1) Το μυστικό του Κώστα και του Αλέξη...
Πολλούς τους ξενίζουν τον τελευταίο καιρό οι δημόσιοι πολιτικοί εναγκαλισμοί της Καραμανλικής δεξιάς με την Τσιπρική μεταπαπανδρεϊκή "παλαβή" αριστερά.
Όμως αν όπως έλεγε ο διαπρεπέστερος Έλληνας μαρξιστής, Νίκος Πουλαντζάς, το κράτος εκφράζει το συσχετισμό των πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων κάθε χρονικής συγκυρίας, τότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η ευκολία με τον οποία Καραμανλική δεξιά και παλαβή αριστερά αλληλοθωπεύονται δημόσια.
Για όσους ερμηνεύουν τις εξελίξεις με βάση την προβολή του ατομικού ή συντεχνιακού κομματικού συμφέροντος η ταύτιση δεξιάς και αριστεράς δεν αποτελεί έκπληξη. Αποτελεί την επιβεβαίωση μιας ισχυρής κοινωνικής πλειοψηφίας στην κοινωνία. Κάθε πολιτικός συσχετισμός εκφράζει με κοινωνικούς και ταξικούς όρους κοινωνικούς και οικονομικούς συσχετισμούς. Κοινό εν δυνάμει υποκείμενο δεν έχουν μόνο η Καραμανλική δεξιά και η "παλαβή" ή παπανδρεϊκή αριστερά, αλλά το 80-90% του ελληνικού πολιτικού σκηνικού.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ισχυρή παραγωγική ιδιωτική οικονομία ικανή να στηρίξει κάποιο ανάλογο καθοριστικού ρόλου πολιτικό ρεύμα. Η ιδιωτική οικονομία που υπάρχει είναι παρασιτική υπό την έννοια πως εξαρτάται κυρίως από την καταναλωτική ζήτηση. Μετά τη χρεοκοπία και το τέλος των δανεικών, η διατήρηση της καταναλωτικής ζήτησης εξαρτάται από μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, συν τις καταθέσεις που έχουν διαφύγει από τράπεζες και κρυφτεί στο εξωτερικό ή τα στρώματα.
Η συμμετοχή της κατανάλωσης στο ΑΕΠ στην χώρα μας ανέρχεται στο 86%, το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως και αυτό αποδεικνύει τη βάση της παραπάνω εκτίμησης.
Οι μισθοί και οι συντάξεις που καταβάλλει το δημόσιο όμως εξαρτώνται από φθίνοντες πόρους μιας φθίνουσας οικονομικής δραστηριότητας, άρα οι μειώσεις συντάξεων και μισθών έχουν εισέλθει σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο καθοδικό κύκλο μέχρι τελικής πτώσης. Μέχρι δηλαδή η χώρα να φτάσει στο προ εικοσαετίας επίπεδο της μετασοβιετικής Βουλγαρίας και Ρουμανίας (τηρουμένων κάποιων αναλογιών).
Η χρεοκοπία του 2010 και οι μετατοπίσεις που προκλήθηκαν όταν το πολιτικό σύστημα είτε ως ΠΑΣΟΚ είτε ως ΝΔ αναγκάστηκε να πάρει οριζόντια μέτρα, είναι χαρακτηριστικές. Έγινε μαζική "μετάσταση" του πελατειακού κράτους είτε προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες και την ΧΑ είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ με πρόφαση τις αντιμνημονιακές ψευδαισθήσεις που καλλιέργησαν οι ηγεσίες τους.
Μόλις έγιναν εξουσία αμφότεροι εφάρμοσαν εξ ανάγκης τα ίδια μέτρα, της αργής διολίσθησης προς την χρεοκοπία, διαμαρτυρόμενοι πως τους τα υποβάλλουν οι δανειστές, λες και είχαν κάποια άλλη επιλογή...
Ο Καραμανλισμός στη μεταπολίτευση στην προσπάθεια να συγκρατήσει την επάνοδο του εκκρεμούς της αριστεράς ουσιαστικά παραδόθηκε στην ιδεολογική της κυριαρχία και βολεύτηκε από τη γενίκευση του κρατικοδιαιτισμού της ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις.
