Το μήνυμά μας είναι, κατά καιρούς, όταν οι ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας αμφισβητείται και εκφυλισμένη όπως η δική μας είναι, με έδρα τις αξίες, τις μετρήσεις, κανόνες, πρότυπα και αρχές, δηλαδή πολιτικές ιδεολογίες, πρακτικώς αδύνατη. Αυτό είναι όταν η πολιτική τάξη χάνει τον προσανατολισμό.
Το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας διαμορφώθηκε και καθιερώθηκε τον 20ο αιώνα. Δύο αντίθετες θεωρίες και ιδεολογίες που αφορούν κεφαλαίου και της εργασίας προέκυψε? ήταν ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός. Πραγματικό σημείο αναφοράς, ωστόσο, ήταν βιομηχανικού κεφαλαίου και των μέσων παραγωγής.
Αλλά ενώ είχαν εμπλακεί σε διαφωνίες σχετικά με τα βιομηχανικά δυνάμεις, οι νέες δυνάμεις της τεχνολογίας έχουν αυξανόμενη ισχυρή, αν και δεν είχαν καμία ιδεολογική αναπαράσταση. Αυτές οι νέες δυνάμεις άσκησε αφόρτιστο, uncolored πραγματισμό στο προσκήνιο.
Όλα τα uncolored, ανεξάρτητες πολιτικές δυνάμεις που επενδύονται στις νέες νοητικές δυνάμεις που προώθησε την ανάπτυξη των γνώσεων, που φαίνεται καλύτερα στην υψηλή τεχνολογία, ενώ οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν δεμένα σε βιομηχανικές δυνάμεις και ο πραγματισμός ήταν κατεδάφιση βιομηχανοποίηση.
Κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα ισοτιμίας μεταξύ ιδεολογίας και πραγματισμού επιτεύχθηκε. Μια κοινωνία ισχύος ισοτιμία ιδρύθηκε και μεγάλες αλλαγές που έλαβαν χώρα στην κοινωνία και την παραγωγή. Η αυγή του 21ου αιώνα είδε νέες δυνάμεις κουνώντας τα θεμέλια της ισοτιμίας και προσθέτοντας το βάρος τους στη σημασία της uncolored πολιτικό πραγματισμό, ενώ ιδεολογίες που εξακολουθούν να σχετίζονται με παρωχημένα βιομηχανικά κτίρια καταστράφηκαν και απορρίφθηκαν με το να είναι υποχρεωμένοι να ασκήσουν το είδος αμερόληπτη πραγματισμού ότι είναι σχεδόν πάντα ασύμβατη με την ιδεολογική αλήθειες. Σε αυτή την δύσκολη κατάσταση, τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί είχαν μειωθεί σε άθλια, αναξιόπιστα στοιχεία καθιστώντας ανεφάρμοστη υποσχέσεις. Έτσι απάντησε με άδειο πολιτική κοινοτοπίες που αναιρέθηκε αμέσως από την πρακτική υποχρεώσεις. Κομμάτων και των πολιτικών δυνάμεων εμφανίστηκε μόνο για να εξαφανιστεί και πάλι σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, προκαλώντας την πολιτική και ιδεολογική σύγχυση πριν καταρρεύσει σε έναν σωρό από αποδυναμωθεί, εκφυλισμένες ιδεολογίες.
Ο ρεαλισμός και η νοερά δυνάμεις να παίξει το ρόλο της τυφλής αδυσώπητης καταστροφείς των ιδεολογιών και αργά ή γρήγορα η πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, θα καταστεί ανεφάρμοστη -ένα άθλιο σκιά του πρώην δόξα εκφυλίζεται σε κυριαρχία του όχλου. Ακόμα κι αν οι κοινωνίες να καταφέρουν να διατηρήσουν τη δημοκρατική μορφή, οικονομική και κοινωνική πρακτική θα διαλύσει τα ίδια τα θεμέλια των δημοκρατικών αρχών, και τη μείωση της δημοκρατίας σε μια ανούσιατυπικότητα. Το ερώτημα γίνεται τότε ένα από ποια πολιτική τάξη αυτό το είδος του πραγματισμού θα επιφέρει. Αυτό είναι όπου οι νέες Freethinkers έρχονται με Gnosopolis ως δεξαμενή σκέψης που θα παρέχει αξιόπιστες ιδέες που σχετίζονται με τις νέες δυνάμεις της παραγωγής. Η πολιτική μας ιδεολογία αφορά αποκλειστικά την νοερά τις δυνάμεις και το πολιτικό μας όραμα φτάνει πέρα από οποιαδήποτε βιομηχανική ιδεολογίας.
