Υπό το φως των πρόσφατων διεθνών γεγονότων, ο μύθος του αλάθητου του δυτικού μοντέλου φαίνεται να έχει απαξιωθεί και ακόμα και οι ειδικοί στον τομέα αυτό του κόσμου το αναγνωρίζουν.
"Μέχρι στιγμής, η ΧΧΙ αιώνα υπήρξε μια αποτυχία για το δυτικό μοντέλο τού αιώνα," λέει ο John Micklethwait και Adrian Wooldridge, συγγραφείς του νέου βιβλίου με τίτλο «Η Forth Επανάσταση» («Η τέταρτη επανάσταση». Μια δήλωση που μπορεί να φαίνονται ασυνήθιστα θεωρώντας ότι Micklethwait και Wooldridge είναι συγγραφείς του The Economist, μια έκδοση που έχει από καιρό επέμενε ότι η «μη-Δύση» θα μπορούσε να επιτύχει μόνο την ευημερία και τη σταθερότητα σε ολόκληρη την δυτική μοτίβο τονίζει Pankaj Mishra, συγγραφέας ενός Το άρθρο για το θέμα αυτό στην εφημερίδα The Guardian. Τότε Mishra αναλύει τους λόγους για τους οποίους το δυτικό μοντέλο έχει αποτύχει σε πολλά μέρη του κόσμου, αμαυρώνει την εξιδανίκευση του δυτικού μοντέλου. Ο όρος αυτός αναφέρεται στην πεποίθηση του συγγραφέα ότι «τα θεσμικά όργανα του κράτους-έθνους και της φιλελεύθερης δημοκρατίας γενικεύσει σταδιακά στον κόσμο και την μεσαία τάξη στα σκαριά, που δημιουργήθηκε από τον βιομηχανικό καπιταλισμό, θα φέρει εκπρόσωπος και σταθερή κυβέρνηση? κάθε κοινωνία, με λίγα λόγια, έχει ως στόχο να εξελιχθεί ως τη Δύση. "
Η δυναμική και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Δυτικής «πρόοδος» δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν το «μη-Δύσης»
Κατά τη γνώμη του συγγραφέα, τα γεγονότα των τελευταίων ετών, μαζί με την ιστορία της Ευρώπης κατά τον τελευταίο αιώνα, δείχνουν ότι είναι καιρός να αναρωτηθούμε τι Niebuhr ονομάζεται "εξαιρετικά ενδεχόμενες επιτεύγματα της Δύσης» και να αφιερώσει περισσότερη προσοχή για ιστορίες η «μη-Δύσης». Η αποαποικιοποίηση του εικοστού αιώνα, έδωσε αφορμή για πολλά έθνη-κράτη στην Ασία και την Αφρική. Αλλά ο συγγραφέας πηγαίνει για να εξηγήσει ότι οι συνθήκες που συνέβαλαν στην επιτυχία της Ευρώπης στο δέκατο ένατο αιώνα δεν υπάρχουν στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Κατά συνέπεια, ακριβώς όπως ο κόσμος πεθαίνει, βυθισμένο σε εξεγέρσεις, πολέμους και σφαγές, είναι η ψευδαίσθηση ότι το δυτικό μοντέλο θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και την ευημερία για τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής . Ο συγγραφέας εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με την Ευρώπη, η οποία έγινε τα σύγχρονα εθνικά κράτη της σταδιακής, η «μη-Δύσης» αντιμετωπίζει ταυτόχρονα με το έργο της δημιουργίας ισχυρών πολιτικών δομών και βιώσιμες οικονομίες και, ταυτόχρονα, να πληρούν τις απαιτήσεις της αξιοπρέπειας έτσι και την ισότητα. Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι πουθενά στην Ευρώπη δεν ήταν ιδιωτικές ελευθερίες, καθολική ψηφοφορία και το κοινοβουλευτικό σύστημα, τόσο κατά τη διάρκεια των ετών της εκβιομηχάνισης.
Όλα τα Δυτικά έθνη που αλιεύονται σε ένα ψέμα, το ψέμα για ψευτο-ανθρωπισμού του
Επίσης, Mishra τονίζει ότι οι συντάκτες του «The Economist» παραλείπεται στο βιβλίο του, που στη Δύση η ιστορία της γέννησης του σύγχρονου έθνους-κράτους πέρασε και μέσα από μαζικές δολοφονίες και τις περιπτώσεις των θρησκευτικών πολέμων του δέκατου έβδομου αιώνα, με τις γαλλικές επαναστάσεις, Ναπολεόντειων πολέμων , πολέμων της ιταλικής ενοποίησης, κλπ "Αιώνες του εμφυλίου πολέμου, αυτοκρατορική κατάκτηση, σκληρή εκμετάλλευση και τη γενοκτονία κατεστάλησαν σε ιστορίες που έδειξε πώς Δυτική έκανε τον σύγχρονο κόσμο », λέει ο συγγραφέας, ο οποίος στη συνέχεια αναφέρει ο James Baldwin, ο οποίος το 1963 προειδοποίησε ότι «όλες οι δυτικές χώρες που αλιεύονται σε ένα ψέμα, το ψέμα για ψευδή ανθρωπισμό του, πράγμα που σημαίνει ότι η ιστορία της δεν έχει καμία ηθική αιτιολόγηση, και η Δύση δεν έχει καμία ηθική αρχή."