Δεν είναι καθόλου παράδοξος λοιπόν ο εναγκαλισμός της δεξιάς με την αριστερά, παρά τις κατά καιρούς λεκτικές αντιπαραθέσεις.
Όλο και περισσότερο οι πρακτικές πολιτικές επιλογές των πολιτικών παρατάξεων τα τελευταία χρόνια συνέπιπταν στα πλαίσια μιας δήθεν διάθεσης για κοινωνική πολιτική και αναδιανομής του οικονομικού εισοδήματος δήθεν προς όφελος των ασθενέστερων αλλά επί της ουσίας υπέρ του κομματικού πελατειακού κράτους.
Ο Κώστας Καραμανλής πρότεινε για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια, που ήταν μεταξύ των δανειστών του Ανδρέα Παπανδρέου για την δικαιολόγηση του πόθεν έσχες της περίφημης ροζ βίλας της Εκάλης.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν δέχτηκε να ψηφίσει το Σταύρο Δήμα αλλά πρότεινε και εξέλεξε τον Προκόπη Παυλόπουλο, που φέρει ως υπουργός και τη μεγαλύτερη ευθύνη μετά τον πρωθυπουργό της περιόδου 2004-2009 για τις αθρόες προσλήψεις με οφθαλμοφανή πελατειακά κομματικά κριτήρια.
Κοινός παρονομαστής των δυο μεταπολεμικών ιστορικών παρατάξεων της δεξιάς και της αριστεράς είναι η κοινή αντίληψη περί κρατικοδιαιτισμού, παρασιτισμού και κομματοκρατίας συγκεκαλυμμένα υπό το μανδύα κάποιου δήθεν κοινωνικού "φιλελευθερισμού" ή αριστερού ριζοσπαστισμού από την άλλη.
Η μεταπολίτευση από οικονομική άποψη ξεκίνησε το ’74 με τις μεγάλες εθνικοποιήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατά τη δεκαετία του ’80 επιβλήθηκε oλοκληρωτικά με τις κρατικοποιήσεις προβληματικών επιχειρήσεων, τον πολλαπλασιασμό των προσλήψεων στο δημόσιο, την διάλυση της δημόσιας διοίκησης από τους πρασινοφρουρούς συνδικαλιστές, την ισοπέδωση της παιδείας και τη γενίκευση της διαφθοράς και της ανοχής σ’ αυτήν κατά την διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα πρώτα συμπτώματα της πορείας προς τη χρεοκοπία έγιναν ορατά ήδη από το 1985. Οι εισροές όμως από επιδοτήσεις και αργότερα μετά το 2000 τα χαμηλά επιτόκια λόγω ευρώ ανέβαλαν τη χρεοκοπία.
Τοn επίλογο της μεταπολίτευσης ουσιαστικά τον έγραψε η διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή του νεότερου που αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ελληνικής χρεοκοπίας. Οι περιπτώσεις του κ. Πολύδωρα με την επανίδρυση της αγροφυλακής για λόγους πελατειακών και κομματικών εξυπηρετήσεων και του κ. Παυλόπουλου με την νόθευση κάθε έννοιας αξιολόγησης δια της προσωπικής συνέντευξης αποτελούν το χαρακτηριστικό δείγμα της διακυβέρνησης Καραμανλή.
Στα δυο τελευταία χρόνια της περιόδου Καραμανλή οι δαπάνες του πελατειακού κράτους είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, τα ελλείμματα αρκετών δεκάδων δισ. ευρώ εκτίναξαν το χρέος και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία του 2010, η οποία λόγω της παρέμβασης των εταίρων για τους δικούς τους λόγους, εξελίχθηκε σε μια χρεοκοπία σε δόσεις και αργή εξέλιξη της οποίας την τελική φάση δεν έχουμε ζήσει ακόμη.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ούτε η Καραμανλογενής δεξιά, ούτε η Παπανδρεογενής αριστερά είναι πως το μοντέλο της ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις έχει εξαντλήσει τα όριά του. Με την επιμονή τους στη διατήρηση ενός μοντέλου για το οποίο δεν υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις συντήρησης, είναι σαν να σκάβουν όλο και πιο βαθύ το λάκκο που θα θάψουν την ελληνική κοινωνία, των πελατών τους μη εξαιρουμένων.
Μάλιστα με όρους καθαρά οικονομικού ανταγωνισμού όσοι έχουν πελάτες έχουν μάθει να επιβιώνουν κάτω από την ομπρέλα του κομματικού και κρατικού προστατευτισμού θα βρεθούν σε μειονεκτικότερη θέση όταν αυτό καταρρεύσει.
2) Βοήθεια σε καρδιοπαθή...
Πριν από λίγες μέρες από τη στήλη έγινε γνωστή η ιστορία του συμπατριώτη μας που χρειάζεται επειγόντως κάποια επέμβαση καρδιολογικής φύσεως, αλλά το δημόσιο σύστημα υγείας αδυνατεί λόγω έλλειψης πόρων να του καλύψει την δαπάνη. Δεν είναι ώρα να αναλύσουμε τα αίτια της χρεοκοπίας και που πάνε οι υψηλοί φόροι που πληρώνουμε.
Πολλοί αναγνώστες της στήλης εξέφρασαν την επιθυμία να βοηθήσουν τον κ. Πετρίδη, αυτό είναι το όνομα του ασθενούς. Η στήλη ζήτησε από το γιό του, κ. Δημήτρη Πετρίδη να στείλει ένα λογαριασμό προκειμένου να τον δημοσιοποιήσει και να βοηθήσουν όσοι θέλουν και μπορούν. Κάποιοι αναγνώστες που είναι στον τραπεζικό τομέα με ενημέρωσαν πως κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Όπερ, στην περίπτωσή μας το κράτος δεν μπορεί να καλύψει λόγω χρεοκοπίας τη δαπάνη για μια σοβαρή επέμβαση και ο νόμος δεν επιτρέπει στους συμπολίτες να βοηθήσουν. Θα ασχοληθούμε άλλη φορά με τον ανάλγητο κρατισμό και τις εγκληματικές ρυθμίσεις επί της ζωής και το θανάτου. Όποιος νομίζει πως μπορεί να βοηθήσει ας το πράξει και όποιος θέλει να εφαρμόσει το νόμο ας το πράξει επίσης.
Η στήλη ζήτησε από το γιό του ασθενούς ένα λογαριασμό και το δημοσιεύει για όσους θέλουν να βοηθήσουν αναλαμβάνοντας κάθε σχετική ευθύνη. Όπως υποσχέθηκα ο ίδιος κατέθεσα τα πρώτα 50 ευρώ.
Ο λογαριασμός που μου έστειλε ο γιός του ασθενούς κ. Δημήτρης Πετρίδης στη Eurobank είναι: ΙΒΑΝ GR9702607330000800102228585. (Επίσης ο γιός του κ. Πετρίδη έστειλε τα σχετικά ιατρικά έγγραφα τα οποία μπορείτε να δείτε στη δεξιά στήλη "Σχετικά Αρχεία).
Όπως έγραψα και χθες η στήλη δεν είναι σε θέση να ελέγξει την περίπτωση αυτή. Όποιος θέλει να μάθει πως προέκυψε ας ανατρέξει στο χθεσινό και προχθεσινό άρθρο.
Καλές γιορτές να έχουμε... και ας ελπίσουμε τα χρόνια του ασθενούς όπως και κάθε συνανθρώπου να είναι πολλά…
Μικρό δείγμα του ενδιαφέροντος των αναγνωστών...
Α) Δεν είμαι εγγεγραμμένο μέλος στο Capital, αλλά σας διαβάζω καθημερινά! Είμαι άνεργος ελέω capital controls, απολύθηκα 5/8/2015 λόγω απότομης πτώσης στα οικονομικά της επιχείρησης που δούλευα! Θα ήθελα να συνδράμω όμως, στην όποια προσπάθεια ξεκινήσει για τον κύριο που χρειάζεται βηματοδότη... Δεν μπορώ να προσφέρω πολλά, αλλά 5€ δεν θα μου λείψουν! Ελπίζω η περίπτωση να είναι αληθινή, καθώς πολλοί είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον αλτρουισμό των συμπολιτών μας!
