΗΠΑ με επικεφαλής τον ανθρωπάκια που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από καταλαβαίνω ξένες δυνάμεις, μεταμφιεσμένη ως σύμμαχοι. Το ελεύθερο εμπόριο είναι ένα μεξικάνικο εφεύρεση για να πάρει αμερικανικές θέσεις εργασίας. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μια φάρσα που εφευρέθηκε από την Κίνα για να καταστρέψει την αμερικανική βιομηχανία.
Από αυτό προκύπτει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να σταματήσει να παίζει ηγετικό ρόλο στη δημιουργία μιας λειτουργικής παγκόσμια τάξη που θα βασίζεται στις οικουμενικές αξίες και τους κανόνες, και αντί να χρησιμοποιήσει την εξουσία του για να εξαναγκάσει τους άλλους σε υποταγή. Σύμφωνα με το ισχύον πρότυπο, όπως υποστήριξε ο Joseph Nye του Χάρβαρντ, αυτό θα σήμαινε τη μονομερή καταστροφή του πιο σημαντική πηγή της Αμερικής των "έξυπνων" δύναμη. Όμως, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του ατού, αυτό θα ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός.
Πολύ το ίδιο μπορεί να ισχύει ψήφου του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν μετανάστες και τους κανόνες της ΕΕ πραγματικά εμποδίζουν την πρόοδο της χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι Brexit θα ανοίξει τον δρόμο για μεγαλύτερη ευημερία; Ή μήπως η οικονομική ύφεση από την ψηφοφορία αποτελεί ένδειξη του πόσο πολύτιμη ολοκλήρωση και η ελεύθερη κυκλοφορία των Ευρωπαίων ήταν η δική ζωτικότητα του Ηνωμένου Βασιλείου;
Ο κίνδυνος ότι η Βενεζουέλα τονίζει - και ότι η Βρετανία μπορεί σύντομα να τονίσει, καθώς και - είναι η ζημιά που μπορεί να έχουν δυσλειτουργικά συστήματα πίστης στην εθνική ευημερία. Ενώ η συγκεκριμένη Τσάβεςθρήσκευμα που κατέστρεψε τη Βενεζουέλα πιθανότατα θα καταλήξουν να καταρρεύσει κάτω από το βάρος των δικών κατακλυσμική την αποτυχία του, το μάθημα για τους άλλους είναι το πόσο δαπανηρό είναι να υιοθετήσει μια δυνητικά δυσλειτουργικό σύστημα πεποιθήσεων. Όταν πρόκειται για την χονδρική μετατοπίσεις παραδείγματα της πίστης, της Βενεζουέλας δείχνει πώς δυσβάσταχτα τέτοια πειράματα μπορεί να αποδειχθεί.
