Η επικράτηση κι ανάδειξη Ερντογάν σε "θεϊκό" ηγέτη ήταν ό,τι καλύτερο για την Τουρκία (απ' όσο φαίνεται τώρα) και ό,τι χειρότερο για μας.
1ον. Η δημοκρατία στην Τουρκία δεν είχε και δεν έχει μέλλον, γιατί τα δημοκρατικά δικαιώματα (σύμφυτα της δημοκρατίας) θα διαλύσουν την τεράστια χώρα. Άρα μόνο απολυταρχία - σουλτανάτο είναι το πολίτευμα που της ταιριάζει και το απέκτησε, δυστυχώς.
2ον. Ο Ερντογάν ενσωματώνει κι αναβιώνει το τουρκικό αρχέτυπο, του τυραννικού κοσμοκράτορα, μέσω νεο-μουσουλμανισμού και νεο-οθωμανισμού. Αναπτυσσεται τουρκικός νεο-εθνικισμός, αντίθετος του νεο-τουρκισμού του Κεμάλ, με βάση όχι το κοσμικό κράτος, αλλά την μαντήλα. Αυτός ο νεο-εθνικισμός είναι δύναμη δημιουργίας αφενός και επικίνδυνη ορμή αφετέρου. Το άμεσο στόχαστρο είναι η Ελλάδα.
3ον. Πρόκεται να παίξει εντελώς διαφορετικά στην διεθνή σκακιέρα, αποβάλλοντας τις ΗΠΑ. Εδώ, αλλοίμονο, αν το συμφέροντα της Ρωσίας συμπίπτουν με του Ερντογάν κι ακόμη αλλοίμονο να ταιριάξουν με της Κίνας. Σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία γίνεται υπερδύναμη ολκής, με ΑΕΠ ήδη άνω του τρισεκατομμυρίου.
Είναι πολλά ακόμη, αλλά και η περίπτωση διαμελισμού και διάλυση της Τουρκίας να παίζει. Γιατί, όπως έλεγε η γιαγιά μου, "τα μυρμίγκια, όταν είναι χαθούν, αποκτούν φτερά".