Εις μνήμην του μικρού Πανούλη από Κέρκυρα, που πολέμησε γενναία την επάρατο αλλά νικήθηκε, και της Μαρίας Κολοκούρη, τραγουδίστριας του συγκροτήματος Astarte, που κέρδισε τη μάχη εναντίον της λευχαιμίας, αλλά έχασε τον πόλεμο λόγω έλλειψης δυνάμεων!
Τσιώλης Γεώργιος
Κέρκυρα
Β) Χρόνια Πολλά κ. Στούπα. Σχετικά με το άρθρο σας για βοήθεια πρός τον κ. Πετρίδη, έχουμε κάτι νεότερο (Αρ. Λογαριασμού?).
Ευχαριστώ
Ιωάννης Ψυχογιός
Γ)Καλημέρα κ.Στούπα,
Μόλις διάβασα το άρθρο σας για την βοήθεια στον καρδιοπαθή αναγνώστη σας. Αν θα βοηθήσουμε έναν άνθρωπο δεν χρειάζεται κανένα απολύτως καμία διαφήμιση από κανέναν. Επειδή όμως αντιλαμβάνομαι είστε μακριά πολύ μακριά νυχτωμένος σε θέματα υγείας θα πρέπει να σας πω ότι στην Αμερική ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα ήταν απλός καταδικασμένος. Αιματολόγος σε κάποιο νοσοκομείο της ελληνικής "καφριστανικής" επαρχίας κατά τα λεγόμενα σας, αφού δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα γίνονται για το καλό μας αφού το κάνουν οι καλοί Ευρωπαίοι που θέλουν μόνο το καλό μας, ξεκίνησε μια χημειοθεραπεία για την λευχαιμία. Η γυναίκα πήγαινε άριστα η ανταπόκριση της στην θεραπεία ήταν πολύ καλή και η πρόγνωση επίσης. Έξι μήνες μετά και ενώ η γυναίκα ήταν στην Αμερική επέστρεψε στην μπανανία. Πήγε στον γιατρό της και την είδε σε μαύρο χάλι. Στο μοντέλο της Αμερικής που πολύ σαν και εσάς το έχετε σαν πρότυπο, σε ασθενής άνω των 80 ετών δεν επιτρέπεται καμία χημειοθεραπεία έστω και αν ο ασθενής ανταποκρίνεται θετικά σε αυτήν. Γιατί;;; Διότι η ΙΔΙΩΤΙΚΗ της ασφάλεια απλά δεν την κάλυπτε. Για να μπορούνε διάφοροι δημοσιογράφοι με πολύχρωμα φτερά να πανηγυρίζουν ότι το πάρτι τελείωσε. Προσευχηθείτε να μην αρρωστήσετε. ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ.
Δημήτριος Μεταξάς
Δ) Πως ξεκίνησε η ιστορία του καρδιοπαθούς...
Καλησπέρα κ Στούπα,
Πριν από ένα περίπου χρόνο, συνάντησα έναν γνωστό μου και μου έκανε διάγγελμα εναντίον των τότε Κυβερνώντων. Οι χαρακτηρισμοί έδιναν και έπαιρναν και ήταν εμφανής η ελπίδα του πως τα πράγματα σύντομα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.
Εκείνο τον καιρό είχε μόλις βγει από το νοσοκομείο μετά από ένα καρδιακό επεισόδιο και οι γιατροί του Δημόσιου Νοσοκομείου του είχαν συστήσει να βάλει βηματοδότη, αλλά είχε την φαεινή ιδέα να αρνηθεί.
Την περασμένη εβδομάδα τον πέτυχα στο Νοσοκομείο όπου είχα πάει να επισκεφτώ ένα συγγενικό μου πρόσωπο.
Ο γνωστός μου ήταν μέσα στην απογοήτευση.
Οι γιατροί του είπαν πως πλέον επιβάλλεται να βάλει βηματοδότη στην καρδιά, αλλά θα πρέπει να το κάνει σε κάποια ιδιωτική κλινική γιατί το Νοσοκομείο δεν μπορεί να προμηθευτεί και είναι σίγουρο πως θα έχει το ίδιο θέμα σε όποιο δημόσιο Νοσοκομείο και αν ψάξει.
Αν ο άνθρωπος αυτός δεν βρει χρήματα άμεσα, η ζωή του είναι σε κίνδυνο.
