Του Μιχαήλ Βλασταράκου
Το σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό έχει αποκλειστικά και μόνο δημοσιονομικό χαρακτήρα. Καλείται να καλύψει τη μείωση των ασφαλιστικών δαπανών που προβλέπονται στον προϋπολογισμό, ύψους 1,8 δισ. ευρώ. Δεν συνοδεύεται από καμία μελέτη, αναλογιστική ή οικονομική και βεβαίως δεν αποτελεί μεταρρύθμιση. Δεν έχει δηλαδή, κανένα αναπτυξιακό στοιχείο, αναγκάζοντας χιλιάδες νέους επιστήμονες να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Γι' αυτό και θεωρώ ότι δεν είναι δυνατή η συζήτηση επί του προσχεδίου.
Τι πρέπει να γίνει; Αυτό που ζήτησα το μεσημέρι της Δευτέρας από τον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο της συνάντησης που είχαμε μαζί του όλοι οι Πρόεδροι των Επιστημονικών Φορέων. Δηλαδή, να αποσύρει το προσχέδιο πάραυτα και να ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος με τους εκπροσώπους των επιστημονικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι θα προχωρήσουν αυθαίρετα σε τόσο σημαντικές αλλαγές που αφορούν τον κόπο και τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων και δη των νέων επαγγελματιών, και από την άλλη να μιλούν για ανάπτυξη και προοπτικές της χώρας. Πρέπει να καταλάβουν ότι η όποια ανάπτυξη θα ξεκινήσει από το μυαλό, την κατάρτιση και τη δουλειά των νέων ανθρώπων. Χωρίς αυτούς η Ελλάδα θα καταντήσει χώρα συνταξιούχων. Ήδη το ΕΣΥ είναι "γερασμένο", αφού δεν γίνονται προσλήψεις. Ο μέσος όρος ηλικίας των επιστημόνων που εργάζονται στα Δημόσια Νοσοκομεία είναι τα 60 έτη. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, αν δεν γίνουν ενέσεις τόνωσης του συστήματος, αν δεν δοθούν κίνητρα στους επιστήμονες, όλο και περισσότεροι νέοι ιατροί, οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν το ασφαλιστικό σύστημα, θα αναζητήσουν την τύχη στο εξωτερικό, αφού δεν ανοίγουν θέσεις εργασίας στο ΕΣΥ αλλά θα είναι αδύνατον να εργαστούν και ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Έτσι το Σύστημα Υγείας, εν τω συνόλω του, θα καταρρεύσει. Δεν θα μπορεί να παρέχει υπηρεσίες στους πολίτες, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Βάσει των σημερινών συνθηκών, πώς και κυρίως γιατί να παραμείνει ένας νέος ιατρός στην Ελλάδα, ιδίως με την εισφοροεπιδρομή και φοροεπιδρομή που πρόκειται να εξαπολύσει η κυβέρνηση αν τελικώς προχωρήσει το εν λόγω σχέδιο; Ήδη σήμερα, με τις εισφορές που ισχύουν, το 30% των αυτοαπασχολούμενων ιατρών αδυνατεί να τις καταβάλει. Αν αυτές αυξηθούν σε δυσθεώρητα ύψη (συνολικά 32% - 34% επί των καθαρών εισοδημάτων), μαζί με την υπερφορολόγηση η οποία για εφέτος αντιστοιχεί στο 35% των καθαρών εισοδημάτων, δημιουργείται μία συνολική επιβάρυνση της τάξεως του 70% επί των καθαρών εισοδημάτων. Για να γίνω πιο κατανοητός θα φέρω το εξής παράδειγμα: ένας ιατρός που δηλώνει ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ (είναι το δηλούμενο καθαρό εισόδημα του μέσου όρου των αυτοαπασχολούμενων ιατρών σύμφωνα με στοιχεία Υπουργείου Οικονομικών για το 2014) θα πρέπει να καταβάλει σε φόρους και εισφορές 14.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίσει τον ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας και λοιπές φορολογικές υποχρεώσεις. Άρα απομένει ένα μικρό εισόδημα της τάξεως των 6.000 ευρώ με το οποίο πρέπει να καλύψει τις ανάγκες του. Και ερωτώ: είναι δυνατόν στη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει ύφεση όπως στην Ελλάδα, ένας ιατρός με εισοδήματα 40.000 ευρώ, να πληρώνει εισφορές μόλις 3.300 ευρώ;
Με τις τακτικές αυτές η κυβέρνηση αποδυναμώνει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, αυξάνει την παραοικονομία και οδηγεί στην ανεργία, την υπαλληλοποίηση και την μετανάστευση το πιο αξιόμαχο ιατρικό προσωπικό της χώρας.
Επίσης, έχω τονίσει επανειλημμένως ότι το Ταμείο μας, το ΕΤΑΑ, μπορεί και πρέπει να μείνει ανεξάρτητο. Είναι ένα Ταμείο το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει από τον Κρατικό Προϋπολογισμό ούτε ένα ευρώ και εξακολουθεί να είναι βιώσιμο, παρά την απομείωση των αποθεματικών του (άτοκες καταθέσεις, δομημένα ομόλογα, PSI, κακοδιαχείριση κ.λπ.). Μάλιστα, μελέτες που έχουν γίνει έχουν δείξει ότι μπορεί να είναι βιώσιμο στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης. Τα αποθεματικά του Ενιαίου Ταμείου των Επιστημόνων ανέρχονται σήμερα σε περίπου 3 δισ. ευρώ (κινητή και ακίνητη περιουσία). Ωστόσο, εισερχόμενα στη χοάνη ενός ενιαίου Ταμείου, θα χαθούν μαζί με τα υπόλοιπα, που τόσα χρόνια απομυζήθηκαν με κάθε τρόπο.
Εν κατακλείδι, ο τόπος έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις, οι οποίες όμως θα οδηγούν στην αξιοπρεπή διαβίωση και λειτουργία του συνόλου των πολιτών και όχι στην απαξίωσή τους. Θα πρέπει όλοι να σκεφτούμε το αύριο, να υπάρχει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός που θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος χωρίς όμως να απαξιώνει αυτούς που το τροφοδοτούν. Θα πρέπει να δώσουμε ζωτικό χώρο στους νέους επιστήμονες ώστε να εργαστούν στη χώρα τους αξιοπρεπώς, συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της.
* O κ. Μιχαήλ Βλασταράκος είναι Πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου
