Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί σήμερα στο Eurogroup, η κυβέρνηση ακολουθεί έναν ολισθηρό κατηφορικό δρόμο, ο οποίος δυστυχώς στο τέρμα του έχει έναν ολοένα και πιο έντονα επανερχόμενο κίνδυνο. Την έξοδο από το ευρώ. Και την επαναφορά, δυστυχώς ίσως και ως εθνική επιδίωξη, της πρότασης Σόιμπλε, όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Διαπραγματεύσεις χωρίς ουσιαστικό στόχο, δήθεν νέες κόκκινες γραμμές, φορολογικές ακροβασίες χωρίς προετοιμασία, εξουθένωση της κοινωνίας χωρίς πραγματικό όφελος, συνεχής αναξιοπιστία έναντι δεσμεύσεων προς τους εταίρους. Και αντί για λύσεις επιλέγονται ψεύδη περί δήθεν ξαφνικών πιέσεων και εκβιασμών, επί θεμάτων όμως που ήδη έχει συμφωνήσει από το καλοκαίρι και υπογράψει ο πρωθυπουργός. Ακολουθείται τακτική "πετάμε την μπάλα στην εξέδρα και αποπροσανατολίζουμε", είτε με τους Πόντιους, είτε με τις δικαστικές υποθέσεις.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας το καλοκαίρι είτε λόγω πανικού, είτε για να παραμείνει στην εξουσία έδωσε γη και ύδωρ, για το οποίο στη συνέχεια παραπλάνησε την κοινωνία με τα περί μη υιοθέτησης της πατρότητας του νέου Μνημονίου. Και τώρα παριστάνει και πάλι τον αντιστασιακό. Και η προπαγάνδα αναδεικνύεται σε εθνική κυβερνητική στρατηγική, με φουλ λαϊκίστικες εξάρσεις. Για να δούμε λοιπόν... Γιατί την προηγούμενη φορά που έκανε πως διαπραγματευόταν είδαμε πόυ οδηγήθηκαν τα πράγματα.
Όμως η ουσία είναι δυστυχώς πολύ χειρότερη. Η ουσία είναι ότι όλα τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται δραματικά χωρίς να προκύπτει ελπίδα όχι ανάκαμψης αλλά ούτε και σταθεροποίησης. Η πορεία δείχνει μη αναστρέψιμη και σε βάθος (ολίγου) χρόνου όταν θα εξαντληθεί η φορολογική δυνατότητα μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας -είτε λόγω συνεχούς συρρίκνωσης εισοδημάτων είτε και γιατί θα έχει καεί το όποιο "λίπος"- θα αρχίσει η κατάρρευση.
Οσο για την αντιπολίτευση; Στη Νέα Δημοκρατία έχουν κουράσει ακόμα και τους πιο φανατικούς οπαδούς τους και αναλώνονται στις πιο κρίσιμες στιγμές της χώρας σε ρεσιτάλ εσωστρέφειας διολισθαίνοντας προς την περαιτέρω συρρίκνωση, ενώ όλοι οι άλλοι περιμένουν μπας και εμφανιστούν διαρροές στην κυβερνητική ομάδα για να τους καλέσουν να συγκυβερνήσουν. Κοντόφθαλμοι όλοι τους, δεν αντιλαμβάνονται, δεξιοί, κεντρώοι και κεντροαριστεροί, ότι σε λίγο (με την τακτική του ώριμου φρούτου...) δεν θα έχει απομείνει τίποτα να διαχειριστούν.
Και βέβαια, συνένοχοι στην παραπλάνηση της ελληνικής κοινωνίας είναι και οι περίφημοι "θεσμοί". Παραπλάνηση που ή δείχνει αδιέξοδο λύσεων ή και σκοπιμότητα. Γιατί δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται όλοι ότι ακόμη και το Μνημόνιο πλέον σέρνεται και δεν μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται την ασφυξία στην οικονομία που οδηγεί δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από όσες απέμειναν, εκτός Ελλάδας -15.000 νέα εταιρικά ΑΦΜ ανοίγουν σε Βουλγαρία και Κύπρο από νέες μεταφορές έδρας- και πολλαπλασιάζει τα λουκέτα. Δεν μπορεί να μην εκτιμούν ότι η κατάρρευση της ραχοκοκαλιάς του παραγωγικού ιστού της χώρας εντείνει το σπιράλ της ύφεσης.
Θα κλείσω, επισημαίνοντας και πάλι την ανησυχία που εξέφρασε ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Ότι η πρόταση Σόιμπλε για εκούσια έξοδο με... μπόνους, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να αναγορευτεί με την πορεία που λαμβάνουν τα πράγματα σε εθνική επιδίωξη... Ας ελπίσουμε ότι θα διαψευστούν αυτές οι ανησυχίες που ωστόσο έχουν αρχίσει να πυκνώνουν σε πολλούς σοβαρούς κύκλους.