Όταν τον πείραξα λέγοντας "αυτούς ήθελες, τι να σου κάνω"... μου απάντησε "εγώ Καμμένο ψήφισα".
Καλές γιορτές για όλους (και για τον γνωστό μου)
ΜΦΧ
ΓΠ
3) Φεύγω ή μένω...
Καλησπέρα σας κ. Στούπα,
Σας διαβάζω καιρό και ομολογώ ότι δεν συμφωνούμε πάντοτε. Τον τελευταίο καιρό όμως αισθάνομαι ότι περιγράφετε αυτό που αισθάνομαι και θέλω να φωνάξω και εγώ όσο πιο δυνατά μπορώ. Δυστυχώς έπεσα και εγώ θύμα της γοητείας της σημερινής κυβέρνησης αν και σίγουρα δεν φταίει αυτή και μόνο αυτή για την κατάστασή μας. Φώναζα από το 2010 και εγώ σε φίλους και συγγενείς ότι τώρα (το 2010) είναι η ώρα της χρεοκοπίας. Πλέον έχουμε φτάσει μάλλον στην ώρα του "καλή αντάμωση".
Είμαι αυτή τη στιγμή 40 ετών. Εχω δύο παιδιά και μια επιχείρηση. Ψάχνω τελευταία ένα λόγο να μείνω στην Ελλάδα αλλά κάθε μέρα η σχέση με τους συνανθρώπους μου γίνεται όλο και πιο δύσκολη και η κατάσταση βλέπω ότι πάει στο χειρότερο. Από τη μια έχουμε αρκετή δουλειά, και από την άλλη δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδά μας που συνεχώς αυξάνονται. Οι συνάνθρωποί μας, δέχομαι ότι γενικότερα υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, θεωρούν ότι πρέπει να παρασχεθεί παροχή υπηρεσιών δωρεάν γιατί... "έλα μωρέ, τι σου κοστίζει εσένα, πέντε λεπτά θα κάνεις".
Από την άλλη βλέπουμε το μπάχαλο να συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμη, οπότε οι καταστάσεις θα χειροτερέψουν πριν αρχίσουν, αν αρχίσουν να βελτιώνονται.
Εφόσον λοιπόν απασχολούμαι στον τομέα της τεχνολογίας που έχει ζήτηση σε όλο το δυτικό κόσμο. Εφόσον το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρουμε είναι από τα κορυφαία στην Ελλάδα και μπορεί να σταθεί οπουδήποτε (σε οργανωμένο κράτος). Εφόσον δεν φοβάμαι να δουλέψω όσες ώρες χρειαστεί (Δουλεύουμε πάντα 10-12 ώρες τη μέρα). Τι λόγο μπορείτε να σκεφτείτε ώστε να αξίζει το κόπο να μείνω εδώ;
Επιπλέον να πω ότι εδώ και 6 μήνες μετά τα capital controls έχει κοκκινίσει και το στεγαστικό (πληρώνεται κανονικά από το 2005), για να μπορέσουμε να στηρίξουμε την επιχείρηση που χρειάστηκε να έχει μετρητά, επίσης να πούμε ότι εάν μας εξοφλούσε το κράτος (δήμοι και στενότερο κράτος) δεν θα ήταν κόκκινο το στεγαστικό.
Παρακαλώ μια γνώμη στο: μένω ή φεύγω;
Δεν θα ήθελα να δημοσιευθεί το ονοματεπώνυμό μου και το κείμενο που είναι σε έντονη γραφή σε περίπτωση δημοσίευσης.
Με εκτίμηση,
Νίκος Β.
Απάντηση: Για τόσο σημαντικά ζητήματα οι προσωπικές συμβουλές είναι παρακινδυνευμένες. Αυτό που μπορεί να κάνει ένας αρθρογράφος είναι να περιγράφει την κατάσταση και τις προοπτικές της και την καθημερινή αρθρογραφία. Ούτε και ο ίδιος βρίσκομαι σε κάποια συμφωνία διαρκείας με όσα γράφω. Μεταβάλλω απόψεις συχνά, ενώ πολλάκις αυτά που γράφω είναι ερωτήματα που θέτω στον εαυτό μου δημόσια.
